In april, mei en juni 1989 speelde ik met mijn gitarenseptet The Seven Slowhands een reeks concerten in de Sovjet Unie, Mongolië, de Volksrepubliek China en Indonesië. We speelden muziek die ik speciaal had gecomponeerd voor het septet dat bestond uit gitaristen Vincent van Warmerdam, Corrie van Binsbergen, Edwin Ligteringen, Franky Douglas, Hans Croon, John van der Veer en mijzelf. Ik hield een dagboek bij.

22 mei
Landerige dag in het hotel; het blijft maar regenen. Om half zes vertrekken we naar de theaterzaal in Zhou Quing voor de geluidstest. Het zal een benefietconcert worden voor de bestrijding van de jaarlijkse overstromingen, en dat is nodig ook, want in de orkestbak voor het podium staat ruim een meter water. Het zal ook ons laatste concert in China worden, dus iedereen is een beetje gespannen.
    Als voorprogramma hebben we een lokaal topveertigorkest met twee zangeressen en een zanger die in glimmend fluweel de verschrikkelijkste smartlappen ten gehore brengen. Het publiek reageert lauw.
    Dan is er nog een tombola waarbij twee fietsen worden verloot en daarna moeten wij aantreden. Het concert wordt op video vastgelegd voor de lokale televisie. Boven het podium hangt een groot spandoek met Welcome you, the guitar virtuosi from the Netherlands. Hoewel we weer eens met slechte apparatuur moeten werken en het podiumgeluid echt heel beroerd is, spelen we toch overtuigend en reageert het publiek zeer enthousiast. Wanneer we ons ook nog solidair verklaren met de stakende en demonstrerende studenten kan de avond niet meer stuk. Het valt me nog mee dat de tolk van de vriendschapsvereniging alles braaf vertaald.
    Na afloop is er weer een bloemstuk, een statiefoto en een late maaltijd bij Annelie op het balkon. Ik drink toch weer meer dan ik had gewild; dat is de terreur van de groep.