Enige gedachten over Israël en Gaza.

Allereerst zou ik zeggen: alle gijzelaars meteen vrijlaten voor zover die nog in leven zijn, Hamasstrijders ontwapenen en dwingen te vertrekken (niemand wil ze natuurlijk hebben, dat is een bijkomend probleem, de moslimbroederschap is in Egypte en Jordanië bij de wet verboden, in de omringende Arabische landen is sowieso weinig sympathie voor de Palestijnen en zeker niet voor Hamas), dan vredesonderhandelingen, liefst geleid door een ander daartoe gekwalificeerd land. Wat mij betreft de V.S. met Trump als vredestichter. Mij maakt het niet uit wie daarvoor de credits krijgt: vrede is vrede.
    Maar zolang Hamas in Gaza blijft, zal er nooit vrede komen. Als Israël zich nu terugtrekt, kun je wachten op de volgende 7 oktober. Het is natuurlijk verschrikkelijk voor de Gazanen - hoewel ik ook de weerzinwekkende beelden op mijn netvlies heb van juichende Gazanen bij het aanzicht van gelynchte festivalgangers en andere ontvoerde Israëliers. Ik denk dat geen land ter wereld het soort buren zou tolereren als Gaza onder Hamas. 
    Hamas wil namelijk helemaal geen vrede, Hamas wil een wereldkalifaat, en daarin is geen ruimte voor joden (daar is niets geheimzinnigs aan, het staat gewoon in de statuten) en uiteindelijk ook niet voor Christenen of wie dan ook die zich niet wil conformeren. Hamas is geen romantische underdog, zoals veel misleidde jongens en meisjes in het Westen lijken te denken (Queers for Palestine, LGBTQ for Palestine, Dutch Scholars for Palestine, etc.), maar een levensgevaarlijke, nietsontziende sekte. Hoe vreselijk het ook is voor de 'gewone Gazaan' (de hardwerkende Gazaan, zou Yeşilgöz zeggen), je kunt dit niet naast je gedogen. 
    Of Israël het in Gaza goed aanpakt is een ander ding. Maar het is gemakkelijk om vanaf de zijlijn moord en brand te roepen: ga er maar eens aanstaan. Hoe opereer je in een klein, afgesloten gebied met Hamasterroristen (die er net zo uitzien als de andere Gazanen, ze dragen geen uniform) die niet aarzelen Gazanen (hun eigen bevolking) als menselijk schild te gebruiken, zich in of onder ziekenhuizen en scholen te verbergen, hulpverlening te frustreren en voedseltransporten te saboteren, gijzelaars (Israëlische staatsburgers) onder afschuwelijke omstandigheden gevangenhouden, geen vrede willen, bereid zijn om alles en iedereen aan hun absurde droom van een wereldkalifaat op te offeren. 
    En ook: waar is de mondiale verontwaardiging over al die andere vreselijke conflicten en agressoren? Ik vind het absurd om van Israël vanwege de holocaust te eisen of te verwachten dat het zich niet mag verdedigen tegen terrorisme. Ik ben blij dat Israël er is, en ook nog in staat is zich te verdedigen. Een fijn idee ook, nu antisemitisme weer (dit keer vermomd als anti-zionisme) salonfähig is (dat moet je de politieke islam nageven: ze hebben hun pr prima op orde, de Arafat-sjaals zijn niet aan te slepen) en joden (die niets met het conflict van doen hebben) weggepest worden aan onze universiteiten, joodse scholen en synagogen worden bedreigd of beklad, joden zich op straat niet openlijk als jood kunnen profileren. 
    En tot slot: Heerlijk voor al die Israël bashers om zo zeker te weten het morele gelijk aan hun kant te hebben, toch? Wij zijn goed en zij zijn slecht. Was het maar zo simpel...