maandag 12 augustus 2013

Thuis

 
Ik verlang naar huis. Dat lijkt me goed. Ik kan me de keren herinneren dat ik, op de laatste vakantiedag, ergens halverwege de terugreis, ons busje een rustplaats opstuurde, parkeerde en uitstapte, om vervolgens tot verbijstering van de kinderen tegen een betonnen vuilstortbak te gaan schoppen, roepend: ‘Ik wil niet naar huis! Ik haat dat kuthuis van ons!’
Ik wilde altijd zo lang mogelijk van huis; elke zomer opnieuw. Ver weg van onze benauwde etagewoning in Amsterdam. Teveel mensen op een te klein oppervlak. Geen buiten. Nooit echte stilte.
Bibian had er geen probleem mee. Ze voelde zich er thuis, ergerde zich niet aan het onvermijdelijke burengerucht, het geluid van de tram, het vrachtverkeer dat het huis deed trillen. Ze was trots op haar huisje in Amsterdam, de stad waar ze altijd al wilde wonen.
Nu Bibian dood is, voel ik me er ook thuis. Misschien omdat ik me realiseer dat de kans niet groot is dat ik ooit nog een voor mij betaalbare ruime, hoge en lichte etage zal vinden midden in de stad, die me beter zal bevallen.
Het is een huis met een redelijk turbulente geschiedenis, dat haar bewoners over het algemeen weinig geluk heeft gebracht.
Ooit was het eigendom van mevr. De Roy van Zuydewijn, de moeder van Edwin, die er gedeeltelijk opgroeide. Hij stond een keer met zijn hond bij ons voor de deur naar boven te kijken. Omdat ik hem herkende vroeg ik of hij misschien even binnen wilde komen, maar hij bedankte.
Later woonden mijn oom en tante er met hun drie zoons, waarvan de jongste er is blijven wonen tot wij het van hem konden overnemen. Ondertussen is het vele malen geheel en gedeeltelijk onderverhuurd geweest. Toen wij er introkken was het feitelijk compleet uitgewoond.
Maar sinds Bibian dood is, voel ik me er veilig en thuis. Het is mijn huis, ons huis. Het huis waar ik met Bibian bijna acht veel te korte jaren heb doorgebracht, vele, vele etentjes heb gegeven, verjaardagen gevierd, heb gewoond en gewerkt. Dat we samen verfraaiden en versierden tot we het precies zo hadden als we het wilden hebben. Waar we onze plannen smeedden, onze verlangens formuleerden. Waar Lulu is geboren.
Het huis waar Bibian ziek werd, en we samen die laatste ongelofelijke maanden doorbrachten tot ze er op die hete zomerdag in juli haar laatste adem uitblies, en ze haar, rechtop, in een dichtgeritste lijkzak, vastgesnoerd op een brancard, de trappen afdroegen, in een auto schoven, en meenamen, terwijl wij haar onnozel uitzwaaiden vanaf de stoep.
  

16 opmerkingen:

  1. ja, goed teken dat je jullie huis zo eigen en tot gezinshuis hebt gemaakt. Een basis, een eigen comfortzone. Met het aura van Bibian.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. blijf hier maar lekker kissebissen! sommigen hebben dat zeker nodig?

