dinsdag 21 augustus 2012

Koken


Toen Bibian en ik net met elkaar waren kookte ik vooral. Zij at liever geen vlees, bij periodes helemaal niet, soms een tijdje weer wel. De eerste keer dat ik haar te eten vroeg had ik een zeer bewerkelijke, geheel vegetarische, paté van notengehakt voor haar gemaakt. Het recept had ik van mijn tante M. Dat was een goeie zet. Bibian vond het heerlijk en bekeek mij vanaf dat moment met andere ogen. Ze hield van eten en vond koken op zich leuk, maar ze had gewoon nog geen repertoire. Dat is ook niet zo verwonderlijk als je weet wat zij thuis voorgeschoteld kreeg. Dat is vermoedelijk ook de reden dat er daar immer met de televisie aan werd gegeten.
Ik heb koken altijd leuk gevonden. Als er – toen ik nog een jongetje was – een vriendje of een vriendinnetje kwam eten moest ik van mijn moeder zelf koken. Ik mocht zeggen wat ik wilde maken, of zij stelde iets voor, en dan gingen we eerst samen boodschappen doen. Daarna hielp ze me met alles, maar ik moest het wel zelf doen.

Bibian zocht een baantje en vond werk in De Kookboekwinkel van Jonah Freud. Daar ging een wereld voor haar open. Ze verslond recepten, probeerde thuis alles uit en schafte ons – tegen inkoopprijs – een bibliotheek aan kookboeken aan. Wij gingen steeds lekkerder eten, maar er werd wel minder vaak door mij gekookt. Er kwamen een pastamachine en een broodmachine en er werden serieuze messen en ander keukengereedschap aangeschaft. We kochten een nieuw merkfornuis en legden een goed gevulde voorraadkast aan. Hoewel Bibian niet eenkennig was, had de Spaanse keuken haar voorkeur. Vooral tapas hadden haar grote en niet aflatende belangstelling. Het werd een sport lekkere gerechten uit restaurants na te maken en liefst te verbeteren. Buiten de deur eten verloor daarmee ook wel iets van haar glans; thuis aten we meestal lekkerder.
Vakanties brachten we liefst door op verlaten campings in de sierras van Andalusië, waar we de dagen als volgt indeelden: eerst bepalen wat er die dag gegeten werd en dan boodschappen doen in gigantische supermarkten zoals wij die nog niet kenden. Vervolgens een kort cultureel programma; bezoek aan een oude kerk of kathedraal of lezen bij het zwembad of aan het strand. Daarna de eerste en belangrijkste warme maaltijd van de dag, met zorg bereid op onze trouwe tweepitter. Terug naar het zwembad of de hangmat, overleg over de voortzetting van de reis en dan tegen achten de tweede warme maaltijd van de dag, nu met drank erbij. Vooraf steevast een mojito met verse muntblaadjes.
Zo wilden wij altijd wel leven, met als enige zorg wat er die dag gegeten zou en wat daarbij gedronken moest. Helaas is een dergelijk onbekommerd bestaan voor de meeste stervelingen niet weggelegd. En God zij dank heeft Bibian al die jaren trouw een kookschriftje bijgehouden.      

4 opmerkingen:

  1. Hallo Klaas,
    Je schrijft zó goed,eenvoudig en helder. Ik lees je blogs graag, ook al ken ik je niet. Misschien kun je in de toekomst iets doen met jouw blogs en die van Bibian, want het zijn pareltjes. Ik wens je alles toe wat je nodig hebt om verder te kunnen gaan na het sterven van Bibian.

    Hartelijke groet,

    Ellie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mmmmm, je kinderen en jij zullen niet van de honger omkomen. Maak ook Bibians recepten, dan is ze weer een beetje bij jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hee dag Klaas,

    Inmiddels lees ik ook jou Blogs.
    Ik moet je bekennen dat na de blogs van Bibian, jou posts een heel klein beetje voelen alsof Bibian ook er een heel klein beetje bij is.Vind het fijn dat ik dan weer even aan haar denk.Ook al heb ik haar niet persoonlijk gekend. Je schrijft verder waar zij moest stoppen.Ik ben dan weer blij voor Bibian dat zij daarin verder gestalte krijgt.Alsof je vanuit je geheugen aan een soort van beeldhouwwerk schetst, hakt, schaaft, wilt behouden wat essentiel voor haar/jullie was/blijvend vorm aan het geven bent.Ik vind het indrukwekkend Klaas.Ik realiseer mij ook dat dit mijn interpretatie is van wat hoe ik je blog lees maar dat is denk ik niet erg. Ik hoop maar dat het jou en de kinderen een heel klein beetje steunt dat je blogs gelezen wordt, dat er aan jullie veel gedacht wordt. Groet van Mieke.

    BeantwoordenVerwijderen