zondag 7 oktober 2012

Sporen


Bibian, Bibian, hoe kan ik je trouw blijven als het leven maar voortjakkert en mij op sleeptouw neemt. Ik wacht op je, denk nog steeds dat je er straks gewoon weer bent. Dat je aan tafel zit met je laptopje open wanneer ik thuiskom met de kinderen, terug uit school. Dat we toastjes met roerei en bieslook maken, en iets anders voor Swip, die daar niet van houdt.
Zal je het echt zijn, of alleen een transparante verschijning, met die droeve glimlach van de foto op het omslag van je boek. De Mona Lisa is er niets bij.
Als je een beetje rond komt zweven heb ik het misschien liever niet. Dan kan ik net zo goed naar een van onze filmpjes kijken. Je mag alleen terugkomen als je het helemaal bent. En je moet ook niet te lang wachten.
We maken namelijk van alles mee. Sinds mijn debuut op je begrafenis heb ik al drie keer in mijn eentje opgetreden. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou durven. Valentijn is aan zijn blindedarm geopereerd en knapt al weer op, en Swip is zijn iPod kwijtgeraakt. Hij moest en zou hem meenemen op schoolreisje. Ik heb een half uur op hem ingepraat, maar tevergeefs. Hij durfde het me niet te vertellen toen hij thuis kwam. Lulu heeft een nieuwe pyama en mallotjes. E. heeft aangeboden samen met mij door haar garderobe te gaan. Ze is gegroeid; niets past haar meer.
Ik heb foto’s en tekeningen van mijn moeder laten inlijsten en opgehangen. Heel langzaam verandert het huis, veranderen wij, verandert de stad, de wereld. Straks herken je niets meer terug.
Ik ga er van uit dat jij niet meer zult veranderen, als je nog ergens bent. Dat je daar altijd de Bibian zal zijn die ik gekend heb. Eeuwigheid en verandering, dat gaat niet samen.
Je bent zo ondubbelzinnig weg; ik snap niet hoe je het doet. Ben je druk, waar je nu bent, heb je geen tijd meer voor me? Je was altijd al druk. Ik ken weinig mensen die zoveel deden als jij.
Ik voel de ruimte om mij heen hier in huis. Onze ruime, lichte en hoge kamers, en jouw afwezigheid daarin. De tafel waar je niet aan zit, de stoel waar je niet op zit. Je staat niet buiten mijn zichtsveld in de keuken iets uit de ijskast te pakken, ik hoor je niet boven de was ophangen.
Je afwezigheid is drukkend, en suggestief. De dwingende aanwezigheid van een sterke persoonlijkheid, maar dan alleen in potentie. Een ‘bijna’ zijn.
Zou iemand die jou niet gekend heeft dat hier in huis ook zo voelen? Ik denk het niet. Het zijn sporen van jou in mij. Dat is wat er van je overblijft: sporen die nu langzaam maar onherroepelijk uitgewist worden. Indrukken, verhalen. Ik vertel de kinderen over jou, zij vertellen mij over jou. Zo houden we je vast. Delen we je nog een tijdje. We zijn er nog niet klaar voor, om je weg te laten zweven als een Chinese wenslampion.

11 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige tekst. Recht uit het hart. Alles verandert, continu, maar liefde is tijdloos.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Houdt haar vooral vast. Er is geen reden haar weg te laten zweven. Ze is voor altijd een deel van jullie en dat is ook wat ze wil. Dat haar kindertjes en jij haar niet vergeten ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind het bijzonder hoe jouw verhalen behalve "wensen van sterkte" ook emotie oproepen vanwege de wijze waarop jij schrijft. Een mooie balans, een troostende balans op een bepaalde manier.

    Ik heb wel eens gedacht: "Ik schrijf mijzelf in balans", misschien herken je dat.

    Lfs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Klaas,
    Een paar weken geleden ook mijn vrouw los moeten laten.
    Alles wat je in dit blogbericht schrijft is zo herkenbaar. Laat je niet meeslepen door het leven, maar neem je eigen tijd om in jouw snelheid dit proces door te gaan.
    Verander de dingen in je huis ook niet te snel; voor mij voelt het als een soort van "verraad" als ik te snel iets verander of wegdoe. Ik blijf ook tegen haar foto aanpraten, alsof ze er nog is of kijk filmopnames waar ik haar nog "in levende beelden" zie. Zelfkwelling? Nee, verwerking, maar dat doet onwijs veel pijn.
    Het is nog te vroeg om haar weg te laten zweven! je voelt vanzelf wel wanneer dat heeeeel langzaam gebeurt.
    Het "van ons" verandert dan ook heeeel langzaam in "van mij". Toch blijft er nog veel "van ons" over; blijf dat koesteren!!

    Ik kreeg vandaag een mooie kaart, met een mooie tekst:

    In de weerspiegeling van het water
    Tel ik de gouden zonnestralen
    De kracht van hun licht draag ik op aan jou
    Zodat jij er vertrouwen en hoop uit kunt halen

    Want de kracht van hoop is niet te meten
    Ze heeft al zo velen versteld doen staan
    Weet je gesteund door de liefde van je naasten
    En warm je aan mensen die met je zijn begaan.

    Klaas, ook de lezers van jou blog vallen onder die categorie!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat is tijd
    tijd is een
    relatief begrip
    als druppels regen
    mist in de ochtend
    alle jaargetijden
    op een rij
    het gemis blijft
    zweef mee met de tijd

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve KLaas,

    Wat een gave!

    Wat een leegte

    Wat een liefde

    Voor altijd in jullie hart

    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Indrukwekkend geschreven.
    Ik voel,dat het gemis je pijn doet.
    Maar weet,dat ze altijd dicht bij je zal zijn.
    Namelijk in je hart.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zaterdag liet ik aan een vriendin de uitzending van Kruispunt zien.
    Zij had over jullie gelezen.
    Opnieuw werd ik er weer stil van.Maar ook wel verdrietig een beetje omdat het
    zo raakte.Wat een prachtige vrouw, jullie Bibian.
    De vriendin was na het zien van het document verbijsterd, ``dat kan ik mij toch niet voorstellen dat zij er nu niet meer is.`` Wij waren het er over eens, dat zo een krachtig statement over het volle leven beleven wij nog nooit gezien hadden.
    Wij hebben haar niet gekend,maar zij laat een krachtig positief spoor bij ons achter. Mieke.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jouw Mona Lisa is een inspiratie voor velen. Bibian heeft mij ertoe gezet om ook te gaan schrijven en dat voelt goed. Dank je wel dappere Bibian.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Klaas, als je jezelf trouw blijft dan hoef je je geen zorgen te maken, al helemaal niet of je Bibian dan wel trouw blijft. Die neem je vanzelf mee, altijd.

    BeantwoordenVerwijderen