Insomnia

Ik slaap nog altijd slecht. Heel slecht. Ik heb eigenlijk nooit problemen met slapen gehad, en heb mijn slaap ook hard nodig. Als ik niet slaap, functioneer ik niet, ben ik nergens toe in staat.

Toen ik een jaar of zeventien was werd ik gekeurd voor de militaire dienst. Ik behoorde tot een van de laatste lichtingen dienstplichtigen. Omdat ik mij niets vervelenders en zinlozers kon voorstellen dan anderhalf jaar door de modder te moeten kruipen en in een barak te moeten slapen met uitsluitend heterosexuele mannen, besloot ik een poging te wagen er onderuit te komen. 
Ik had een simpel plan: vóór de keuring drie nachten niet slapen. Ik ging er vanuit dat ik dan zo in de war zou zijn dat ze mij niet zouden goedkeuren.

De eerste nacht bracht ik door bij mijn vriend H. We luisterden muziek en bespraken de voor ons post-pubers ondoorgrondelijke mechanismen van sociale interactie. Daarmee bedoel ik dat wij ons afvroegen hoe het toch kon zijn dat bepaalde meisjes andere jongens leuker vonden dan ons.

De tweede nacht was een zaterdag, en ben ik tot laat uitgegaan. Ik had van iemand wat speed gekregen, gevouwen in een klein wit papiertje. Om een uur of vier in de ochtend kwam ik thuis en trof mijn moeder lezend aan de keukentafel. Het lukte mij iets van de speed in een neusgat te krijgen; dat had ik nog niet eerder gedaan. Mijn moeder was matig enthousiast. Ze sprak haar bezorgdheid uit, maar was toch ook wel onder de indruk dat ik er überhaupt aan had weten te komen met mijn zeventien jaar. Ze had ook wel waardering voor mijn vastbeslotenheid afgekeurd te willen worden.

De rest van de nacht draaide ik eindeloze rondjes in het Vondelpark met onze zwarte labrador Boebah.

De laatste nacht ben ik met vrienden naar Zandvoort gegaan. Ik kan me er weinig van herinneren, behalve dat het koud en nat was. Om een uur of vijf zetten ze me thuis af met het advies nog twee uurtjes te gaan slapen, en dan mijn natte kleren weer aan te trekken. Dan zou ik helemaal in de juiste stemming zijn voor de keuring.

Ik werd voorgoed ongeschikt bevonden. S-5 heette dat toen. Een vriendelijke officier pikte mij er meteen uit. Hij raadde me aan thuis lekker te gaan slapen en iets aan mijn acné te doen.

Nu verkeer ik in precies de tegenovergestelde situatie: ik wil juist graag slapen, maar krijg mijn hoofd niet stil. Ik heb een tijdje allerlei pillen geslikt die ik nog had liggen van Bibian’s uitgebreide assortiment, maar daar ben ik mee gestopt. Ik vind dat ik het op eigen kracht moet kunnen.

Ik verlies me in voorstellingen van een nieuw leven al of niet met een nieuwe partner. Daar draaf ik dan in door. Ik lig bijvoorbeeld in mijn verbeelding al met iemand die ik leuk vind in bed als een getrouwd stel, en zie dan plotseling Bibian voor me. De film stopt en ik ben weer thuis.

Waar ben je mee bezig Klaasje, denk ik dan. Zie je dan niet hoe vreselijk je haar mist. Rustig aan.

En soms lig ik ook gewoon wakker.