Zondag

Ik fietste langs de 
smetteloze blanke

voortuintjes
van morgen te koop staande 

villa's,
onder cumuli en streepwolken
ingehaald door zondag's
uitgelaten wielerbond publiek
nog nadruipend van de 

zonnesmeer,
rijdende frituur,
wees gegroet en vervloekt,
vlug aan de kant jongens,
voor die norse kerels
op hun grote trekkers,
nergens klinkt hier nog muziek
behalve te luid uit autoradio's
van uitgesproken
tweeverdieners.

Een dooie vogel van onbestemde 

vederdracht
benam mij plots de adem.
Weten jullie dan niet,
schreeuwde ik onhoorbaar
tegen wie maar horen wilde,

maar vooral
tegen de kille roerloze zon,
tijdverdeler en heler,
ja, ja, dat zal wel,
ik wil het niet, ik wil haar terug!
Alles! Niets!
Klootzakken!
Geef terug!
Ik ging onder
en kwam weer boven.