donderdag 11 oktober 2012

Film


Jij vindt nooit iets leuk papa! De kinderen zijn boos op me. We zijn naar de bioscoop geweest en ik vond de film weer eens beneden de maat. Valentijn heeft tranen in zijn ogen van teleurstelling. Je verpest het altijd voor ons. Kun je niet gewoon zeggen dat je het wél leuk vond!
Nee. Dat kan ik niet. Ik wil eerlijk zijn en ik vind dat ik het recht heb om te zeggen wat ik vind.
Aan de andere kant begrijp ik Valentijn’s woede heel goed. Hij is in zijn jonge leven nog niet zo vaak naar de film geweest. Voor hem is een bioscoopbezoek op zichzelf al een avontuur. Popcorn en Cola, verdwijnen in de enorme klapstoelen, wachten tot de muziek stopt en het zaalllicht uitgaat. Eerst de reclames en een voorfilm, trailers van grotemensenfilms. En dan de film zelf, liefst in 3D met een zaal vol gekke brilletjes.
En dan blijkt na afloop dat ik er niets aan vond. Ongeloof. Onbegrip. Waarom dan niet?
Ik probeer het uit te leggen. Dat ik het een slap aftreksel vind van deel één, dat ik de animaties lelijk vind, de muziek afgrijselijk en veel te veel, dat de film van special effects aan elkaar hangt maar verder nergens over gaat, dat ik de plot volstrekt ongeloofwaardig vind, dat het hele idee gepikt is van een andere veel betere film uit mijn eigen jeugd. Ik hoor het me allemaal zeggen, alsof ik les aan het geven ben. Ik hoor ook mijn vader. Het is mijn eigen vader die aan het woord is. Daarmee bedoel ik niet dat ik mezelf op hem vind lijken; hij is het ook echt. Hij spreekt door mijn mond. Ik ben hem. Even. Hij en ik. Wij met onze eeuwige goede smaak.
Waarom kan ik niet gewoon net doen of ik het hartstikke leuk vind. Smaak en onderscheidingsvermogen komen niet vanzelf. Eten leer je door veel te proeven. Nu vinden de kinderen deel zes van The Pink Panther nog net zo hilarisch als deel één, maar op een dag, wanneer ze hun klassiekers kennen, genoeg remakes van remakes hebben gezien, en ze snappen hoe de filmindustrie in elkaar zit, zullen ze daar anders over gaan denken.
Ik hou van film. Misschien dat ik me daarom zo opwind over alle rotzooi die ons voorgeschoteld wordt. Ik wil dat mijn kinderen kritisch zijn, leren onderscheiden. Het is echt niet zo dat ik nooit iets goed vind. Helaas worden er veel meer slechte films gemaakt dan goede. En zeker voor kinderen – die je uitsluitend het beste van het beste zou moeten voorschotelen – is de hoeveelheid infantiele ondermaatsheid ontmoedigend.
En dus zijn Valentijn, Swip en Lulu weer eens woedend op hun anachronistische vader die lijkt te denken dat vroeger alles beter was.
Nee jongens, dat denk ik helemaal niet. Luister nou gewoon even naar me. 

17 opmerkingen:

