woensdag 24 april 2013

De Weduwnaar


Het weduwnaarschap bestaat voor een groot deel uit het ontplooien van managersactiviteiten. Ik beheer de overvolle agenda van drie sociaal goed ontwikkelde kinderen, en moet ondertussen ook mijn eigen afspraken en verplichtingen zien na te komen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik af en toe een steekje laat vallen.
’s Middags ben ik Lulu’s privé-taxi voor het brengen en halen naar vriendjes, vriendinnetjes, muzieklessen of andere aktiviteiten (de jongens fietsen Godzijdank tegenwoordig zelf). In de weekeinden zijn er de verjaarspartijtjes waarvoor eerst kadootjes gekocht moeten. Lulu heeft over het algemeen zeer specifieke ideeën over wat ze haar vriendinnetjes wil geven, de klasgenootjes van Valentijn en Swip vragen steevast ‘geld’. Meestal voor een computergerelateerd spel. Eigenlijk heb ik een hekel aan het geven van geld, ik vind het van weinig fantasie en inlevingsvermogen getuigen, maar soms komt het me ook wel goed uit.
Er moeten boodschappen gedaan, wasjes gedraaid en uitgehangen, de kat moet een pilletje en een drankje vanwege een blaasontsteking. Er zijn tienminutengesprekjes op de basisschool en langere gesprekken op de middelbare.
Er moet eten gekookt, afgewassen, er moeten schoolboterhammetjes gesmeerd. Valentijn moet met zijn huiswerk geholpen, Swip moet met hel en verdoemenis gedreigd als hij mijn computer hackt of manipuleert. De kinderen moeten hun tanden poetsen, op tijd naar bed, gecontroleerd worden op illegale iPodjes en iPad’s onder de dekens, of lezen na tienen. Er moet veel gepraat en geknuffeld en nog meer gepraat.
Als ik Bibian niet zo miste, en de aanleiding niet zo verdrietig was, zou ik mezelf een gezegend mens noemen.
Ondertussen probeer ik ook nog iets van een privéleven te hebben. Ik schrijf aan een roman, probeer mijn blog bij te houden, componeer liedjes, neem zanglessen en doe af en toe optredens in mijn eentje.
Ik verwaarloos mijn vrienden, omdat ik – zeker door de week – de energie niet kan opbrengen voor etentjes of ander sociaal gedrag, en hoop maar dat ze nog een beetje geduld met me hebben.
Daarnaast probeer ik af en toe met mijn vriendinnetje S. af te spreken. Dat kan bijna alleen onder schooltijd omdat we allebei kinderen hebben die natuurlijk voorgaan. Ik ben al heel blij als we samen haar hondje R. hebben uitgelaten en even op een bankje aan het water hebben gezeten.
Op een gekke manier ben ik ook heel gelukkig met mijn nieuw verworven onafhankelijkheid. Zeker als ik in mijn eentje in mijn busje naar een kerkje in Holysloot rijd om daar op te treden voor bekenden en onbekenden.
Het maakt me gelukkig en verdrietig tegelijkertijd. Ik denk dat het één ook niet zonder het ander kan.
Een mensenleven.


11 opmerkingen:

  1. Petje af voor jouw manier van coping. Ja, je hebt gelijk, rouw en verliefdheid, verdriet en vreugde, blijheid en pijn kunnen goed naast elkaar bestaan. Het een verdringt het ander niet, of maakt het niet minder heftig, maar er is ruimte voor meer dan één emotie, waardoor het geheel wat draaglijker is.
    Goed dat je ook tijd voor jezelf en je gevoelens neemt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi gezegd vlasje, dank je wel! Ik vind het ook zo jammer dat de moraalridders denken dat een nieuwe liefde afbreuk doet aan verdriet van het verlies van een partner.

      Verwijderen
    2. Hou daar eens mee op Smeniekske met dat oordelen!

      Verwijderen
    3. Ik denk niet dat er iemand is die Klaas geen nieuwe liefde gunt.

      Ze gunnen alleen ook de kinderen wat meer tijd om in alle rust de dood van hun moeder te verwerken, een nieuw normaal te vinden zonder Bibian, zonder meteen geconfronteerd te worden met gevoelens die ze onvermijdelijk krijgen bij een nieuwe vrouw aan de zijde van hun vader. Het is ook niet nogal wat voor kinderen in zo'n kort tijdbestek.

      Een nieuwe liefde kan ook wat later bij ze geïntroduceerd worden. Lijkt me zelfs in het geval van een scheiding raadzaam om niet meteen iedere nieuwe vlam mee naar huis te nemen.

      Verwijderen
  2. ik ben blij met jouw blog!
    maria

    BeantwoordenVerwijderen
  3. sluit me bij bovenstaande vier aan
    helemaal mee eens............
    het is je zo gegund
    Carpe Diem
    groeten patty

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi stuk klaas wat de alledaagse dingen in jullie leven goed beschrijft.
    En jij zou geen goede vader zijn?
    Ik neem mijn petje voor je af Klaas je doet het toch maar even in je eentje.
    Hoop dat je de rust en de liefde in je leven terug vind, het zal nooit meer zo zijn als voorheen en dat ben jij je heel goed bewust. Maar idd een mensenleven leven probeer daar ondanks alles nog iets moois van te maken met je kindjes.
    Ik wens jullie veel goed voor de toekomst.
    Groet, Rose.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Man, wat heerlijk dat je weer overladen wordt met volwassen liefde.
    Wel shocking dat mijn leven zoveel met het jouwe gemeen heeft, inclusief poes met pillen, kinderagenda's en Bachstraat op woensdagmiddag. Ontwerper onder schooltijd.. Sociale contacten?
    'k Zal maar eens naar je zwaaien.

    De 'zwarte weduwe'

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Klaas, dat heet veel ballen in de lucht houden :) en dat moet jij hebben : ballen en dit bedoel ik niet letterlijk ,zo ben ik niet. Ik neem mijn petje ( ik haat petjes en mutsen) voor je af, want dit deed ik nooit alleen, maar samen met mijn partner en met "maar" twee kinderen, heel herkenbaar dit dus toch en oh, zo vermoeiend !!! ( ik word al moe van het lezen kun je nagaan). Ze zijn nu " groot" en ik ben blij dat ik die periode gehad heb, terwijl ik het nooit had willen missen. Succes en nogmaals " chapeau" enne .... die " bankuurtjes" , geniet ervan, Bibian zit op haar wolkje, genietend van ( was het niet franse kaas in die reclame? ) jullie allemaal !!! Liefs Suus

    BeantwoordenVerwijderen