woensdag 26 september 2012

Film

 
Gisteren heb ik voor het eerst de film gezien die door de RKK over Bibian is gemaakt. Interviews met ons allebei, stukjes film uit de opnamestudio met drummer Alan Purves - doodernstig, supergeconcentreerd; wij samen muziekmakend in onze slaapkamerstudio in Meerle, Bibian al heel erg ziek en moe in haar ziekenhuisbed bij ons thuis, beelden van haar begrafenis, ik alleen thuis aan tafel als Bibian nog maar net dood is. En nu word ik geacht er wat van te vinden. Producente K. die met een dvd is langsgekomen wil graag horen wat ik denk. Maar ik weet het niet. Ik vraag het aan Valentijn die naast me op bed ligt. Hij vindt het goed. Ik weet natuurlijk niet welke kriteria hij aanlegt, maar dat stelt me toch een beetje gerust.
Ik weet het gewoon echt niet. Ik vind het zo idioot om Bibian te zien en te horen. Om ons samen te zien. Het is allemaal nog maar zo kort geleden. En tegelijk voor eeuwig onbereikbaar. Altijd is er die licht ironische blik. Alsof het allemaal maar een grap is; niet zozeer haar ziekte, als wel de documentaire belangstelling voor haar persoon. Alsof ze het eigenlijk niet waard zou zijn, al die aandacht. Een eenzaam, verdrietig en gekwetst klein meisje, dat zich nog altijd niet ‘echt’ bewust lijkt te zijn van haar kracht. Van de impact van haar woorden, haar ongelofelijke levenslust, verantwoordelijkheidsgevoel, liefde.
Zij had het wel geweten. Zij had mij wel verteld wat ik er van moest vinden. Maar nu moet ik op mijn eigen oordeel vertrouwen. Ik kan eigenlijk alleen maar hopen dat het een beetje overkomt zoals wij het bedoeld hadden. Wat ons de moed en de kracht gaf om al die dingen te doen die we nog zo graag wilden doen. Dat het goed is open te zijn en te praten met elkaar. Dat kinderen het allerbelangrijkste zijn, en dat je niet moet wachten met het verwezenlijken van je dromen. Niets bijzonders dus eigenlijk; wat zou je anders uit moeten dragen.
Ik geloof dat het er allemaal wel inzit, en ik twijfel niet aan de integriteit en de betrokkenheid van de makers, maar ik mis de distantie om er een oordeel over te kunnen vellen. Als filmcomponist heb ik eindeloos naar ‘films in de maak’ zitten kijken, en was ik altijd zeer goed in staat te zeggen wat ik vond. Kon ik in detail beargumenteren waarom iets volgens mij wel of niet werkte. Maar nu weet ik het gewoon niet. Volgens K. moet het geluid nog nabewerkt worden. Dat raakt aan mijn vak, maar het is me helemaal niet opgevallen.
Ik zie ons met z’n vijven aan die grote rode tafel in de tuin in Meerle. Er gebeurde zo veel dat de tijd stil leek te staan. Leven in de breedte, noemde A. F. Th. van der Heijden dat. Zo zou je altijd moeten leven.



8 opmerkingen:

  1. Het maakt me erg nieuwsgierig omdat ik dan bewegend beeld krijg bij die voor mij inmiddels bekende mensen Bibian, Klaas en hun kinderen.
    Het is goed dat jullie zo open wilden zijn. Ik heb dat ook gedaan tijdens mijn ziekte en de periode dat het leven heel eindig leek te zijn en bracht me voornamelijk goede dingen. Veel mensen vertrouwen mij nog hun zielenroerselen toe, omdat ik doorzichtig ben. Voor mijzelf leeft het lichter, de realiteit ten volle leven.
    Voor jou is het nog te dichtbij om het ten volle te beoordelen, je leeft er nog midden in.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. kon de tijd maar stil staan
    zeker bij goede momenten
    je hoeft niets te vinden
    laat het maar
    op je inwerken...........
    wat is tijd............

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Klaas,
    Ook al zeg je dat je het niet weet je verwoordt het prachtig!
    en het is ongetwijfeld een prachtige documentaire geworden. Alleen al omdat jouw lieve Bibian in de hoofdrol zit!!
    Ik wens jou en je kids veel sterkte en liefde toe.
    Hoop ook dat het beter gaat met Valentijn! Valentijn beterschap!

    vr.gr.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zoals je de blik van Bibian beschrijft, dat raakte me echt omdat eruit blijkt hoe goed je haar kende. Volgens mij is dat de grootste wens van iedere vrouw in een relatie, dat je je echt gekend en begrepen voelt, maar het komt maar zo zelden voor. Bibian schreef het zelf ook al, maar wat moet ze ontzettend gelukkig zijn geweest met jou. Fantastisch dat jullie dat samen hebben mogen beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Net de documentaire gezien.....ik ben er stil van en inderdaad.........het zit er allemaal in . Dat weet ik doordat het allemaal bij mij is overgekomen zonder jullie persoonlijk te kennen. Jullie gezin werd en wordt gedragen door jullie liefde ,kracht moed ,dromen........Ontzettend veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heb ook net de documentaire (te banaal woord eigenlijk voor zoiets gevoeligs en moois) gezien.

    Kan me zo voorstellen dat het heel vreemd, haast ondoenlijk moet zijn om dat van een afstand te bekijken als je zo betrokken bent. Onwerkelijk en zo veel te kort geleden eigenlijk...

    Ik vind het een mooie film, ontroerend, juist doordat het helemaal niet pathetisch was, maar zo vol van de kracht die kwetsbaarheid is.
    Een film die niet is afgelopen na het zien ervan....

    Heel veel sterkte en heel veel goeds voor jullie allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Je hebt geen idee hoeveel jullie de wereld/ons hebben gegeven door het maken van de documentaire en jullie opname van het lied Mercy. Dat kun je niet beseffen, je bent zo met jezelf en je gezin bezig. En terecht. Maar het is wel zo. Bedankt en blijf schrijven a.u.b.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb Bibian een jaar meegemaakt als klasgenoot aan het Grafisch Lyceum... en ben geschrokken door haar vroeg overlijden. De film geeft een beeld zoals ik haar gekend heb en verwacht zoals ze geleefd heeft. Een mooi mens, getalenteerd, betrokken bij haar gezin, een voorbeeld voor ons anderen. Ik wens je veel sterkte en mooie herinneringen toe, alle goeds ook voor de toekomst, ook voor je kinderen en anderen. Groeten, Hajar

    BeantwoordenVerwijderen