Stout

‘Ja maar toen kon ik het me nog niet herinneren.’ zegt Lulu met een schuldige blik.

‘En nu wel weer?’

‘Ja, nu kan ik het me wel weer herinneren papa.’

De badkamer was een ravage van badschuim en kletsnatte handdoeken (niet zo erg) en er was kauwgum uitgesmeerd in het ligbad.

Ze waren alledrie net in bad geweest, maar niemand wist er van en alledrie wezen ze naar elkaar. Ik meende vrij zeker te weten dat Lulu de hoofdschuldige was omdat zij kauwgum had en de jongens niet, maar ik wilde dat ze het me zelf vertelde.

Dat ze stout zijn lijkt me normaal en ook wenselijk gedrag, maar ik wil wel dat ze eerlijk zijn. Ik vind dat we elkaar moeten kunnen vertrouwen, helemaal nu we het met z’n vieren moeten redden. Ik heb ze alledrie hun pyama’s aan laten trekken, tandenpoetsen en naar bed. Het was net acht uur geweest. Beetje vroeg dus voor in de vakantie. Het kwam mij eerlijk gezegd ook wel goed uit. Ik was moe en wilde zelf ook wel eens vroeg naar bed. Ik zou zeggen: geen buitenproportionele straf. Niets iets om voor te gaan zitten liegen.

Als jongetje heb ik met mijn jeugdvriend I. (later bekend onder zijn pseudoniem Dr. Rat) stapels stripboeken gestolen in de boekhandels en kiosken van Amsterdam Zuid. Wij waren bezeten van strips en runden – zoals wel meer kinderen bij ons in de buurt - een strip-o-theek die wij op deze manier bevoorraadden. We zijn nooit betrapt, maar liepen door eigen loslippigheid toch tegen de lamp.

Mijn geschokte vader liet mij stapeltjes maken naar herkomst van de boeken. Ik had allang geen idee meer en gokte maar wat, maar mijn vader was tevreden.

’s Avonds na sluitingstijd togen wij naar de diverse gedupeerde winkels waar mijn vader enveloppes met geld en een anoniem begeleidend schrijven door de brievenbus duwde. Ik moest zelf in de auto blijven zitten. De afspraak was dat I. met zijn ouders (armlastige kunstenaars die toch al een rotleven hadden) dezelfde tocht zou maken. Geen idee of dat ook gebeurd is.

Een en ander heeft geen verpletterende indruk op me gemaakt. Het heeft me er ook niet van weerhouden nog andere misstappen te begaan tijdens mijn pubertijd, maar ik vind wel dat mijn vader het goed heeft aangepakt. Ik werd op mijn nummer gezet, maar niet publiekelijk te schande gemaakt. Zoiets.

Hij heeft me in elk geval laten zien dat ik op hem kon vertrouwen, en precies dat zou ik nu heel graag aan mijn eigen kinderen doorgeven.