De seksen

‘Is Google een man of een vrouw?’ We zitten aan tafel. V. laat er geen misverstand over bestaan: dit wordt een hele goeie. ‘Nou?’
    S. kijkt gespannen, hij zal er straks overheen moeten met een nóg betere.
    L. kijkt neutraal, ze houdt wel van raadsels. ‘Een man?’ zegt ze hoopvol.
    ‘Nee, een vrouw!’ zegt V. triomfantelijk. ‘Als je haar iets vraagt, onderbreekt ze je meteen om je iets anders voor te stellen.’ Hij lacht harder dan noodzakelijk.
    S. lacht mee om te laten zien dat hij hem snapt. Hij is namelijk minstens zo cool als zijn oudere broertje.
    ‘Waarom dan?’ vraagt L.
    ‘Omdat vrouwen je nooit laten uitpraten natuurlijk.’ roept V. die er verstand van heeft. ‘Dat weet iedereen.’
    L. vindt het gemeen. ‘Niet waar, toch?’ Ze kijkt naar mij.
    ‘Welnee,’ zeg ik. ‘V. laat mij toch ook nooit uitpraten?’
    V. herhaalt de clou nog maar eens en lacht nóg wat harder om duidelijk te maken dat hij echt een hele coole grap heeft gemaakt.
    Ik geloof niet dat V. het werkelijk meent, hij citeert gewoon 9GAG, een melige site waar hij met zijn vriendjes dagelijks op kijkt. Ik maak me wel eens zorgen over de impact van het gedachtengoed van dergelijke sites, of andersom: is het met de scheiding van de seksen veel ernstiger gesteld dan ik dacht en is de populariteit van dit soort sites daar het resultaat van.  
    S. merkte ooit op over een lesbisch stel dat een klasgenootje van hem opvoedde: ‘Handig wel: dan kan de ene stofzuigen, terwijl de andere afwast.’ Ik dacht dat hij een grap maakte, maar hij meende het serieus. Ik was té verbouwereerd om hem adequaat van repliek te dienen; mijn eigen moeder had me een draai om mijn oren gegeven.
    Ik verbaas me sowieso dat V. en S. nooit eens met meisjes afspreken, het lijkt wel of er op hun scholen alleen jongens zitten. Ik hoor ze nooit over meisjes, terwijl ik vermoed dat ze ondertussen aan weinig anders denken. Wat ze wel samen doen is eindeloos met elkaar whatsappen, op de sociale media zijn de seksen in elk geval niet gescheiden.
    Ook L. spreekt vrijwel nooit met jongens af. Ze kijkt wel uit, ze zou er in de klas mee worden gepest. Dat doe je niet: jongens zijn stom.
    Dat was in mijn tijd wel anders. Ik had veel vriendinnetjes waar ik ook thuis mee afsprak en die bij mij thuis kwamen. Ook op school trokken we samen op, daar werd niet moeilijk over gedaan. Ik vraag me af of mijn kinderen toevallig op scholen zitten met een strenge Victoriaanse mores, of dat het de tijdgeest is die veranderd is.