donderdag 30 januari 2014

Fatoe

‘Kom snel kijken, Lulu,’ roept Swip vanuit z’n kamer.
    ‘Nee!’ roept Lulu, die net afscheid van een vriendinnetje aan het nemen is.
    ‘Papa, kom jij dan kijken?’ roept Swip op een toon die geen tegenspraak duldt.
    Ik loop zijn kamer binnen waar hij in het donker achter zijn computer zit. ‘Ik speel Grand Theft Auto IV, een super vette game die ik net heb gedownload,’ zegt hij enthousiast. Het is een beetje vormgegeven als de cover van de vijftigerjaren detectives die mijn ouders lazen. ‘Kijk papa, dat zijn hoeren,’ zegt Swip, ‘die heb ik allemaal doodgereden. Fatoe!’ Nu zie ik dat er langs het trottoir inderdaad een aantal schaars geklede dames badend in hun eigen bloed liggen.
    ‘Gatverdamme, Swip, wat is dat voor een belachelijk spel,’ zeg ik boos, ‘en dat laat je toch niet aan je zusje zien. Lulu is pas acht!’
    ‘Waarom niet?’ roept Swip verontwaardigd, ‘bij ons in de straat heb je toch ook van dat soort vrouwen?’
    ‘Pardon?’ reageer ik geschrokken. ‘Bij ons in de straat? Waar dan?’
    Hij wijst uit het raam in de richting van de Ruysdaelkade, waar inderdaad vrouwen achter de ramen zitten.
    ‘Zijn dat hele chique hoeren?’ wil Swip weten.
    ‘Hoezo? Wat bedoel je?’
    ‘Nou,’ zegt Swip, ‘op weg naar school fiets ik altijd over de walletjes, en daar zitten ook van die vrouwen, maar dat is het centrum. Dit is Amsterdam-Zuid.’
    Ik begrijp het nog steeds niet helemaal.
    ‘Hier wonen toch alleen rijke mensen, papa?’
    Ik kijk naar mijn zoon van twaalf met zijn eeuwige rood met witte baseball sweater, zijn zwarte Ray-Ban bril en gel in zijn kortgeknipte haar. Ik vind dat hij vreselijke spelletjes speelt, naar de grofste cartoons kijkt, een niet geheel leeftijdseigen belangstelling voor cartoons met grappen over hoeren, transseksuelen, pijpen, beffen en kontneuken heeft, maar er tegelijk ontzettend lief en aandoenlijk uitziet. Ik ben blij dat hij zo open is, en me vertelt wat hem zoal bezighoudt. Ik vermoed dat ik op zijn leeftijd minstens zo geïnteresseerd was in de wereld om mij heen, maar dat ik zelf heel wat minder open was naar mijn eigen ouders. Swip lijkt zich niet te schamen voor zijn gevoelens, en eigenlijk kan ik daar alleen maar jaloers op zijn.
    Ik denk dat het geen enkele zin heeft hem te verbieden Grand Theft Auto IV te spelen, of naar South Park te kijken, en ik denk ook niet dat het hem emotioneel zal beschadigen of afstompen. Daar is hij veel te slim, te lief en te grappig voor.
    ‘Wat wilde je me dan laten zien, Swip?’ vraagt Lulu.
    ‘O Niets.’



9 opmerkingen:

  1. Hoi Klaas,

    Leuk moment om (als je dat al niet gedaan zou hebben) dit item als basis te gebruiken voor normbesef.
    Als hij inderdaad zo slim en open is dan zal hij daar zeker voor open staan.
    Verbieden zal geen enkele zin hebben. Succes bij het verder opvoeden (ben blij dat ik deze fase al gehad heb met mijn kinderen!)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik hoop het ook inderdaad succes gewenst
      gelukkig is het ene kind het andere niet
      bij ons is het hopeloos uit de hand gelopen
      mislukt
      ondanks zijn en haar slimmigheid
      hoop dat jij klaas het in de hand kan houden
      ons is het jammer genoeg niet gelukt
      meer zeg ik er niet over
      een heel fijn week-end jij ook theo
      fijn dat je er nog bent
      groeten patty

      Verwijderen
  2. GTA is een spel voor 18 jaar en ouder...nou is dat misschien wat overdreven, maar heftig is het wel. Ik nam dat nooit zo serieus maar ben daar toch anders over gaan denken.. Hoe open en eerlijk mijn zonen ook waren, ik realiseerde me ineens dat ik ze op hun dertiende ook niet naar een 18+ film zou laten gaan. Ter overweging hoor, ik greep pas in bij de derde zoon die op zijn twaalfde achter GTA zat...;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De mythe van de bloemetjes en de bijtjes is voorbij?
    Jammer maar voorwaarts gaan we...
    groet maria

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ben ik even blij ( net als Theo) dat ik geen kinderen heb die nu puberen, we hebben het allemaal al gehad, maar zo heftig waren de spelletjes gelukkig niet ( Mario was nog lang niet zo ver :) ) . Ik kan je geen enkel zinnig verantwoord opvoedkundig advies geven, daar zit jij ook niet op te wachten, denk ik. Eén ding is zeker hij doet het inderdaad niet stiekem en snapt ook niet waar wij ons druk over maken. Een beetje huiverig werd ik even goed van, er zijn toch tig leukere dingen te bedenken dan "hoertjes doden" of moet de jeugd hier echt doorheen ?? Succes !!!! En, oh ja, om South Park lagen ze ook al jong in een deuk, las ik bij Bibian. Misschien zijn ze toch met alles iets vroeger ? Liefs Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh jee ja, die spellen...

    Ik vind er niets aan maar kan mijn jongste zoon geen groter plezier doen dan af en toe met hem mee te spelen. Hier hebben ze Call of Duty, kun je fijn zombies of soldaten neerknallen. Als je er naar kijkt is het walgelijk, als je het zelf speelt wordt het gek genoeg ineens leuk. Het is dan ook niet meer walgelijk, maar gewoon een behendigheidsspel waarbij je stevig baalt als je zelf wordt afgeknald. En best spannend ook nog... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Klaas ik heb het blog van Bibian de laatste tijd gevolg maar verder niet gereageerd, omdat ik niet de goede worden kon vinden, die ze verdiend heeft. Klaas je kon trots zijn op je vrouw. Nu heb ik al paar weken jouw blog gevolgd en mijn complimenten gaan ook naar jou uit. Respect voor jullie, hoe jullie het leven aangaan. Je zoon van 12 jaar moet je niets verbieden, dat heb je goed gezien. Je mag trots op hem zijn en blij dat hij vrij over alles met je spreekt. Klaar staan en een open oor voor de kinderen hebben, dat is belangrijk. mij. Ik blijf je volgen en wens jullie heel veel sterkte en leuke gemeenschappelijke tijden. Lieve groeten Dietmut (omdat bij mij ook alvleesklier is vastgesteld maar ik 11 maanden geleden geopereerd ben, kon ik mij in jullie situatie goed inleven en meevoelen)

    BeantwoordenVerwijderen