Opruimen

 

Ik bladerde door je oude schriften en blocnotes op zoek naar, ja naar wat eigenlijk? Ik probeer een beetje op te ruimen; de ruimte die je nog altijd inneemt hier in huis terug te dringen. Niet omdat ik van je af wil, maar omdat het me verdrietig maakt.

Ik vond het dagboek dat we kennelijk samen bijhielden toen Valentijn geboren was, ik was het vergeten. Toen hij nog geen drie maanden oud was, gingen we naar New York op uitgestelde huwelijksreis. Valentijn in een draagdoek op mijn buik. We zagen ons al samen in ons eigen winkeltje op Broadway met stapels van die doeken. Iedereen vroeg hoe we eraan kwamen, waar je zo’n ding kon bestellen.

Ik vond ook je dagboek over Swip’s geboorte. Swip huilde veel als baby, we woonden te klein, ik was erg gedeprimeerd, onredelijk en onzeker over mijn bestaan als componist. Dat leidde tot onze ‘grote’ crisis. Het heeft niet veel gescheeld of ons huwelijk had het niet overleefd. Ik had het bijna verpest. Toen vonden we een groter huis en kwam alles weer goed.   

Ik las een nooit verstuurde brief aan je ouders. Een brief waar nog hoop uit sprak op een betere vestandhouding. Maar goed, je verstuurde hem niet.

Ik las het orginele script van onze eerste videoclip ‘Winter’, en bladerde door je aantekeningen van een cursus scriptschrijven. Was ik ook alweer vergeten, dat je dat had gedaan. Ik vond een bundel met verhalen van jonge schrijvers uit de Haarlemmermeerpolder met een laaiend enthousiaste opdracht van Nico Scheepmaker. Een bizar verhaal over een verdrietige seriemoordenaar dat ik helemaal niet kende.

Je prachtige poezenverhalen zijn er ook nog allemaal. Over onze kleine rode kater Socrates. Een stuk of twintig, misschien te weinig, of toch net genoeg voor een ruim geïllustreerd kinderboek.

Ik heb het album met onze trouwfoto’s ook maar een wat minder prominente plaats gegeven. Het staat nu boven in de kast bij de andere fotoalbums. Ik weet niet precies waarom ik dat gedaan heb.

Gisteren kwam vriendin L. eten. We hebben samen gekookt, het was heel gezellig. Ze vertelde over een nieuwe liefde. Hoewel ik blij voor haar ben, maakte het me tegelijk verdrietig. Ik wil ook liefde. Ik heb wat meer rode wijn gedronken dan goed is voor een Klaas. Ik vond dat het wel mocht na een weekje op rantsoen met Valentijn in het VU ziekenhuis.

Ik heb een brief van jou aan Lulu in laten lijsten en bij haar bed gehangen. Er is er ook een aan Swip. Valentijn is de zijne kwijt. Het zijn niet echt brieven, meer kattebelletjes, maar het is toch jammer. Misschien vinden we hem nog.

Daarna zijn we even bij je graf gaan kijken. Ik had er zo’n behoefte aan, bij je te zijn, al ben je er natuurlijk niet echt. Even bijpraten.