maandag 6 augustus 2012

Aan tafel

Nu Bibian dood is, is de gemiddelde leeftijd aanzienlijk gedaald in ons gezin. Van min of meer volwassen tot absoluut minderjarig. Ik ben met mijn twee-en-vijftig jaar in de minderheid maar vertegenwoordig wel het gezag in huis. Alle oude regels blijken plotseling weer ter discussie te staan. Alle afspraken niet meer te gelden. Ik snap het ook wel. Iedereen probeert zijn plekje te bevechten in de nieuwe gezinssamenstelling. Er is een schakel weggevallen in de hiërarchie. Mijn gezag is nog niet vanzelfsprekend. Daarbij is Valentijn voorzichtig begonnen met puberen en hebben Swip en Lulu van nature niets met autoriteit.
De tafelconversatie wordt gedomineerd door de kinderen en mijn rol bestaat er in de taal te kuisen (juffrouw zus en zo is géén zombie of kankerhoer), pertinente onzin tegen te spreken en af en toe wanhopig te roepen dat ‘we’ tijdens het eten niet over computerspelletjes praten.
Als ik eens iets vertel over de mooie 19e eeuwse streekroman die ik lees, of de avondvullende opera die ik aan het componeren ben, wordt er niet geluisterd, hooguit gevraagd op welke bladzijde ik ben (o, dan ben ik verder papa, ik ben in mijn boek al op bladzijde 73), dolkomisch een operazanger geïmiteerd of meteen overgeschakeld naar The Hunger Games. Misschien moet ik toch maar wat vaker een volwassene te eten vragen.
Ook het eten zelf moet opnieuw bevochten. Wat de kinderen willen is duidelijk: instant pizza, patat en pasta met alleen kaas, maar ik heb nu eenmaal andere ideeën over wat lekker is.
In mijn voordeel werkt dat ik vooralsnog de enige ben die kan koken en dat ik ook de boodschappen doe en de portemonnee beheer. Enthousiast koop ik op de Albert Cuyp markt een peperdure Franse - vrije uitloop - merkscharrelkip, vul hem met boter, wat schijfjes citroen, twee gekneusde knoflooktenen en een takje tijm, snij zelf de frieten van Nicola aardappelen en maak een zoete vinaigrette voor bij de sla van rauwe andijvie. De tafel dek ik na twee keer vergeefs roepen dan ook maar zelf met ons mooie, zelf bijelkaar gespaarde Wedgewood servies. Overmoedig steek ik gezellig twee kaarsjes aan. Muziekje op.
‘Ik hou niet van kip,’ zegt Lulu als ze aan tafel komt en schuift haar bord meteen weg. ‘Laatst vond je het heerlijk…’ probeer ik nog. ‘Ja papa, maar nu ben ik vegetariër.’ (nu als in vandaag) ‘Mag er andere muziek op?’ informeert Swip. ‘Zeker iets van jou?’ zucht Valentijn. ‘Nee, dit  is het vioolconcert van Brahms,’ antwoord ik beledigd. ‘En aan tafel draaien we geen Dubstep, ik beslis waar we naar luisteren.’
Verveeld wordt er wat in de kip geprikt, veel mayo en ketchup opgeschept, een glas water omgestoten over wat belastingformulieren en weduwnaarspensioenaanvragen en geïnformeerd wanneer we weer eens uit eten gaan. Ik ben inmiddels zo teleurgesteld en verdrietig dat ik wat er overblijft van de kip hup in de vuilnisbak schuif.
Gelukkig zijn er cornetto’s en perenijsjes toe.

12 opmerkingen:

  1. Kinderen kunnen goed schakelen, hun leven gaat door en dat maakt hun verdriet niet minder, maar ze zijn ook druk bezig met heden te vergaren. Kan frusterend zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die kip had je moeten bewaren! Voor de volgende dag bij de lunch.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zoooooooooooo herkenbaar
    ze zijn je aan het uitproberen
    maar ze zijn ook aan het verwerken
    zorg dat het goed komt
    praat...............
    leg uit...........
    want ze hebben niet de woordenschat
    zoals wij
    we benijden je niet
    dit is je uitlaat klep
    carpe diem..................

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat fijn dat je het kwijt kan in je teksten. Ik volf af en toe iets via Marinet van jouw berichten en zag vorige week de rouwadvertentie in de vk. ga zo door man, en die kip had zeker niet in de vuilnisbak moeten verdwijnen. Pam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. weet niet hoe ik je anders moet bereiken
    maar ik vergat nog iets
    weet je trouwens
    dat als je voor weduwnaarspensioenen
    in aanmerking komt
    de helft terug gaat naar de belasting
    na verloop van tijd
    die is bij ons hard binnen gekomen
    kun je er rekening mee houden
    sterkte en carpe diem
    misschien vindt je het gek
    maar ik bedoel het heeeeeel goed

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dappere Klaas. Lieve vader. Goede kok (alleen al de beschrijving deed me watertanden). Maareh, met een 19e eeuwse streekroman had mijn vader ook niet moeten aankomen toen ik 12, 11 of 7 was ;-)

    Je kinderen sparen je niet, gelukkig maar: ze voelen zich veilig bij je. En kinderen zijn natuurlijk gewoon een beetje egocentrisch, pubers helemaal. Je doet het goed.
    En misschien toch maar iemand uitnodigen als je lekker kookt?

    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vol respect lees ik je blogs , jammer dat ik ze nog maar kort heb ontdekt want je schrijft net als Bibian geweldig ! Jammer van de kip. Deel je het recept met ons ?
    Lijkt me zwaar om telkens in kleine dingen te beseffen dat je maatje er nu niet meer is ....! We staan met zn allen achter je ,helaas moet je t uiteindelijk alleen doen maar het gaat je lukken

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het gemis het verdriet het nu alleen moeten doen, het is allemaal zo verdomd moeilijk en vermoeiend, veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. je doet het goed allemaal
    en het komt goed allemaal
    alles op zijn tijd
    tijd die je maatje/echtgenoot/vriendinnetje
    niet meer had
    waardevolle tijd
    jij hebt nog zeeën van tijd
    het zal moeilijk zijn
    maar niet onmogelijk

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hey Klaas. Mocht je hulp nodig hebben bij het aanvragen van de ANW, laat het dan even weten. Ik heb 5 jaar gewerkt bij de SVB als ANW deskundige. Niet de leukste baan masr ik weet nog vrij veel. Dat je de helft aan de belasting terug moet betalen is niet juist. Je moet alleen oppassen dat je de heffingskorting niet op zowel de uitkering als je overige inkomen laat toepassen. De heffingskorting pas je toe op het inkomen wat bruto het hoogst is. Daarnaast is de ANW inkomensafhankelijk. Belangrijk is om wijzigingen in je inkomen binnen 6 weken door te geven zodat navorderingen niet hoog oplopen. En hou een spaarpotje achter de hand voor zulke dingen.

    Droge info in tijden van extreme emoties. Neemt niet weg dat ik veel met je meeleef. Big hug.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. haha.

    al die mensen die het ZONDE van de KIP vinden....
    die weten niet hoe het voelt.
    verdrietig en het voelt even als boos.
    en DAAROM flikker je de kip in de bak!
    boos op alles! ook op de die dure KLOTE KIP!
    BENGGG weg ermee!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. It is nice to see an article dedicated to this important topic. Thank you for sharing.
    gitaarles online

    BeantwoordenVerwijderen