Israël - 2

Misschien ten onrechte, maar ik ben ook hoopvol over een oplossing van het conflict, misschien zelfs al in de nabije toekomst. Dat het zo niet kan doorgaan is volgens mij aan alle partijen wel duidelijk, behalve aan Hamas, dat juist gedijt bij verdere escalatie. Zonder Israël vrij te willen pleiten van schuld aan de hele situatie, zowel op de Westbank als in Gaza, denk ik toch dat het Hamas is, en alléén Hamas, dat een oplossing in de weg staat.
    Ook in Israël raakt men onderling meer en meer verdeeld. Actiegroepen halen het nieuws en spreken van genocide, soldaten proberen zich te verenigen in een protest tegen de brute interventie van het IDF in Gaza en Israël zal zich realiseren dat de wereldopinie zich gevaarlijk tegen haar keert.
    Maar wat moet er dan gebeuren? Terug naar het Gaza van vóór 7 oktober lijkt me geen optie, dan blijft alles bij het oude en kun je wachten op de volgende escalatie waarbij er onder de Palestijnen opnieuw de meeste slachtoffers zullen vallen. Hamas hoopt denk ik de wereldopinie zo te kunnen manipuleren dat Israël uiteindelijk genoeg zal verzwakken zodat het zich niet meer zal kunnen verdedigen, of dat de gezamenlijke Arabische wereld zich tegen Israël zal keren in een nieuwe grote vernietigingsoorlog, zoals de Yom Kipur oorlog eigenlijk was bedoeld. Maar ik denk niet dat dit realistisch is; ook in de Arabische wereld zitten ze niet op het wereldkalifaat te wachten, zeker niet als de energietransitie werkelijkheid wordt.
    Hamas moet dus weg uit Gaza. Iedereen die denkt dat dit een legitieme verzetsbeweging is die vecht voor de vrijheid van het Palestijnse volk vergist zich, het is een doodenge, maffiose, criminele sekte met een gestoord wereldbeeld. Hamas is echt het laatste dat de Palestijnen nodig hebben in Gaza. 
    Ik denk dat het vertrek van Hamas ook onvermijdelijk is, Israël zal niet stoppen totdat ze de oorlog heeft gewonnen, koste wat kost. Dat betekent dat er dus nog meer slachtoffers zullen vallen, nog meer honger, ellende, vernietiging. Ik vind daarom ook dat het Westen zich veel constructiever zou opstellen wanneer het zich veel harder tegen Hamas zou uitspreken en druk zou uitoefenen op de paar staten die Hamas nog altijd steunen. In dat licht vind ik het besluit van onze demissionaire regering om een inreisverbod voor de ultra rechtse schurken Smotrich en Ben-Gvir lachwekkend (daar zullen ze in de knesset wakker van liggen, kunnen ze niet meer naar de hoeren en daarna wiet scoren bij de Buldog in Amsterdam) en totaal de plank misslaan. Hamas moet weg, zo simpel is het.
    Maar daarna wordt het ingewikkelder, want hoe dan verder? De twee-staten-oplossing maar weer gaan uit-onderhandelen? En met wie dan? Wie gaat de Palestijnen in Gaza straks vertegenwoordigen? En zijn het wel twee staten, zijn het er niet eigenlijk drie: Israël, de Westbank en Gaza? Want Gaza en de Westbank hebben ieder een eigen en onderling vijandige regering.
    Als ik een Palestijn was zou ik denk ik liever een Arabische Israëliër zijn in een redelijk democratisch land met op papier gelijke rechten voor iedereen, vrijheid van godsdienst (de Al-Aqsa, provocerend gebouwd op de tempelberg bovenop de ruïnes van de tempel staat er nog steeds, ook Israëliërs zijn er trots op) en vrijheid van meningsuiting. (dat daar ook wel iets op af te dingen valt, is mij heus wel duidelijk, maar dat geldt net zo goed voor de V.S. en zelfs voor het ó zo liberale Nederland)
    Misschien was de suggestie die violist Yehudi Menuhin ooit in Israël deed dan toch niet zo onzinnig: één staat met Jeruzalem als hoofdstad, met om de beurt een joodse, een islamitische en een christelijke burgemeester, met dan steeds een vertegenwoordiger van de niet regerende religies als loco burgemeesters.