Dansen

 

Onlangs hebben we in het Vondelpark een fraaie dansvoorstelling gezien van dansgroep Amsterdam; Föld van Krisztina de Châtel. Een ware uitputtingsslag voor zes dansers in en op een aarden wal, met voor mijn oren iets te drammerig simplistische muziek van Philip Glass. Hoewel de kinderen een groot gedeelte van de voorstelling bezig waren met het verzamelen, en in ruil voor statiegeld terugbrengen naar de bar van bierglazen, vonden zij het ook indrukwekkend.

Swip heeft een tijdje op breakdance gezeten en ook wat lessen gevolgd op de Lucia Marthas Dansacademie. Hij is lenig en heeft een goed gevoel voor ritme. Al na een paar lessen ging hij met een vriendje dansen voor toeristen op het terras van het Cobra café op het museumplein. In een half uur haalde hij dan gemakkelijk 30 Euro op, die hij vervolgens meteen weer uitgaf aan hotdogs en coca cola. De rest gaf hij aan een zwerver bij de Albert Heijn. Ik heb Swip al eerder meegenomen naar dansvoorstellingen in de hoop zijn belangstelling voor moderne dans te wekken, en hem op youtube de brilliante clip bij Around the World van Daft Punk laten zien, maar hij wil er niet aan. Hij is bang uitgelachen te worden. Daar helpt zelfs geen Billy Elliot aan.

In 1982 zag ik in Theater Carré de Sacre du Printemps in de choreografie van Pina Bausch. Zoiets had ik nog nooit gezien; ver verwijderd van het klassieke dansen op spitzen dat ik tot dan toe vooral met ballet associeerde. Ik herinner me een moment van stilte waarbij het gehijg van de dansers plotseling hoorbaar werd. Adembenemend.

Een jaar of tien later verbleef ik een winter in Moskou, waar ik als gitarist en componist meewerkte aan een kleine dansvoorstelling naar de bizarre roman ‘A School for Fools’ van Sasha Sokolov in een regie van danser en acteur Sasha Pepelaev. Ik woonde in een statig oud pand aan de Arbat bij de kleindochter van de Russische schilder Léon Bakst, die begin vorige eeuw prachtige decors en kostuums ontwierp voor o.a. Boris Godunov in de Ballets Russes van Diaghilev in Parijs. Haar grootvader had ooit het hele pand in bezit gehad, maar Olga, de kleindochter, beschikte nog maar over een klein gedeelte van één van de etages. De keuken moest ze delen met een andere bewoner. Zij voorzag in haar levensonderhoud door te bemiddelen bij de verhuur van onroerend goed aan buitenlanders. Een schimmige en niet geheel ongevaarlijke ‘bussiness’ waar veel zwarte dollars in omgingen.

Overdag repeteerde ik in een klein theater in het centrum van de stad en ’s avonds werd ik meegesleept naar eindeloze voorstellingen en concerten in het bloeiende alternatieve circuit in de dagen van de Glasnost en de Perestroika.

Ik trok vooral op met een danseres en haar vriendje bij wie ik thuis vele uren naar video’s heb zitten kijken van beroemde dansers; modern en klassiek. Nu is dat allemaal gemakkelijk op youtube te vinden, maar zij moesten het hebben van knullig opgenomen en te vaak doorgekopieerde televisieregistraties van spraakmakende voorstellingen.

Swip zegt de laatste tijd dat hij deejay wil worden. In elk geval een dans-gerelateerd beroep, zou ik zeggen.