maandag 22 oktober 2012

Insomnia


Ik slaap nog altijd slecht. Heel slecht. Ik heb eigenlijk nooit problemen met slapen gehad, en heb mijn slaap ook hard nodig. Als ik niet slaap, functioneer ik niet, ben ik nergens toe in staat.
Toen ik een jaar of zeventien was werd ik gekeurd voor de militaire dienst. Ik behoorde tot een van de laatste lichtingen dienstplichtigen. Omdat ik mij niets vervelenders en zinlozers kon voorstellen dan anderhalf jaar door de modder te moeten kruipen en in een barak te moeten slapen met uitsluitend heterosexuele mannen, besloot ik een poging te wagen er onderuit te komen. 
Ik had een simpel plan: vóór de keuring drie nachten niet slapen. Ik ging er vanuit dat ik dan zo in de war zou zijn dat ze mij niet zouden goedkeuren.
De eerste nacht bracht ik door bij mijn vriend H. We luisterden muziek en bespraken de voor ons post-pubers ondoorgrondelijke mechanismen van sociale interactie. Daarmee bedoel ik dat wij ons afvroegen hoe het toch kon zijn dat bepaalde meisjes andere jongens leuker vonden dan ons.
De tweede nacht was een zaterdag, en ben ik tot laat uitgegaan. Ik had van iemand wat speed gekregen, gevouwen in een klein wit papiertje. Om een uur of vier in de ochtend kwam ik thuis en trof mijn moeder lezend aan de keukentafel. Het lukte mij iets van de speed in een neusgat te krijgen; dat had ik nog niet eerder gedaan. Mijn moeder was matig enthousiast. Ze sprak haar bezorgdheid uit, maar was toch ook wel onder de indruk dat ik er überhaupt aan had weten te komen met mijn zeventien jaar. Ze had ook wel waardering voor mijn vastbeslotenheid afgekeurd te willen worden.
De rest van de nacht draaide ik eindeloze rondjes in het Vondelpark met onze zwarte labrador Boebah.
De laatste nacht ben ik met vrienden naar Zandvoort gegaan. Ik kan me er weinig van herinneren, behalve dat het koud en nat was. Om een uur of vijf zetten ze me thuis af met het advies nog twee uurtjes te gaan slapen, en dan mijn natte kleren weer aan te trekken. Dan zou ik helemaal in de juiste stemming zijn voor de keuring.
Ik werd voorgoed ongeschikt bevonden. S-5 heette dat toen. Een vriendelijke officier pikte mij er meteen uit. Hij raadde me aan thuis lekker te gaan slapen en iets aan mijn acné te doen.
Nu verkeer ik in precies de tegenovergestelde situatie: ik wil juist graag slapen, maar krijg mijn hoofd niet stil. Ik heb een tijdje allerlei pillen geslikt die ik nog had liggen van Bibian’s uitgebreide assortiment, maar daar ben ik mee gestopt. Ik vind dat ik het op eigen kracht moet kunnen.
Ik verlies me in voorstellingen van een nieuw leven al of niet met een nieuwe partner. Daar draaf ik dan in door. Ik lig bijvoorbeeld in mijn verbeelding al met iemand die ik leuk vind in bed als een getrouwd stel, en zie dan plotseling Bibian voor me. De film stopt en ik ben weer thuis.
Waar ben je mee bezig Klaasje, denk ik dan. Zie je dan niet hoe vreselijk je haar mist. Rustig aan.
En soms lig ik ook gewoon wakker.    

20 opmerkingen:

  1. '....met uitsluitend heterosexuele mannen uit de provincie...', vind ik, provinciaal in Amsterdam, niet prettig om te lezen. Het klinkt zo denigrerend en dat stoort me.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeg hou es op en hou hoofd en bijzaken gescheiden. We lezen hier het verhaal van een man die net zijn vrouw kwijt is en haar ongelooflijk mist. Ga dan niet zitten neuzelen over wat jij niet prettig vindt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klaas,

    Met dit soort geneuzel ben je snel je lezers kwijt!
    Natuurlijk denk je aan een toekomst, al of niet met een nieuwe partner, maar je geeft het zelf al aan: RUSTIG AAN. Een vervanger voor Bibian krijg je niet. Straks ga je nog vertellen hoe je jezelf onder de douche helpt! Je vroeg onlangs toch om tegengas?
    Met dit bericht erbij heb je nu al 3 mensen die dat doen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Schandalige reactie. Bovendien lees je slecht want het 2e bericht is niet bepaald tegengas, dat is een reactie op het 1e bericht.
      Thea.

      Verwijderen
  4. wat is dit nou weer voor onzin? wij kiezen er toch zelf voor om deze blog te lezen? het is toch de blog van Klaas en hij mag toch zelf weten wat hij wilt opschrijven en delen?? ik vind het echt te idioot voor woorden dat je kritiek gaat leveren op de inhoud van wat er geschreven wordt.
    'Met dit soort geneuzel ben je snel je lezers kwijt!' HET IS GEEN TIJDSCHRIFT!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. bovendien vind ik het niet onze taak om 'tegengas' te geven, dat is aan de mensen om hem heen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik lees je blogs graag, omdat ik ze zo eerlijk, ingetogen en ontroerend vind. Soms laat ik dat ook weten door een reactie. Ik was dan ook zo vrij om deze keer een reactie te geven op iets wat mij gestoord had (de heterosexuelen uit de provincie), misschien omdat ik zelf uit de 'provincie' kom. Ik hoop dat het niet opgevat wordt als geneuzel, want de rest van de blog heeft me positief geraakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dag Klaas,

