Shopping mall

Nu zijn daar dan ineens een akkoord en een wapenstilstand, afgedwongen door een Amerikaanse president wiens staat van dienst niet veel goeds beloofd. Ik ben natuurlijk blij dat er niet meer geschoten en gebombardeerd wordt, maar te juichen sta ik niet. Want wie gaat hier straks van profiteren?
     Ik denk dat de persoonlijke hebzucht van de grote Amerikaanse vredestichter hier de voornaamste achterliggende drijfveer is, het kan niet anders dan dat hij hier op de een of andere schimmige manier persoonlijk van gaat profiteren. Zijn bemoeienis had hem al een Jumbo Jet ter waarde van 400 miljoen dollar opgeleverd als vrijblijvend kadootje van Quatar: hier worden superzaken gedaan, financiële belangen behartigd.
    Ik hoorde op de radio een telefoongesprek tussen Trump en dankbare ouders van Israëlische gijzelaars die nu weldra vrij zullen komen. Die man heeft geen enkele empathie voor wie of wat dan ook, je hoort aan alles dat hij het heerlijk vindt om Sinterklaas te spelen voor mensen die hij ondertussen als losers ziet, zielenpoten, sukkels. Alles wat hij onderneemt is koele berekening: wat kost het me? Wat levert het me op?
    Ook in Gaza staan ze te juichen. Eindelijk is de oorlog voorbij, kunnen we onze huizen of de restanten daarvan gaan zoeken, onze wonden likken. Een gedeelte van de Palestijnen zal blij zijn dat ze eindelijk verlost zijn van Hamas, dat ze alleen maar ellende heeft gebracht. Maar hoe nu verder? Een wederopbouw. Maar van wat?
    Israël zal nooit meer een Palestijns gezag in Gaza tolereren dat haar vijandig gezind is, raketten afvuurt of droomt van een nieuwe zevende oktober, en hoewel ik dat begrijpelijk vind, is het niet per se goed nieuws voor de Gazanen.
    Ik denk dat we redelijk snel na de vrijlating van de gijzelaars en de ontwapening van Hamas vrolijke beelden zullen gaan zien van dankbare Gazanen die voedsel en medische hulp krijgen. Dat het puin snel zal zijn opgeruimd en de eerste heipalen weldra de grond in gaan. De grond zelf is ongetwijfeld al verkocht, de buit verdeeld. Het zal een paradijs worden, een resort voor de hele rijken, een tweede Dubai, een goudkust, precies zoals Trump al zei dat hij van plan was, en met goedkeuring van Netanyahu die dan alleen nog de Westbank heef om zich zorgen over te maken.
    En de Gazanen? Die zullen er het personeel worden, slecht betaald, niet verzekerd, ze zullen hun eigen, kleine landje straks niet meer terug herkennen, alles blinkend, glimmend, opgepoetst, klatergoud voor bovenbazen met een kort geheugen. De grootste shopping mall van de Levant met leuke Arabische ambient muziek, op smaak gemaakt voor een internationaal publiek, om het toch nog een exotisch tintje te geven.
    En Hamas? Daar gaan we zeker nog van horen. Dat de gijzelaars hun wisselgeld waren, zoals wel werd beweerd, lijkt me onzin. Die houden zich een tijdje gedeisd, reorganiseren zich en maken dan gewoon weer nieuwe gijzelaars, of vinden andere, hypermoderne, nog meer tot de verbeelding sprekende wegen om hun nihilistische sekte onder de aandacht te brengen. En ze hebben het ver geschopt. Ze hebben het imago van Israël enorme schade toegebracht, de halve wereld Free Palestine laten roepen, from the river to the sea als een romantisch, hoopvol, weemoedig mantra de plek van Imagine laten innemen. Dat zal ze zeker motiveren.
    En Trump? Die lacht dus in zijn vuistje. Viva Las Vegas!