zaterdag 21 september 2013

Rood Hoedje

Vlak voor Bibian dood ging, kreeg ik van haar een hoedje.
In de mei-vakantie van 2012 waren we vanuit Meerle een dagje met z’n allen naar Antwerpen gegaan. In een ‘Western Shop’ lag een rood hoedje in de etalage. Volgens Bibian was het een dameshoedje, maar de verkoper legde uit dat dit soort hoedjes in de jaren veertig in de Verenigde Staten werden gedragen door Jazz- en Bluesmuzikanten.
Het was niet mijn eerste hoed. Jaren geleden kocht ik in een warenhuis in Moskou een ‘vaskresenje’, wat zondag betekent in het Russisch: een zondagse hoed. Het was een soort Soviet versie van de Stetson, een fraai zwart exemplaar. Helaas ben ik die kwijtgeraakt. Later kocht ik een soortgelijk vilten model bij The English Hatter in Amsterdam, dat ik nog steeds bezit.
Ik heb ook nog een fraaie, zeer zwierige donkerpaarse Borsalino, handgemaakt door mijn tante M., en een blauwe ‘Mao’ pet uit China, die ik beide nooit draag.
Omdat ik had bedacht dat ik het eerste jaar na Bibians dood een teken van rouw wilde dragen, vroeg ik haar om een lok van haar prachtige lange haar.
Ze knoopte een vlechtje en knipte dat voor me af. Ik maakte er zilveren sluiters aan, zodat ik het als armband zou kunnen dragen. Het haar bleek alleen te springerig en de sluiters niet stevig genoeg. Omdat ik bang was de lok te verliezen, heb ik er toen maar van afgezien.
Zo kwam ik op het idee van mijn rode hoedje als ‘rouwhoed’. Voor mij had het alles met Bibian te maken: zij haar kroon, ik mijn hoed.
Ik heb mijn rode rouw-hoedje vier seizoenen gedragen, en nu is het genoeg geweest: ik heb het afgezet. Soms droeg ik het met plezier, maar op sommige dagen moest ik mezelf dwingen hem op te zetten, omdat ik er zo verdrietig van werd. Ik was een beetje ‘die man met dat rode hoedje’ geworden. Soms werd ik ermee herkend op straat: Hé, u bent toch Klaas? Ja, dat zie ik aan uw hoedje!
Ik weet niet hoe lang rouw duurt; ik ben er in elk geval nog lang niet klaar mee, maar ik heb gedaan wat ik me had voorgenomen, en ik denk dat het goed is dat ik het nu niet meer draag.
Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik nu pas ben begonnen met rouwen. Het eerste jaar is als in een roes voorbijgegaan, en nu de rook is opgetrokken, ben ik er klaar voor: rouw.

23 opmerkingen:

  1. Wat mooi en ook verdrietig geschreven.
    Bedankt Klaas dat je dit met ons wilt en durft te delen.
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aha, dus het was jouw manier om Bibian bij je te hebben. Dat is mooi. Rouw is zo ongelooflijk groot en onvatbaar dat rituelen ons kunnen helpen het aanraakbaar te maken. En nee, rouw is niet zomaar klaar, het is een eigen verdriet dat een plaats verdient, jullie leven samen is niet weg, het blijft in jou en je kinderen aanwezig, al doet het vaak pijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Klaas , fijn dat je er weer even bent. Het hoedje stond je mooi en ja, je werd er ook de man met het rode hoedje van....dankjewel voor het vertellen van dit verhaal en sterkte met het rouwen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. rouw is niet onder een hoedje te vangen!
    blij dat je er weer bent
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een mooi verhaal!
    fijn dat je je weer beter voelt

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Rouwen doe je alleen in je eigen tempo en op je eigen manier. Mooi beschreven Klaas!! Respect voor je manier van schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fijn om weer van je te horen! Je klinkt strijdlustig en vastberaden! mooi,
    Je gaat er voor en je kunt het, samen met je lieve kids.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. TIME DOESN'T HEAL ANY WOUNDS,
    IT JUST TEACHES YOU HOW TO DEAL WITH THE PAIN.

    Ik heb dit ooit ergens gelezen,en 3 jaar na de dood van mijn allerliefste man Chris,denk ik dat dit inderdaad waar is.Ik lees je blogs altijd met veel herkenning dappere Klaas.
    Ik wens je alle goeds op je weg na het verlies van jouw Bibian.
    Lieve groet,Angela de Gram

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nieuwe fase, nieuwe hoed?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn 'petje af' voor jou Klaas. lieve groeten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Blijf je nog wel schrijven please?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Met tranen in mijn ogen lees ik je log.
    Ik wens je alles toe wat je nodig hebt om de periode van rouw te doorleven.
    Veel respect voor je.
    Veel liefde voor jou en je kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. waar blijft ons hode roedje

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Vaak gekeken en gedacht hij komt wel weer aan schrijven toe, nu dus pas gelezen. Ik denk dat rouw " eeuwig" duurt, maar dan bedoel ik niet dat je eeuwen huilt of treurt, er zijn momenten dan ( denk je) ben er klaar mee en dan ineens is het er weer in alle hevigheid en komen ook weer de tranen of moet je slikken. Iedereen doet dat op zijn manier en jij op de jouwe, nu dus hoedloos verder !!! Blij dat je je uitlaatklep weer hebt gevonden en wij mee mogen lezen en leven met jou en je gezin. Zet hem op ( neehee, niet je hoed :- ) Liefs, Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  15. jammer nog steeds niets nieuws
    dat is of een goed teken
    of een slecht teken
    ik hoop goed

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hoop dat het een goed teken is !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Klaas, ik mis je schrijfsels. Je eerlijkheid, je triestheid en blijheid, je introspectie, je zelfspot, je delen.
    Hopelijk gaat het je goed en bouw je steeds verder aan je leven met alleen de kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. maarrrrrrrr misschien ook niet???

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ja klaas laat nog eens wat van je horen, hoop dat geen bericht, goed bericht is en het idd goed gaat met jou en je lieve kids!!!

    BeantwoordenVerwijderen