  1. Ik vind ook dat ik als ouder recht heb op mijn mening en eerlijk moet kunnen zijn. Ik probeer mijn kinderen (in de leeftijd van Valentijn en Swip) te leren dat verschillende meningen gewoon naast elkaar kunnen bestaan. Dus als zij een film goed vonden en ik niet, dat dat voor hun niet hoeft te betekenen dat de film ineens minder mooi was. Dan hoeven ze ook niet kwaad te zijn omdat jij het voor ze hebt "verpest". Dat snappen ze vrij aardig, moet ik zeggen. Iedereen blij. Bovendien, het kan toch ook gewoon leuk zijn na te praten over een film, ongeacht wat iedereen er van vond. Als je als ouder eerlijk je mening geeft, gaan kinderen ook beter nadenken over hun mening en leren ze die te verdedigen. Dat lijkt me alleen maar goed. Ze zullen overal in het leven mensen tegenkomen met wie ze van mening verschillen. Kunnen ze vast oefenen in een veilige omgeving.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn al ben ik het nu met je eens.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maar je hoeft je mening niet op te dringen want jij bent verbaal veel sterker. En zeg nou zelf, het is toch jammer dat een avondje uit verpest wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als je ze maar wel ook verteld hoe heerlijk je het vind een avond met ze op stap te zijn en dat je geniet als zij genieten ook als je zelf de film niet kunt waarderen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je kan ook gewoon genieten van het feit dat je met je kinderen naar de bioscoop gaat en dat zij het bijzonder vinden - en ze DAT vertellen. Daar smachten ze blijkbaar naar. Daarna kan je ze ook nog vragen wat zij er van vonden om op die manier een leuk gesprek voeren met je kinderen waarbij je ze bijbrengt wat deze film mist of nog mooier zou maken...dat is toch prachtig als je ze op zo'n manier kan inspireren.
    Wat is er nou mooier als een avond naar de bioscoop met je vader - dat kan een prachtige herinnering zijn....
    Sorry in dit geval ben ik het dus niet met je eens - en ik denk alleen maar denken "luister gewoon even naar hen".
    < of is dit echt een mannen ding - perse je eigen plasje er over heen doen - is dat belangrijker dan ze die avond te geven die ze graag willen?...>

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jammer dat jullie uitje zo liep, soms gebeuren die dingen. volgende x beter!
    soms gaat het er ook niet om hoe 'goed' een film is etc. het met elkaar op stap zijn is al leuk en inderdaad je geniet er als ouder al van als je kids het naar hun zin hebben. Laat ze de volgende keer lekker genieten van 'hun'film en ook al vind je het zelf wat minder....ssstt!! alle tekeningen die van school meekomen (vroeger dan) vond je toch ook prachtig en supermooi etc.. dan ga je ook niet zeggen van die lijn had zus of zo gemoeten etc. Alhoewel je natuurlijk best je eigen mening mag zeggen maar laat ruimte voor hun eigen mening het zijn nog maar kids..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Klaas,

    Wat als Bibian mee was geweest? Ook zo kritisch, zo (te) direct?
    Of was zij de "sussende factor" geweest en mogelijk "iets meer" haar kinderen aanvoelende?
    Wat hierboven ook al is gezegd: geniet van deze momenten! Een volgende keer zullen ze mogelijk wat minder enthousiast zijn om mee te gaan. Dat wil je toch ook niet.
    Enne.........je geeft het zelf aan: "op een dag.......", dus geef ze de ruimte om het ZELF te ontdekken. Ook leuk voor jou toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat jammer, die lieve kinderen. Een beetje kinderachtig van Klaas...... ?! Met wat diplomatie kunnen beide meningen naast elkaar staan, nu is de oudste degene die bepaalt wat goed of niet goed is.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jammer, soms is een leugentje om bestwil nog niet zo slecht.
    Je kinderen genieten van dit soort films en dat is hun recht ze zijn jong en mogen nog genieten van wat jij ¨rotzooi¨noemt.
    Eeuwige zonde dat een leuk uitje zo eindigt, was zo leuk geweest om gewoon nog te genieten van ¨nagenietende¨kinderen.
    Eerlijkheid is een mooie eigenschap, soms is dat leugentje om bestwil een betere optie.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ach, laat je toch eens meenemen in de beleving van je kinderen. Is niks mis mee!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. DAG Klaas, het 1 wat in mij opkomt is wat een ernstige beschouwing over een
    onbevangen uitje naar de bioscoop..
    Onbevangen kunnen genieten.Doet mij denken aan het bioscoop uitje met mijn 2 prachtige petekindjes. Ik heb weinig gelet op de film, iets met apen die de ruimte in werden geschoten. Want al na enkele minuten verloor ik mijn aandacht. Maar des te beter observeerde ik in het schemerlicht van de zaal de enthousiaste reacties van de kindertjes, nog nooit hadden zij op een zondagochtend in zo een grote bioscoop naar zo een spannende film gekeken. Wouw!
    Nu ben ik zelf dol op de Movies, maar als ik heel hard gewerkt heb, en veel gedoe
    aan mijn hoofd gehad heb,verlies ik mijzelf ook wel eens graag in een bij voorkeur super super slechte B film.Nou ja, eerlijk is eerlijk vaak houdt ik het niet en gooi het eraf, maar juist het aanzetten is zo leuk..groetjes, Mieke.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dag Klaas - ik kende je niet op het Montessori, maar ik volg je Blog al een tijd. En deze brief over de film maakte me blij. Voor jou. Wat heerlijk voor je om weer eens een rot papa te zijn zonder dat het verdriet er in mee speelt. Heerlijk toch om niet te hoeven denken dat je ten behoeve van het verdriet weer eens de rot papa kan zijn die niet net hoeft te doen of je iets leuk vond. Heerlijk voor de kinderen om kwaad te zijn dat je een avondje verpeste. Een normale reactie voor jullie allemaal. Nou eens proberen of je het om kan draaien. Vraag eens aan je kinderen om iets wat jij mooi of leuk vindt, maar wat zij lelijk of vervelend vinden. En dan lekker kibbelen, wetend dat dit soort onenigheid niet het eind van de wereld of het leven is. Je doet het allemaal goed Klaas, allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. achhhhhhhhhh klaas
    het zijn kinderen
    laat ze nou even kind zijn
    het hoeft niet
    allemaal perfect
    hun lol moet jouw lol zijn
    en echt
    ze krijgen echt wel
    een eigen mening
    vroeger was
    echt niet alles beter
    dat weet je zelf ook wel

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Klaas, was jij geen autist, schreef je? Had Valentijn het van geen vreemde?
    Wist je al dat juist dingen als leugentjes om bestwil, de sociale stroop die de meeste mensen gebruiken om contacten vlotjes te laten verlopen, juist bij auties/aspies 'de strot niet uitkomen'? Gewoon, omdat ze het niet begrijpen, anders beleven, het zien als liegen. Enfin, zoals jij het beschrijft :-) Mijn zoon (11) heeft Asperger, en vermoedelijk mijn partner ook. En echt, goudeerlijk zijn ze, op het frustrerende af. Mijn partner heeft precies, maar dan ook precies hetzelfde als jij. (ik lees je blog vanaf het begin, en verbaas me vaker over bepaalde paralellen...) Naar de film met hem is geen pretje :-), als onze kinderen, of ik, een liedje of een band leuk vinden, fileert hij die vakkundig op punten (hij is ook muzikant en liedjesschrijver). Uiterst irritant, totdat ik er achter kwam dat het een autistische eigenschap is. Een verademing: hij doet het niet expres. Bordspellen spelen doet hij niet, houdt hij niet van, en hij zal dat niet verbloemd laten weten. Mijn 11-jarige aspie is natuurlijk wel kind, en kan als een kind ondergaan in een filmervaring. Maar ook hij is in staat het plezier van zijn kleinste broertje vakkundig te bederven, als hij iets niet mooi, leuk of spannend vindt, en dan ook tot op het kleinste puntje verklaard.
    Maak je geen zorgen, dit ben jij, niet om te pesten, niet omdat je je kinderen opvoedkundig het plezier wilt bederven, maar gewoon, omdat dit deel uitmaakt van hoe jij in elkaar zit, dus nog een beetje anders als puur een karaktereigenschap, het heeft te maken met hoe je hersens functioneren. Wel is het zo, dat Aspergers zeer 'leerbaar' zijn (aldus zegt de literatuur), met andere woorden, je zou omwille van de kinderen kunnen proberen het anders te brengen, omdat je namelijk ook goed inziet dat dit ergens ook weer niet zo aardig overkomt, zo meen ik te lezen.


