Lulu wil vannacht bij mij boven slapen, niet
bij mij in bed, maar op een matrasje ernaast. ‘Dan kom ik morgenochtend bij jou
liggen’, belooft ze me. Het is een beetje onhandig dat ze juist vannacht bij
mij wil slapen in verband met de komst van de goedheiligman, wiens kadootjes ik
nog moet inpakken. Meestal valt Lulu snel in slaap, maar nu komt ze steeds
opnieuw naar beneden.
‘Ik ben bang, papa’.
‘Waarvoor dan’.
‘Swip speelt een heel eng spel op de computer
en nou durf ik niet te gaan slapen’.
‘Wat voor spel dan’.
‘Slender.’
Dat is inderdaad heel eng.
‘Maar ik ben toch vlakbij Lulu. Als er iets is
roep je me gewoon’.
‘En ik heb de hele tijd Sinterklaasliedjes in
mijn hoofd’.
Ik hoor haar zachtjes zingen in bed. Ze zingt
heel goed maar neemt soms een verkeerde afslag, waardoor ze onbedoeld naar
boven of naar beneden moduleert en dan onhandig uitkomt.
‘Ga je nog bloggen papa?’
Ze staat alweer onderaan de trap.
‘Ik denk van wel, maar ik weet nog niet
waarover.’
‘Schrijf dan over die keer dat mama op iemand
anders verliefd was geworden en jij van haar ergens anders moest gaan wonen.
Toen we nog in het oude huis woonden.’
Met ‘we’ bedoelt ze niet haarzelf, want ze is
pas in het nieuwe huis geboren. Toch hoort het voor haar bij de
familiegeschiedenissen waar zij deel van uitmaakt. Het verhaal van onze crisis
is een van de kroonjuwelen.
Pas veel later heeft Bibian mij verteld dat ze
op iemand verliefd was geworden. Dat ze het daar heel erg moeilijk mee had. Ik
wilde niet weten op wie, was veel te blij dat het allemaal weer goed was
gekomen tussen ons. Ik nam het haar eigenlijk nauwelijks kwalijk; de
omstandigheden zaten ook wel erg tegen: een veel te klein huis, geldzorgen en
een depressieve man.
Vorige week zocht ik op haar computer wat
bestanden die ik nodig had voor de belastingaangifte over het vorig jaar. Ik
klikte wat files open en daar verscheen ineens een heel stuk dagboek van een
jaar of tien geleden. Vermoedelijk niet voor mijn ogen bedoeld. Hoewel het pijn
deed, kon ik niet stoppen met lezen. Het stond er allemaal. Haar wanhoop, haar
vertwijfeling, en haar verliefdheid. Ze had het goed te pakken. Ze vocht er
tegen, maar steeds opnieuw stak het de kop op.
Ik weet nu ook op wie. Dat is mijn straf voor
het neuzen in andermans dagboek. Ik geloof dat ik het liever niet had geweten.
Ze beschrijft vooral hoe ze ertegen vecht, hoe ze hoopt dat het overgaat, dat
het weer goed komt tussen ons.
Het maakte me erg verdrietig, hoewel ik daar
nauwelijks reden voor heb. Het overwinnen van onze crisis heeft ons huwelijk
alleen maar beter en sterker gemaakt. Ons dichter bij elkaar gebracht. Het is
niet de jaloezie die mij verdrietig maakte, hoewel ik die natuurlijk ook
voelde, maar vooral de eenzaamheid die uit haar woorden sprak. En haar scherpe
en rake analyse van onze situatie destijds.
Maar God, wat hebben we het daarna nog goed
gehad samen. Het is het allemaal waard geweest.
Lulu is ook verliefd. Ze wordt boos als ik er
naar vraag. Verliefdheid is ook wel erg privé; een pijnlijke aangelegenheid.
Ik zal de Sint er eens naar vragen.
Klaas,
BeantwoordenVerwijderenEr zijn maar weinig huwelijken die "gladjes verlopen". Ook een (al of niet tijdelijke) eenzijdige eenzaamheid past daarin. Voor velen al snel een reden om te gaan scheiden. Er voor vechten is niet voor iedereen weggelegd, maar jullie (en dan vooral Bibian) lieten zien dat jullie een huwelijk hadden wat de moeite was om door te gaan.
Ondanks je verdrietige gevoel bevestigt dit verhaal dat jullie een zeer waardevol huwelijk hadden. De kunst om dat te koesteren is je gelukkig gegeven. Fijn!
Soms gebeuren er dingen in je leven waar je helemaal geen grip op hebt, dat geldt zowel voor jou als voor Bibian.
BeantwoordenVerwijderenOmstandigheden maken soms dat een mens de draad even kwijt raakt en de greep op de situatie verliest
Het moet inderdaad wel confronterend zijn geweest dat je dit dagboek vond, maar misschien is dat juist wel Bibian's bedoeling geweest.
Bibian heeft genoeg tijd gehad om dit te kunnen wissen en dat heeft ze niet gedaan, ze wilde dat je haar strijd las dat je weet hoeveel pijn en zorgen dit haar heeft gegeven.
Ze heeft je willen laten zien wat er aan vooraf gegaan is en waarom ze voor jullie huwelijk heeft gekozen, want dat is wat ze heeft gedaan, ze heeft voor JOU gekozen Klaas en dat is denk ik het grootste compliment wat ze je nog kan geven.
Jullie liefde was ondanks de problemen te sterk , maar dat wist je natuurlijk al.
En de Sint? Die kan je vast niet verder helpen, de man is al meer dan 300 jaar vrijgezel.
voeg me bij de woorden
BeantwoordenVerwijderenvan bovenstaande personen
en sint is er voor de kinderen
wij mogen het
uitvoeren?
mijn man en ik
zijn geblokkeerd
in het uitvoeren
voor de kinderen
en kleinkinderen
door de "kinderen"
erg spijtig maar waar
zit hier met verdriet in mijn hart
zo kan het dus ook gaan
dingen waar je geen grip op hebt
dus geniet
van je sinterklaas
groetjes patty
Pfffff, alles betrek je op jezelf in je reacties, ik zou er als ik Klaas was de kriebels van krijgen.
VerwijderenThea.
Beste medebloggers,
VerwijderenIn een reactie op een blog kan iemand toch ook soms zijn persoonlijke ervaring(en) inzetten? Niet bewust bedoeld om iemand te deprimeren.
Klaas zal dit heus wel begrijpen.
Paul.
Sluit me helemaal bij Paul aan is niet nodig om kwetsend te zijn naar anderen toe, laat iedereen in zijn eigen waarde.
VerwijderenDag Klaas,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht net, wat dapper en krachtig dat je blijft doorschrijven.
Ooit las ik het boek The year of magical thinking. Auteur Joan Didon.
Vandaag, je blog lezend moest ik weer aan haar boek denken.
Ik las het in een rouwperiode en het gaf aan mij veel maar geen troost.
Daarom hield ik van dat boek.
Mieke.
Is t nog gelukt om voor de Sint cadeautjes in te pakken ?
BeantwoordenVerwijderenEn bedankt voor het delen van dit stukje uit jullie huwelijk .
Is niet zo vanzelfsprekend
Wendy
Dank je wel voor je open en eerlijkheid!
BeantwoordenVerwijderen