In april, mei en juni 1989 speelde ik met mijn gitarenseptet The Seven Slowhands een reeks concerten in de Sovjet Unie, Mongolië, de Volksrepubliek China en Indonesië. We speelden muziek die ik speciaal had gecomponeerd voor het septet dat bestond uit gitaristen Vincent van Warmerdam, Corrie van Binsbergen, Edwin Ligteringen, Franky Douglas, Hans Croon, John van der Veer en mijzelf. Ik hield een dagboek bij.

 

 

19 april 

’s Morgens om 10.00 uur moeten we voor een Moskouse filmploeg grappig doen. Franky is niet komen opdagen. We kruipen met z’n allen in de Lelijke Eend van August met het dak open en worden dan zogenaamd bekeurd door een ingehuurde agent. Erg leuk allemaal. 

 

Daarna rijden we nog naar drie andere locaties totdat ik er genoeg van krijg. Regisseur Sacha heeft zelf totaal geen ideeën voor zijn film; hij wil dat wij vrijdag op een schip op de Moskva met onze gitaren één nummer playback spelen, dan zal hij de muziek van onze cd er wel synchroon onder zetten. Zeker vergeten dat hij hier in de Sovjet Unie is.

    ’s Middags eten we in het Stas Namin centre. Ik ben eigenlijk kwaad op Franky maar het lukt me niet dat vol te houden. Nikolai Kopernick, de band waarbij een aantal van ons logeren is aan het repeteren. Ze maken hele fragiele, simpele, jazzy, akoestische muziek. Om zeven uur hebben we in hotel Kosmos een soundcheck voor het concert van morgen, maar als we aankomen blijkt de geluidsinstallatie nog niet eens opgesteld. Uiteindelijk gaan we maar in de kleedkamer zitten repeteren. Dat blijkt nodig ook.
    De sfeer in hotel Kosmos is een mengsel van bureaucratie, desinteresse, zwarthandel en prostitutie, en alles op z’n Russisch. Een aantal van mijn bandleden is zo langzamerhand behoorlijk geshockeerd van wat ze hier allemaal zien en meemaken. Mij raakt het niet; ik ben op doorreis en ik voel me eigenlijk heel vrij en onafhankelijk.
    Om een uur of twaalf lig ik in bed. Ik word gek van Edwin die mij de hele dag vragen stelt: wat ga je doen? waar ga je naar toe? wanneer gaan we dit? wanneer gaan we dat?
    Vandaag was het de achtste sterfdag van mijn moeder.