dinsdag 27 november 2012

Jarig


Valentijn wordt 13 jaar. Hij is opgewonden, nerveus; een klein, niet meer zo heel klein jongetje. Ik heb flink uitgepakt, omdat ik vind dat hij wel een beetje verwend mag: eerst zijn moeder verloren, daarna gelijk een blindedarmontsteking, achterop geraakt op zijn nieuwe school, en nu een redelijk dramatisch eerste rapport. Hij is er niet blij mee. Heeft geen idee hoe hij het aan moet pakken.
Ik heb een ‘croquembouche’ besteld, een taart die knispert in je mond. Dat is een soort familietraditie geworden. Soms maakten we hem zelf, maar vaak ook niet, vanwege de bewerkelijkheid. En je kunt flink je handen branden aan die draden van caramel.
Ik heb samen met Lulu balonnen opgeblazen. Terwijl zij Valentijn’s stoel versierde met serpentines heb ik de slingers opgehangen en de tafel extra mooi gedekt. Dertien jaar! Dat vind ik nogal wat.
Het is verdrietig om dit nu voor het eerst zonder Bibian te moeten doen, maar het feestelijke overheerst. Er zijn ook nog schoenen gezet die de Sint straks niet moet vergeten te vullen. Het zal niet de eerste keer zijn dat de goedheiligman ‘s nachts wakker schrikt omdat hij nog kadootjes moet verdelen.
Ik verheug me nu al op Valentijn’s gezicht morgenochtend. Hij is altijd blij verrast met wat hij krijgt; geeft je nooit het gevoel dat je hem tekort hebt gedaan.
Zondag bereikte mij het nieuws dat Simeon is gestorven. Hij is negenentachtig geworden. We zagen elkaar niet vaak, en het initiatief moest meestal van mij komen, maar als we elkaar spraken was het toch altijd gezellig. Ik geloof dat hij vroeger nogal op mijn moeder gesteld was, misschien ziet hij haar in mij.
De laatste keer dat ik hem sprak was hij niet erg vrolijk. Hij was ongelukkig gevallen in dat piepkleine huisje van hem in Bergen en kon helemaal niet meer lopen. Hij zei dat hij geen negentig meer hoopte te worden; het was wel mooi geweest. Hij was bitter dat het altijd maar over Canto ging en nooit eens over zijn andere stukken. Pas toen we over de familie gingen roddelen klaarde hij weer een beetje op, kreeg ik hem aan het lachen. Vandaag sprak ik zijn vrouw Colette even, die ik erg aardig vind. Maandag wordt hij begraven. Ik denk dat ik de kinderen meeneem, tenzij ze echt niet willen. Ze hebben hem nooit ontmoet.
Bibian hield niet van zijn muziek, het werkte haar op de zenuwen. Wel de bagatellen, die ik zelf trouwens ook het mooiste vind, maar niet Canto. Als ik het wel eens opzette moest het meteen weer af.
De eerste verjaardag en de eerste begrafenis zonder Bibian.



12 opmerkingen:

  1. Hoi Klaas,
    Al vast een hele fijne dag morgen met de verjaardag van Valentijn, gaat de tijd hard he?! Dat rapport van hem komt wel goed, Hij heeft gewoon tijd nodig om alles ook te verwerken en in kaart te brengen hoe en wat. Daar zijn ook geen boeken voor dus je doet het op gevoel samen met de kennis en de lijn die jij en Bibian trokken. Waar ze ook is, ze zit in jullie hart! Lieve groet Mascha

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Alvast gefeliciteerd met Valentijn. Raar lijkt me zo'n eerste verjaardag zonder Bibian.
    Wat dat rapport betreft, heb je al eens gedacht aan huiswerk begeleiding. Daar leren ze het plannen van het huiswerk, ze worden overhoord en als ze thuis komen zijn ze klaar. Dan kun je er zelf een beetje meer afstand van nemen, en van een vreemde nemen ze vaak eerder iets aan als van pa.
    Groet,
    Marjan

    BeantwoordenVerwijderen
  3. van harte gefeliciteerd met valentijn
    groetjes patty

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Die hoed zit in de familie ;-), Simeon stond er ook vaak mee afgebeeld. Ik vind de Bagatellen ook 't best om naar te luisteren. Gefeliciteerd met Valentijn....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja alles eerste keer zonder en toch met. Ze is ergens om jullie heen, in jullie, bij jullie, met jullie. Alleen al als je kijkt naar jullie kinderen, dan zie je haar!!! Gefeliciteerd met en voor Valentijn en hopelijk een fijne verjaardag!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve familie!
    ....gefeliciteerd met Valentijn, mooi om te lezen dat het feestelijke gevoel overheerst.
    Marjan, wat ben jij een muts, wat doet dat rapport er nu toe........soms zijn er belangrijker zaken die
    Je in beslag nemen dan school, pfffffff.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind Marjan geen muts. Lief dat zij meedenkt en een mogelijkheid ter overweging aandraagt. Hopelijk lukt het Valentijn om spoedig te herpakken, ook op school!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. mee eens, waarom toch steeds die kritiek op elkaar!?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ik vind marjan ook geen muts..........
    en ben het met nina eens.............
    het is steeds een en de zelfde
    het enige verschil is
    nu zet "ze" er voor het eerst
    geen naam meer bij
    laat elkaar in waarde
    klaas valentijn swiep
    en lulu zijn belangrijk
    een hele zonnige dag
    met ontzettend veel liefde,
    verdraagzaamheid en bovenal
    wijsheid
    groetjes patty

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik had in een eerder bericht gezegd dat ik er het zwijgen toe doet omdat dit Klaas zijn blog is. Ik hou me daaraan en ik zet er altijd mijn naam bij, ik ben niet verantwoordelijk voor het stukje waarin Marjan een muts genoemd wordt.
      Dus Patty, wil je aub ophouden mij vals te beschuldigen? Ik baal dat ik dit hier moet neerzetten dus sorry Klaas voor de overlast, maar ik kan er niet tegen als ik beschuldigd wordt van dingen die ik niet gedaan heb.
      Thea.

      Verwijderen
  10. Ik hoop van harte dat Valentijn een fijne verjaardag heeft gehad.
    De eerste keer zonder zijn moeder, het zal in dat kinderhoofdje flink hebben gestormd qua gedachten.
    Fijn dat je hebt geprobeerd om het zo gezellig mogelijk te maken voor Valentijn ondanks je verdriet.
    Je bent een goede vader Klaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik hoorde over u op Radio 4, en ben meteen op deze blog gaan kijken...
    Veel sterkte!
    Groet, Merel (13 jaar)

    BeantwoordenVerwijderen