Kliklaminaat

Kinder- en jeugdpsychiater P. van Fact is niet blij met mijn kritiek. ‘Ik ben niet gediend van je insinuaties,’ schrijft ze, maar ook: ‘Ik waardeer dat je je vaderrol pakt, doe je goed!’ Dat is fijn om te horen; als we allemaal onze rol ‘pakken’, gebeurt er misschien nog eens iets.
    Je vaderrol, het klinkt als iets vanzelfsprekends, iets dat iedereen intuïtief meteen zou moeten kunnen. ‘Pak jij even je vaderrol, dan doe ik ondertussen de boodschappen.’
    En S?, vraag ik me af, pakt die dan zijn kindrol?
    Ik vermoed dat P. mij complimenteert omdat ik kliklaminaat heb gelegd in zijn kamer aan de Houthavens. HVO-Querido wist vanuit de gemeente € 2500 te regelen voor het inrichten van zijn nieuwe kamer. Een flink bedrag. Helaas kreeg hij het geld rechtstreeks overgemaakt en werd er niet ‘meegekeken’ bij de besteding ervan. Nu staat er een gigantische ribfluwelen bedbank van Ikea in de keuken van zijn jongerenwoning waar alle gasten dankbaar gebruik van maken. ‘Geen sex,’ heeft S. er met een zwarte marker op geschreven. ‘Niet roken,’ was misschien beter geweest, want er zitten al brandgaten in het fluweel.
    Ook kocht hij een tweepersoons bed zonder matrassen en zonder lattenbodem dat al weken in de opslag staat en een pakket grijs kliklaminaat. Zeker niet lelijk, maar ook wel een beetje somber.
    Het leek mij een goed idee me er niet teveel mee te bemoeien en de verantwoordelijkheid voor het leggen aan S. te laten. Na verschillende mislukte pogingen met vrienden en vriendinnen, waarbij er heel wat laminaatplankjes werden verzaagd, maar het nooit tot een bevredigend resultaat kwam, werd duidelijk dat het hem niet zou gaan lukken.
    Omdat ik had begrepen dat iemand vanuit HVO-Querido hem zou gaan helpen, besloot ik nog even af te wachten, maar er gebeurde niets. S. sliep al die tijd in de keuken op de bedbank terwijl zijn twee medebewoners hun kamers allang hadden ingericht.
    Wanneer ik bij hem was moest ik denken aan de huizen waar ik zelf woonde toen ik twintig was. Antikraak of in onderhuur, soms zelfs zonder gas en licht. Mijn vader was ingetrokken bij zijn nieuwe liefde in Bergen en ik moest het maar uitzoeken. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit is komen schilderen of dat hij me financieel ondersteunde. Ik neem aan dat ik ongelukkig was, maar of ik me dat realiseerde? Het was gewoon hoe het was, en net als S. had ik vrienden genoeg. Ik zal me vast ook wel eenzaam hebben gevoeld en me van tijd tot tijd behoorlijk hebben verveeld. De toekomst? Daar hield ik me niet mee bezig.
    
S. was blij toen ik samen met klusjesman Theo om negen uur bij hem voor de deur stond. We kregen zwarte koffie zonder suiker uit de Nespresso machine die Sasja en ik hem met kerst hadden gegeven. Hij bleek de verkeerde plinten te hebben gekocht, maar gelukkig waren er nog precies genoeg laminaatplanken om zijn vloertje netjes te kunnen leggen. Omdat er van zijn budget niets meer over was heb ik lattenbodems voor zijn bed besteld. Sasja had nog twee matrassen en twee stoelen. Gordijnen moest hij zelf maar regelen.

Dat van die vaderrol zit me dwars. Zou daar een handleiding van bestaan? En hoe zit het dan met de moederrol? Moet ik die ook vervullen, of kan het ook wel zonder? Gelukkig heeft kinder- en jeugdpsychiater P. van Fact ervoor geleerd; zij zal het me vast wel kunnen vertellen.