    Mirjam/teunemans (meelezer sinds januari)




    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn reactie was te lang, nu dus de rest :-))

      Erg leuk vind ik dat je idd op wat latere leeftijd (onze oudsten zijn 16 en 14) leuke inhoudelijke discussies krijgt, over boeken, muziek, films, spellen, noem maar op. Want ze leren er natuurlijk wel van, van jouw benadering. En Klaas, mijn persoonlijke mening: vroeger was niet alles beter, dat heeft ook iets vastgeroests. Films van vroeger zijn traaaaaag, gaaperdegaap, dat kan mij nu ook niet zo meer boeien. Fellini, geweldig, maar traaaaag. Monty Python, ge-wel-dig, nog steeds, maar wat ik nu ook erg leuk vind is Little Britain, en French and Saunders en zo. Ik merk trouwens wel dat mijn oudste van 16 nu veel beter met mij mee kan kijken als ik haar wil laten delen in iets wat ik vroeger fantastisch vond (Monty Python dus).
      Verder heel wat anders: ik heb al wel vaker gereageerd op je blog, en telkens verdween grrrrr de reactie. Ik heb een Mac, maar probeer het nu even met de Windows. Waarom ik dit schrijf: je schreef ooit een blog over boeken, en dat je niet snapte dat Valentijn sommige boeken las (was dat niet over de Hunger Games?). Ik heb nog een goede tip voor hem, zo vind ik zelf: de boeken van Cassandra Clare, City of Ashes, City of Dust, City of Bones, en nog enkele, maar dat kan hij zelf natuurlijk googelen. Voor pubers geschreven, speelt in New York, in deze tijd, met games en uitgaan en muziek ed (en dan nog over monsterjagers, vampiers en zo :-)). Ideaal zou zijn als hij ze in het Engels zou willen/kunnen lezen, maar ik meen dat de eerste vertaling net uit is of bijna uit. Dat is trouwens weer mijn stokpaardje: lees alles in het origineel, zo is het bedoeld, vertalingen zijn altijd/vaak minder (en ik ben zelf vertaler...), althans de Nederlandse.
      De Hunger Games vond ik zelf trouwens ook best leuk hoor. Vroeger las ik Dickens, maar was dat niet bij gebrek aan beter? Er was nauwelijks literatuur voor de oudere jeugd toen.
      Oh, en ik heb ook ergens een nooit geplaatste tip geschreven bij je stukje over Valentijn/Asperger/jijzelf. Onlangs kreeg ik deze tip: het boek "Autisme als contextblindheid" van Peter Vermeulen over de waarneming en informatieverwerking. Wie weet handig om eens te lezen, geeft goed inzicht in je eigen communicatie.
      In ieder geval een hartelijke groet,
      Mirjam/teunemans (meelezer sinds januari)

      Verwijderen
    2. Als laatste, ik lees net mijn reactie even terug. Ik bedoel het niet belerend hoor, mijn opmerkingen over autisme en zo. Meer als tip. Het heeft mij enorm geholpen om te lezen over hoe dat zit in die hersenen, en de informatie- en ook prikkelverwerking. Gefragmenteerde waarneming omschrijft het een beetje. Waarschijnlijk ook de reden waarom jij zo kan focussen op losse onderdelen uit een film en niet gemakkelijk de film als geheel kunt ondergaan.
      Zo, en nu hou ik op :-)

      Verwijderen
  15. Jee Klaas, krijg jij ff op je kop hier !
    Ik weet zeker dat je kinders je kennen en je af en toe ook met een korreltje zout nemen ;)
    Ja hoor pap...

    BeantwoordenVerwijderen