Bolognese

We eten Bolognese. Ik weet dat het niet oudste zoons lievelingsgerecht is, maar ik kan niet altijd met iedereen rekening houden. Hij eet sowieso slecht.
    ‘Er zijn allerlei problemen met de ontwikkeling van A.I.,’ vertelt hij als ik hem pasta opschep. ‘Ze geven A.I. dan bijvoorbeeld de opdracht om iets op een bepaalde nieuwe manier te doen en dan beloven ze het niet te zullen controleren. Dat doen ze dan natuurlijk toch, en dan blijkt dat A. I. het gewoon op de oude manier blijft doen.’
    ‘Maar waarom dan?’
    ‘Dat weten ze dus niet. Maar A.I. neemt dus zelfstandig beslissingen, houdt zich niet aan de opdracht.’
    ‘Maar dat moet A.I. ergens geleerd hebben of afgekeken,’ zeg ik, ‘A.I.kan toch niets zelf verzinnen?’
    ‘Dat is niet duidelijk. Als ze A.I. een virtueel notitieblok geven om haar overwegingen in te noteren, blijkt dat A. I. daar dingen in schrijft als: dat kunnen ze wel willen, maar ik doe het toch gewoon zoals ik het eerst deed.’ 
    Van het gebruik van A.I. komen we op zoekmachines. Hij legt uit dat de Google zoekmachine die eerst alleen maar groeide, uiteindelijk haar plafond had bereikt.
    ‘En bedrijven willen natuurlijk eeuwig blijven groeien, iets anders kennen ze niet.’
    ‘Om toch nog meer zoekopdrachten te generen hebben ze toen bedacht dat ze gebruikers niet meer bij hun eerste zoekopdracht het goede antwoord zouden geven, maar alleen een stukje daarvan, zodat ze dan dus verder moeten zoeken. Daarmee genereerden ze een enorme toename van zoekopdrachten, alleen is Google nu wel klantonvriendelijker geworden.’
    Ik had er nooit bij stilgestaan, maar het was me inderdaad al opgevallen dat ik de laatste tijd meer moeite moet doen om iets te vinden, of dat er dan dingen tussen zitten die volkomen irrelevant lijken.
    ‘En ze maken nu dus ook filmpjes die niet meer van echt te onderscheiden zijn.’
    Ik weet het. Politieke partijen maken er misbruik van, met A.I. kunnen ze hun ideeën zichtbaar maken, ook als die niet realistisch zijn.
    ‘We gaan toe naar een nieuwe realiteit,' zeg ik, 'waarin de waarheid, als die al zou bestaan, een steeds kleinere rol zal gaan spelen. Maar het wordt overal voor gebruikt. Ze kunnen nu oude twee-sporenopnamen van The Beatles uit elkaar trekken, alle instrumenten apart een plek geven en opnieuw, naar de mores van vandaag mixen.’
    ‘Ik geloof niet dat ik daar een probleem mee heb.’
    ‘Ik wel. Die rare extreme stereomixen van hun zijn wel de mixen die zij toen hebben gemaakt, daar zitten ook artistieke beslissingen bij die je dan niet respecteert.’
    ‘Maar zij zouden het nu zelf toch ook niet meer op die manier hebben gedaan?’
    ‘Nee, maar toen wisten ze niet beter. Ze wisten niet dat het ooit anders zou zijn, ze werkten met de technologie van hun tijd. Het is misschien een beetje hetzelfde als Beethoven op een moderne vleugel spelen en dan zeggen dat hij het zelf ook zo gewild zou hebben als die in zijn tijd tijd hadden bestaan. Dat weten we niet, en daarbij: we weten ook niet wat er straks nog allemaal uitgevonden gaat worden dat onze blik en ons perspectief opnieuw zal veranderen. Laten we liever de muziek van nu op het instrumentarium van nu spelen, en van die van vroeger in elk geval beide versies naast elkaar laten bestaan.’
    ‘Dus vindt dat Bach op een klavecimbel moet worden gespeeld?’
    ‘Was jij af? Ik heb boodschappen gedaan en gekookt.’