zondag 30 december 2012

Schrijven


Schrijven om de tijd sneller te laten gaan. Vooruitschrijven. Geen genoegen nemen met het beschrijven van het verleden, het al gebeurde, maar de grens van het nu willen naderen. Liefst overschrijden.
Dat te willen. Ik ken het gevoel heel goed van jaren geleden, toen ik nog een dagboek bijhield. Dat heb ik tien jaar vrijwel dagelijks gedaan. Eerst trots: wat voor een leuke jongen ik wel niet was, later ontevreden, tekortgedaan, en uiteindelijk gedeprimeerd. Heel soms kijk ik er nog wel eens in, als ik toevallig iets nodig heb uit de kast waar ze liggen. Die verhalen beschrijven een ander. Ik herken me er niet in. Ik herinner me vooral het verongelijkte gevoel tijdens het schrijven, en het gevoel van depressie gekoppeld aan het niet snel genoeg verstrijken van de tijd.
Doorschrijven om de tijd sneller te laten gaan. De eenzaamheid van je af schrijven.
Mijn vader hield ook een tijdje een dagboek bij totdat hij er genoeg van kreeg. Allemaal ijdelheid, verklaarde hij toen. Ik moest het op een dag maar eens lezen. Volgens een kennis heeft mijn stiefmoeder het na zijn dood in de haard gegooid omdat er allemaal lelijke dingen over haar in stonden. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, maar gezien heb ik het nooit. Volgens haar was er helemaal geen dagboek.
Mijn opa hield ook een dagboek bij. Mijn vader probeerde het te lezen, maar het deprimeerde hem zo erg dat hij het na enige pagina’s voor gezien hield.
Wij zijn een familie van tobbers, zei mijn vader wel eens tegen mij. Dat zit in onze genen.
Misschien bedoelde hij dat hijzelf, net zoals mijn opa, niet deed wat hij eigenlijk wilde. En daar bedoelde hij dan het kunstenaarschap mee.
Maar ja, daarvoor moet je wel in de wieg gelegd zijn. Iemand is niet leraar Engels maar eigenlijk schilder of schrijver. Je doet het of je doet het niet.
Mijn opa, mijn vader en ik zijn alledrie onze vrouwen vroeg verloren, na een goed, maar veel te kort huwelijk. Mijn opa is daar de rest van zijn leven bitter over gebleven; mijn vader praatte na de dood van mijn moeder al snel niet meer zo aardig over haar en ik probeer nu op mijn beurt mijn gedachten over mijn leven met Bibian te ordenen.
Geen bitterheid in elk geval. Wel verdriet. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik Bibian ooit zou relativeren. Behalve dat vroege sterven heeft ze me nooit iets aangedaan.
Ik schrijf ook gewoon om de tijd door te komen, de lange eenzame uren als de kinderen in bed liggen. Soms rustig, als het gezellig was, en soms nog naschokkend als de sfeer explosief was.
Dan zou ik willen dat de tijd sneller verstreek. In feite een optimistisch gevoel; kennelijk verwacht ik dat het morgen beter zal zijn. Ik schrijf me er naartoe.

 

6 opmerkingen:

  1. Konden we maar even een glimp zien van wat er komt. Maar nee, eerst het nu, later komt later. En soms is dat heerlijk en zou je de tijd stil willen zetten en soms is dat zo zwaar dat je het over zou willen slaan!! Sterkte Klaas, voor jou en je gezin! Ik wens jullie alle goeds toe in het nieuwe jaar!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi, het schrijfgevoel gevangen in woorden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klaas, je leeft in een tussentijd, denk ik. Het verleden is er nog en speelt erg mee, het heden is incompleet en de toekomst onoverzichtelijk, maar allicht lichter dan het nu.
    Je hebt alleen dat nu, dat niet altijd te prefereren is, maar het is wel het enige dat je hebt.
    Je gezin is je houvast. Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. als je de juiste persoon tegen komt zullen de kinderen haar verdragen op de plaats van hun moeder.
    De persoon zal als het goed is een plaats naast Bibian bij jou innemen.
    Zo gaat dan de reis verder...je weet alleen niet wanneer

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wie dit getuigenis vandaag nog leest, zou het met mij en mijn gezin moeten vieren, omdat het voor sommige mensen allemaal als een grap begon en anderen zeiden dat het onmogelijk was. Mijn naam is Noah Kyano en ik kom uit Amsterdam, maar ik verhuis met mijn vrouw naar Chicago US. Ik ben gelukkig getrouwd met twee kinderen en een mooie vrouw. Er gebeurde iets vreselijks met mijn familie, toen ik mijn baan verloor en mijn vrouw mijn huis verliet omdat ik niet goed voor mezelf en de familie kon zorgen. van haar en mijn kinderen op dat specifieke moment. Ik heb het negen jaar voor elkaar gekregen, geen vrouw om me te ondersteunen om goed voor de kinderen te zorgen. ik probeer een testbericht naar mijn vrouw te sturen, maar ze blokkeert me om met haar te praten, ik probeer met haar vriend en haar familieleden te praten, maar weet nog dat er een mij kon helpen en ik heb later een aanvraag ingediend bij zoveel bedrijven, maar toch deden ze dat om me niet te bellen, totdat er een trouwe dag kwam die ik nooit in mijn leven zal vergeten. toen ik een oude vriend van mij ontmoette aan wie ik al mijn moeilijkheden had uitgelegd en hij me vertelde over een geweldige man die hem hielp een goede baan in de Coca Cola Company en hij vertelde me dat hij een spell speller is, maar ik ben iemand die nooit in spell caster gelooft, maar ik besloot hem een ​​kans te geven en Drigbinovia gaf me instructies en liet me zien wat ik moest doen in deze zeven dagen van de lunch de spell. Ik volg alle instructies en doe wat hij me vroeg om het goed te doen. Drigbinovia zorg ervoor dat alles goed ging en mijn vrouw zou me na Drigbonovia geweldig werk zien. Mijn vrouw belde me met een onbekend nummer en verontschuldigde zich en ze vertelde me dat ze me echt missen en onze kinderen en mijn vrouw keren terug naar huis. En na twee dagen een bedrijf dat ik mijn waarderingsbrief heb ingediend genaamd, nu ben ik de manager van paragon company in de VS. Ik adviseer je als je problemen hebt stuur een bericht naar deze e-mail: doctorigbinovia93@gmail.com of WhatsApp hem op +2348144480786 en je krijgt het beste resultaat. Neem dingen als vanzelfsprekend aan en het zal van je worden afgenomen. Ik wens je het beste.

    BeantwoordenVerwijderen