zondag 22 juli 2012

Talia

Vandaag was de stilste dag,
de uren ingedikt,
het glazen huis bijna geheel
verlaten,
uitgesproken, ingeslapen;
je scherpe blik verontwaardigd als
van Doornroosje:
zie je wel,
je komt me niet redden,
jij denkt alleen maar aan jezelf!
Ik knik gelaten,
breek een ampul
en tik de belletjes omhoog,
slaap jij maar lekker.

8 opmerkingen:

  1. O, Klaas, wat een moeilijke tijd voor jullie beiden.
    En dan allebei zo ontzettend (moe)dig.
    Groot respect voor jullie beiden.
    Gelaten, ja want er is zoveel wat je zou willen doen, maar geloof me alles wat je doet is zo waardevol, voor nu en voor later.
    Ik denk aan jullie en hoop dat het allemaal wat vol te houden is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik volg Bibians blog en haar columns in Margriet al een poosje en ja dan ga je toch meeleven en hoop je op een wonder. Dat ze mag blijven omdat ze een man heeft die van haar houdt en drie prachtige kinderen. Je leest dan de blogjes van haar man en die zijn zo ontroerend, zo ontzettend mooi en liefdevol verwoord! Voor Bibian is het ziek zijn vreselijk, maar voor jou Klaas is het net zo verschrikkelijk. Ik kan je dan ook niets anders dan heel veel kracht en moed toewensen. Ik hoop dat er heel veel lieve mensen om jullie, als gezin, heen staan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo liefdevol..... Het ontroert me telkens weer
    De vrouw van een stervende vriend zei; we weten nu wel dat we een hecht gezin zijn, waarop hij zei; daar heb ik die klote kanker niet voor modig. Ik denk dat jullie dit ook helemaal niet nodig hadden om te weten hoe hecht jullie zijn, dat voel je jn elk woord

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Waar Bibian ook is, ze heeft zoveel liefde om haar heen, dat moet ze voelen. En dat jullie als gezin en jij als man haar dat kan geven is het beste wat je kan doen nu.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Stilte...
    Jouw prachtige beschrijvingen, ja, Klaas blijkt ook dichter te zijn... Maar potver, liever had jij, hadden wij meelezers, dat helemaal niet willen ontdekken.
    Je bijdragen ontroeren me. Maar helemaal stil word ik pas als ik me probeer voor te stellen wat er achter je gedichten schuil gaat.
    Was dit nou maar niet zo, ik vind kanker toch wel een ziekte die we al lang hadden moeten afschaffen.

    Ik ken jullie alleen van het web, maar juist dat web laat je zo dichtbij komen, alsof je mensen al jarenlang kent en in je hart sluit.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik lees mee, leef mee, maar kan niets doen. Hoe machteloos moet jij je soms voelen! Ik wens jullie heel veel sterkte, maar ook nog mooie momenten.....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Klaas, ik weet niet wat ik moet zeggen.
    Moet vaak aan jullie denken...hoe zou het zijn, met Bibian zelf, met de kindertjes die nu vakantie hebben? Hoe zou jullie leven er nu uitzien?
    Ik wens jullie sterkte en ik wou dat het allemaal niet zo was....die rotziekte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Net als Bibian heb jij ook de gave mensen te raken met je woorden, fijn dat ik daar als onbekende voor jou ook van mag lezen.... Door jullie woorden te delen zijn er nu ook veel mensen zi geraakt door haar verlies. Ik wens je samen met jouw kinderen veel liefde om je heen en alle alle!! Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen