zondag 17 november 2013

Steen

Weer wordt het winter. De feestdagen. Ik denk nog altijd dat je terugkomt, dat onze scheiding niet definitief is. Het voelt als wachten, het leven dat ik leid. Alsof ik ergens op wacht: op jou.
Ik lees je boek, steeds trager, om het einde zo lang mogelijk uit te stellen. Het is prachtig, maar het loopt zo slecht af. Telkens begin ik weer opnieuw.
Ik heb eindelijk een steen besteld voor op je graf. Ik wilde iets simpels, gewoon een steen met je naam erop en het rode poesje dat je als logo voor je ontwerpbureau gebruikte. Dat was een idee van Swip, om dat poesje op je steen te zetten.
De verkoopster van de steenhouwerij wist van geen ophouden; het duizelde me. Zoveel steensoorten, zoveel keuze.
L. heeft me geholpen met de letters, ze vond dat je kroontje op de steen moest, dus nu krijg je een steen met behalve je naam een oranje poesje en een kroontje.
De levertijd was zes weken. De verkoopster hoopte dat dat geen bezwaar was.
Ik zei dat ik dacht van niet, je hebt immers alle tijd; ik ook. Als hij er maar komt.
Ik merk dat ik het prettig vind iets voor je te doen. Met je bezig te zijn. Het zou nog leuker zijn als ik met je kon overleggen. Jij had ongetwijfeld die andere steensoort mooier gevonden, en ook nog wel iets op het lettertype aan te merken gehad. Maar misschien is het niet zo belangrijk. Als je naam maar goed gespeld wordt en de jaartallen kloppen.
Ik schrijf weer liedjes. Je blijft een rijke bron van inspiratie. De kinderen zeggen dat ik veel beter ben gaan zingen. Zo verzin ik steeds iets nieuws om met je bezig te blijven. Je hebt weinig materiële sporen achtergelaten, maar wel een ongelofelijke rijkdom aan herinneringen en verhalen.
Ook de kinderen zullen je niet vergeten, ze zijn doordrenkt van je liefde en je inspiratie.
Ik ben verdrietig, maar niet gedeprimeerd, geloof ik. Ik begin al te wennen aan het alleen zijn, alleen slapen, alleen wakker worden. Bovendien liggen er regelmatig kinderen in mijn bed, of op een matrasje ernaast.
Ik denk dat ik alles aardig op de rails heb, maar het zou zo leuk zijn als jij er was om het mee te delen. Om samen met jou op te zien tegen de feestdagen. 

21 opmerkingen:

  1. Donkerder dan de nacht is het rood voor de rouw van jouw vrouw, Ontmoet haar in de nacht en je zult versteld staan hoeveel sterren zij laat flonkeren.
    Sterkte,
    Astrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach Klaas, je laat me opnieuw huilen.
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn dat je je weer meldt. Dat het verdriet een constante is in je leven is duidelijk. Een mooi mens laat veel leegte achter. Zing het uit en beleef het leven van nu met je kinderen. Morgen is een ongrijpbare tijdseenheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo herkenbaar. Na 17 maanden nog steeds dat gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heb je dat ontzettend mooi verwoord..
    En wat een dubbele lading geef je mee.
    Er is een steen verlegd door Bibian (maar wie weet heb je niets met dit lied) Komende feestdagen liggen als een zware steen op (?) je maag.
    Fijn dat de kinderen zo betrokken zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik had je blogs gemist! Wat is het toch verdrietig, maar wat lijk je deze weg dapper af te leggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik hoop altijd , dat we het verdriet een beetje mee dragen , door met je mee te leven , dit te lezen......
    Dapper , mooi mens!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Klaas,
    Goed om weer wat van je te lezen.
    Jouw zin "Zo verzin ik steeds iets nieuws om met je bezig te blijven" is zo herkenbaar!
    Zelf ben ik bezig "onze" oude dia's te digitaliseren en komen er verschrikkelijk veel herinneringen boven.
    De glimlach en de traan wisselen elkaar dan stevig af.
    Jouw laatste regel had ook de mijne kunnen zijn.
    Sterkte!


    p.s. van een trouwe volgster van je, "Patty", (ook) al geruime tijd niets gelezen. Gaat het goed met je, Patty?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het gaat weer
      ik ben er nog
      dank je wel theo
      wens jouw net als klaas veel sterkte
      net als rose (mengelmoes) die ik ook veel sterkte wens
      jullie zijn allemaal dappere mensen
      patty

      Verwijderen
    2. wat is tijd
      tijd is een
      relatief begrip
      als druppels regen
      mist in de ochtend
      alle jaargetijden
      op een rij
      het gemis blijft
      zweef mee met de tijd

      ik had hem al eens neergezet
      maar nog maar een keer
      patty

      Verwijderen
    3. Goed te horen, Patty

      Verwijderen
  9. Klaas,
    Je laat ons op geniale wijze jouw rouwproces volgen! Zelfs als je niets schrijft deel je wat mede!
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind dit verdrietig...erg verdrietig, maar ook mooi...héél mooi.
    Hopelijk brengen de 8 lichtjes jullie binnenkort wat extra licht en warmte.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ook ik herlees Bibians boek steeds weer. Het biedt me op een of andere manier steun na voor mij een lange periode van ziekte, herstellen en weer verder gaan met leven. Het valt niet altijd mee de draad weer op te pakken hoe graag je dat ook wil. En soms wil je dat ook niet, dan is stilstaan al meer dan voldoende. Fijn dat je blijft schrijven Klaas.
    Groet, Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik ben nu bezig in bibian haar boek. Wat kon ze alles ontzettend goed verwoorden! Echt een talent! Helaas dat het verhaal slecht afloopt :-( heb het echt met jullie te doen. Ik was zelf 25 toen mijn vader overleed aan kanker, maar als ik dan zie hoe jong jullie kinderen zijn, wat verdrietig! Ze hebben hun moeder nog zo nodig. Heel veel sterkte met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lieve Klaas, ik volg je blog sinds ik Bibian's boek las. Je verdriet en gemis is zo herkenbaar. Misschien haal je hier wat troost uit... http://www.youtube.com/watch?v=zBQr9TYKXCw

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dank je wel dat je dit weer met ons deelt. Zo mooi, herkenbaar, hoe je weet te verwoorden.
    Paul

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat fijn om je weer te kunnen lezen, Klaas !!! Het boek staat op mijn kerstlijstje, dus daar kan ik niet over meepraten, maar ik hoop dat je ondanks alles niet als een berg op blijft zien tegen deze decembermaand. Ik kan het me wel voorstellen ( een heel klein beetje dan, eerlijk gezegd) maar iets van warmte vinden en beleven zou ook voor je kinderen zo fijn zijn !!! Saamhorigheid en liefde en een beetje licht in de duisternis, meer hoeft niet te zijn toch ( Sprak " oma" ) Je kids vinden dat je beter zingt, kan ook ik dat ergens horen ? Heel graag !! :) Ik bliif je gewoon sterkte wensen en ook het kaarsje blijft voor jullie branden, liefs, Suus.

    BeantwoordenVerwijderen