    Niet alle blogs die je schrijft kunnen mijn aandacht vasthouden.
    Maar dat hoeft ook helemaal niet.
    Ook had ik niet altijd alles willen weten wat je schrijft.
    En dat alles lijkt mij ook volkomen normaal.
    Gisteren was ik op de Parool filmdag.
    Ik zag vijf films, best veel op een dag eigenlijk.
    De beelden en verhalen bemoeien zich al de hele dag met mij, en daar ben ik blij om.
    Tell me why i don t like mondays.
    Vandaag geen last van.
    Hoop dat je ook een goede maandag hebt, het is aangenaam zacht buiten.

    Mieke.



    BeantwoordenVerwijderen
  8. We gaan toch niet nu en nooit niet de woorden van deze schrijver op een weegschaaltje leggen?
    Een provinciaal uit het diepe zuiden.

    Paul.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Fijn dat je schrijft wat er in je hoofd rondtolt. Een kijkje in jouw emoties. Dat je het doet en durft. Kwetsbaar opstellen. Ik lees je graag. Dank daarvoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Klaas,

    Ik lees je blog graag, juist omdat je zo eerlijk bent. Natuurlijk mis je ook de intimiteit en seks als je je partner hebt verloren, dus ook daar schrijf je wel eens over. Kennelijk is dat een taboe of zo. Sowieso wordt het vaak niet gewaardeerd als je te open of eerlijk bent. Daar schrikken mensen van, het is te confronterend. Misschien dat ik dat bij face-to-face contact zou hebben, maar in een blog zeker niet. Daarbij blijft de afstand toch wel gewaarborgd. Ik vind het interessant wat je schrijft, en het zet me aan het denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Verbazing. Niet alleen van weer een mooie blog, het bijna naadloos verbinden van twee onderwerpen zoals jij, Klaas, zo vaak doet. Verbazing nog meer over bepaalde reacties. Ik lees je verhalen graag. In tegenstelling tot sommigen die alleen de 'horror stories' willen lezen over de ziekte en overlijden van jouw geliefde Bibian. Zijn dat de sensatiezoekers, die zo graag zouden willen zien hoe jij misschien ten ondergaat aan je verdriet. Ze worden niet beloond. Zeker niet als je zo menselijk schrijft over je beeld van de toekomst, de vreugde die misschien weer op je pad komt, je angsten en je dromen, al dan niet in nachtmerrie vorm.
    Respect van mij, omdat je een deel van je gevoel beschrijft, deelt! Wie is een ander om zich daar negatief over uit te laten. Jouw gevoel, jouw leven nu!! Bedankt Klaas!
    Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ben het volledig met je eens,ik zit soms met schaamte te lezen wat sommige mensen antwoorden, waar halen ze de brutaliteit vandaan.
      Thea.

      Verwijderen
    2. ik ben het er ook roerend mee eens!

      Verwijderen
  12. Lieve Klaas,
    schrijf lekker wat je denkt en voeld ,jou eerlijkheid kan confronterend zijn
    maar daar is niets mis mee!!
    ik lees je verhalen graag!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Bijzonder, hoe jouw blog telkens weer allerlei reacties uitlokt. Ik zie ook wel eens blogs waar zelden iemand op reageert. Dan lijkt dit me toch een stuk leuker.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Het slechte slapen hoort volgens mij bij rouw. Mijn moeder is afgelopen april plotseling overleden en hoewel ze 76 was en ik 54 met allang m'n eigen leven en gezin, sliep ik daarna twee maanden bedonderd. In de zomer ging het opeens weer beter. Bij jou is het na het verlies van Bibian nog veel heftiger natuurlijk. Je schudt op je grondvesten, je hele systeem is in de war, je krijgt zoveel tegenstrijdigs te verwerken, voelt naast verdriet ook levenslust (gelukkig!) en moet in je eentje je gezin draaiend houden. Ik vind het heel bijzonder hoe jij dat allemaal weet te verwoorden, zo eerlijk, en zo scherpzinnig, zonder allerlei filters en zonder dat je kennelijk vooraf bedenkt 'hoe zou dit overkomen'. Het is zo helder over 'hoe het is' en ik ervaar jouw stukjes als cadeaus. Ben net in het boek van Bibian begonnen, wat fijn dat er een cd met jullie muziek bij zit!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een nadeel(?) van een openbaar blog is ook dat iedereen maar kan reageren en meer en minder doordachte reacties kan plaatsen. Je kan wat verwijderen natuurlijk of eerst reacties goedkeuren voordat ze verschijnen, maar ach. Ik weet niet of je daar wel zin in hebt eigenlijk, hoewel ik wel eens heb gezien dat je een reactie hebt verwijderd.
    Of vind je het ook wel een fenomeen, die boertigheid van sommige mensen? Die zo eens lekker rondpeuren, en Hun Mening poneren (tja, je vroeg er toch zelf om??) Pfoe. Heb je er nog wel zin in? Ik lees je blogs graag. Ik ben altijd benieuwd hoe het met jou/jullie gaat, hoewel ik jullie niet ken. Dat komt ook door je stijl van schrijven, boeiend, intiem en intelligent.
    Christl

    BeantwoordenVerwijderen