Genocide

'Dag liefje, ik heb een steen voor je meegenomen die S. speciaal voor op je graf uit Central Park heeft meegebracht, toen hij daar was met L. Het gaat nu weer wat beter met hem, we kunnen het in elk geval goed vinden, alleen praten we maar liever niet meer over Israël. Hij vind wat de meeste van zijn leeftijdsgenoten vinden, en dat mag natuurlijk van mij. De waarheid zal ooit nog wel eens boven tafel komen. 
    Het lijkt er trouwens op dat de genocide-roepers het pleit nu wel hebben gewonnen. Dat is ook niet zo verbazingwekkend, als je iets maar lang en hard genoeg blijft roepen, wordt het vanzelf waar. Het gaat de anti-Israël lobby er dan ook niet om gelijk te hebben, maar vooral om gelijk te krijgen.
    De consensus is nu dat Israël genocide pleegt op de Gazanen, of misschien zelfs wel op alle Palestijnen. Die moeten allemaal dood of verdreven, zodat Israël hun land kan inpikken, zoals dat ook bij het ontstaan van Israël gebeurde, een daad van kolonialisme, uitgevoerd door Europese joden die daar niets te zoeken hadden, met steun van schatrijke andere joden, die wapens en andere logistiek financierden en achter de schermen aan alle internationale touwtjes trokken om de boel een soort van rechtstatelijk en staatsrechtelijk tintje te geven.
    Ik heb er natuurlijk geen verstand van, maar ik vind wel dat Israël het stom aanpakt met die genocide van ze. In plaats van vanuit de lucht gewoon de hele boel plat te bombarderen of met inzet van tactische kernwapens (wat een geweldig woord is dat toch, uit de koker van Poetin, meen ik, die de jodenhaat trouwens ook al met de paplepel kreeg ingegoten). Kernwapens hebben alleen het nadeel van de radioactiviteit, en zijn dus minder geschikt voor landjepik.
    Ik hoop niet dat je me cynisch geworden vindt, lieverdje, - je zou ervan schrikken hoe vijandig mensen tegenwoordig tegenover elkaar staan, zelfs binnen onze vriendenkring, en hoe wantrouwig ze zijn geworden - de wereld is veranderd. Ik was al blij dat jij I.S. niet meer hoefde mee te maken, maar ook daarna is het er niet beter op geworden. Er zijn voorbeelden te over in de recente geschiedenis van geslaagde genocides, en dan heb ik het nog niet eens over die op de Europese joden door de nazi’s.
    Dus je vraagt je af wat Netanyahu - moge hij en zijn nageslacht voor eeuwig worden vervloekt, er zijn weinig staatshoofden die zo gehaat worden als juist hij. Ik kan er niets aan doen, maar ik vind hem op Louis de Funes lijken, en daarom kan ik hem maar moeilijk zo haten als ik weet dat ik zou moeten - bezielt om het zo aan te pakken als hij doet? Niet met bommenwerpers, hij heeft er volgens mij genoeg, maar met een zich eindeloos voortslepend grondoffensief dat nu aan Israëlische zijde al meer dan duizend doden heeft gekost. 
    Daar zijn ze in Israël ook niet blij mee, Netanyahu’s populariteit is ook in de heilstaat zelf tanende. Wij denken misschien dat wij hier in Nederland en Europa de discussie op het scherp van de snede voeren, maar er is geen land ter wereld waarin men elkaar zo graag en zo snel voor fascist of medeplichtig aan genocide uitmaakt als juist dáár. In die zin zijn joden net mensen.
    Enfin, een grondoffensief dus. En dan daarbij de logistieke nachtmerrie om voortdurend enorme aantallen Gazanen te moeten (of willen?) verplaatsen, zogenaamd om ze in veiligheid te brengen, weg uit het strijdgewoel, maar in feite natuurlijk om ze uit te putten, te vernederen, te ontmoedigen en daarna alsnog te vermoorden of te verdrijven. Wie zal het zeggen?
    Ik ben geen militair, heb zoals je weet niet in militaire dienst gezeten, en ik moet het doen met wat ik in de kranten lees of op andere plekken op het net kan vinden. Maar begrijpen doe ik het niet, die genocide van ze. Ze zullen er wel over nagedacht hebben.
    Het is hier boven nog altijd mooi weer, hoewel het niet meer zo warm is. Het is herfst geworden. Ik ga boodschappen doen voor die klote kinderen van ons, niets doen ze, stofzuigen niet, de kattenbak verschonen niet. Tikkies sturen, daar zijn ze goed in. Nou ja, tot de volgende keer maar weer.'