    Heerlijk om weer thuis te komen na die herinneringsreis!
    veel wijsheid en geluk Klaas.
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach Klaas, als je in zo weinig woorden, de lezer tot verschillende emoties weet te brengen, ben je een begenadigd schrijver!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Herineringen maken van een huis een thuis.
    Een goede thuiskomst toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb even " bijgelezen" en denk dat jij "iemand anders" heel veel te bieden hebt, alleen nu ff niet. Dat kan verkeren !! Fijn dat je blij bent " thuis " te zijn, ik vind het knap dat je deze onderneming, met je kinderen op vakantie en ook nog een eind weg, hebt aangedurfd!!! En jullie hebben het goed gehad, daarom gaat het toch ? Ik lees tussen de regels door dat Bibian nog in je, om je, naast je en bij je zit en dat voelt, denk ik, heel goed. Niet dat ik een allesweter of psychiater ben, bewaar me !!! Ik wil je laten weten dat je niet voor niets schrijft en dat ik graag meelees en meeleef, voor zover dat mogelijk is. Liefs, Suus.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag lieve Klaas en kinderen,
    Welkom terug! Goed gedaan! Alles sal reg kom......
    Hartelijke groet, Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Klaas,
    Gisteren ook weer thuis gekomen van een 4 weken vakantie "alleen".
    Het was dus even jouw gemiste blogberichten oproepen en lezen.
    Waarschijnlijk kun je je het niet voorstellen, maar wij gingen al 18 jaar lang naar dezelfde camping in Frankrijk, bij Annecy. Samen honderden en honderden (zeg maar 1000) km op de racefiets en nu dus alleen.
    In ons vakantiegebied heb ik ook een gedeelte van haar as verstrooid.
    Net als bij jou kwam ik weer thuis in "ons" (vanuit een onbewoonbaar krot) samen opgebouwd huis, waar ons 1e kind is geboren en ons geadopteerde kind ook een thuis vond. Waar mijn vrouw in ons bed haar verlossende injectie kreeg, terwijl ik naast haar lag. Nog 10 dagen en dan is het voor mij ook 1 jaar "na dato".
    Als ik jouw afgelopen jaar vergelijk met mijn jaar dan zie ik veel raakvlakken; ja, ook met een mogelijk nieuwe relatie wat een woud aan gevoelens oplevert.
    "Verraad", "Te vroeg", "Samen op vakantie"?
    Jouw blog helpt mij dan ook met het verwerken.
    Ik heb het gevoel dat ik nu (na dus toch alleen op vakantie te zijn geweest) er een deur open gaat en ik me meer kan gaan richten op de toekomst.
    Wat ik het afgelopen jaar wel geleerd heb is "mijn gevoel" volgen; daar vertrouw ik dan maar op en zie wel hoe alles loopt.
    Ik wens je veel sterkte in je 2e jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Welkom thuis Klaas. Wat moedig dat je gewoon met kinderen en al weer op pad bent gegaan. (Je had ook totaal uit het veld geslagen, moedeloos en depressief voor iets anders kunnen kiezen). Alleen met de kinderen op vakantie, daar waar je vroeger met 5 was, pff petje af hoor!

    Misschien niet helemaal gepast op dit blog, maar mag ik je nog 2 Gouden Tips geven voor wereldcampings in Spanje?
    Cantabrie: camping Las Arenas, kijk naar die foto's, wat een ligging!! http://www.campinglasarenas.com/?q=es/node/4

    Camping Can Banal, Catalunya, achter Figueres bij Olot, kinderen hele dag onder de pannen in hun eigen peergroup, super fijn, relaxed http://campingcanbanal.net/.

    Wij zijn er net van terug, en ik wilde ook niet terug naar huis.
    Maar jij wel en dat begrijp ik ook, terug in de beschermende schoot van jullie en Bibian's veilige plek.
    Zet m op het komend (school)jaar, hoop voor je dat je toch genoeg uitgerust bent om weer een heel jaar te managen met alle ups en downs.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. hallo Klaas, hoop dat alles goed gaat. Kids weer naar school ? Kijk uit naar je volgende verhaaltje... of komen er geen nieuwe episodes meer ? sterkte , lieve groet. van een trouwe lezeres-

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi Klaas,

    alles goed met jou en je kids? Al een tijd niks gehoord.

    Groeten Patricia

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ook hier wordt je gemist Klaas!
    Reikhalzend uitkijkend naar een nieuw blogje

    Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Misschien wordt deze blog niet meer bijgewerkt ?

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het Klaas.
    Ik mis je stukjes.
    Wil je het laten weten als je stopt, maak me nu zorgen over/om je.
    Het is te stil.
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  14. maak me ook zorgen
    goed bedoelde zorgen
    op facebook beweeg je nog wel
    mooie foto van lulu uit 2010
    Boeddha van Mededogen
    http://www.youtube.com/watch?v=OE-jPFqvUTo





    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve Klaas,
    Ik mis je mooie schrijfsels. Ze zijn voor mij steeds weer inspirerend en er gaat vaak een liefdevolle kracht vanuit, die mij ook helpt meer positief in het leven te staan.
    Hoop dat het goed gaat met jou en de kinderen. Wens jullie alle liefs!

    BeantwoordenVerwijderen