Enige ideeën over het kunstenaarschap -1

Maak alleen kunst wanneer je er zin in hebt.

Maak nooit kunst voor anderen omdat het moet, tenzij het niet anders kan (bijvoorbeeld om het vak te leren of om te overleven).

Kunst maken is geen werk. Het kunstenaarschap is geen beroep.

Wat is het dan wel?

Kunst dient geen enkel maatschappelijk doel, heeft geen definieerbare functie, geen waarde als ruilmiddel totdat de maker het kunstwerk uit handen geeft.

De kunstenaar mag niet verwachten voor zijn werk betaald te krijgen, hij mag er wel op hopen en alle hem beschikbare middelen aanwenden om voor zijn kunst beloond te worden, maar vanwege het voorgaande is dit nooit vanzelfsprekend.

Kunst is altijd en uitsluitend scheppende kunst, voor uitvoerende of toegepaste kunst is het woord niet van toepassing. Het gebruik van het woord kunst in toegepaste kunst is in feite een onrechtmatige toe-eigening van het woord in een haar wezensvreemd domein. 

Kunst wordt gedefinieerd door het persoonlijke ervan, kunst is een visie op de werkelijkheid, materieel of immaterieel van de kunstenaar, niet een natuurgetrouwe nabootsing ervan. De kunstenaar is altijd verantwoordelijk voor het uiteindelijke resultaat: het kunstwerk. Daarom is toegepaste kunst ook geen kunst maar iets anders. Daar is het immers de opdrachtgever die vorm en inhoud van het werk bepaalt en beslist wanneer het werk is voltooid.

De toegepaste kunstenaar parasiteert in feite op het werk en de ideeën van de kunstenaar; zelf kan en hoeft hij niets te verzinnen - zijn opdracht is immers voor een bepaald commercieel doel iets te maken in de stijl van, op de wijs van, in de trant van, etc. - hij hoeft alleen maar van alle markten thuis te zijn, en goed in staat te zijn een bepaald origineel na te maken, dusdanig dat het er genoeg op lijkt om het origineel erin te herkennen, maar niet genoeg om de opdrachtgever met een auteursrechtelijk probleem op te zadelen, een werkelijke diepgravende kennis van het originele kunstwerk is niet nodig, het volstaat om er op een oppervlakkige manier naar te verwijzen, aan te refereren; dit kan ook niet anders, omdat zowel de toegepaste kunstenaar als de opdrachtgever zelf geen kunstenaar zijn, niet weten wat dit betekent en wat de consequenties daarvan zijn.

De kunstenaar maakt alleen toegepast werk uit financiële noodzaak; het is altijd (vrijwel altijd) zijn slechtste werk.

Originaliteit in de kunst is als streven af te raden want het staat in feite buiten de maker en is ook moeilijk te bewijzen. Eigenlijk vooronderstelt originaliteit als streven dat de maker van alle bestaande kunstuitingen op de hoogte is, en dat is onmogelijk.
    Beter is het om uit te gaan van het idee dat alle mensen uniek zijn. Ieder mens is een zeer complexe samenstelling van erfelijke en verworven eigenschappen die hem tot een volstrekt uniek wezen maken; volg daarom als kunstenaar uitsluitend je eigen kompas, maak iets dat voldoet aan jouw persoonlijke verwachtingen, probeer je eigen visioen helder te krijgen en laat je nooit afleiden door wat je denkt of vreest dat anderen ervan zullen vinden. Hoe zuiverder het je lukt hierin te zijn, des te groter de kans dat je in elk geval iets persoonlijks maakt, en hoe persoonlijker je werk, hoe groter de kans dat het zich zal onderscheiden van wat er al is.