Morgen wordt Swip 12 jaar. Opnieuw vieren we
zijn verjaardag in Meerle. Hij ligt boos in bed omdat ik zijn iPhone heb
afgepakt.
‘Ik wil dat je gaat slapen Swip, morgen wordt
een lange dag.’
‘Hoezo? Dat slaat helemaal nergens op.’
‘Gisteren heb je tot ver na twaalven op je
iPhone gezeten.’
‘Niet waar.’
‘Wel waar.’
‘Ik ben om elf uur gaan slapen.’
‘Half twee zul je bedoelen.’
‘Dat kan niet.’
‘Ik heb op de klok gekeken Swip.’
‘Ik wil mijn iPhone.’
‘Wat hebben we je vorig jaar ook alweer
gegeven?’
‘Een iPod.’
‘O ja. Die ben je verloren he?’
‘Dat weet je toch papa. Die ben ik op
schoolreisje kwijtgeraakt.’
Hij is zijn boosheid meteen vergeten.
‘Wil je morgen eerst taartjes eten met
kadootjes, of zal ik eerst boodschappen doen voor het ontbijt?’
‘Eerst boodschappen doen.’
Ik had er niet aan gedacht dat het vandaag
hemelvaartsdag was. Alle winkels waren dicht. Gelukkig hadden we nog wat
restjes van de afgelopen dagen voor het avondeten. De kinderen willen eieren
met spek voor het ontbijt, maar dat moet dan wel eerst gekocht worden.
Morgen komen er twee vriendinnetjes en twee
vriendjes uit Swip’s klas logeren. Met een beetje geluk blijft het mooi weer.
We hadden bezoek: S. met haar twee dochters.
Het was ontzettend gezellig, maar nu zijn ze weer weg.
Meteen kwam mijn verdriet opzetten.
Ik zei tegen Lulu dat ik Bibian zo miste dat
het pijn deed. Nu zegt zij het ook.
‘Papa, het doet pijn.’
Ze heeft tranen in haar ogen.
'Waar heb je pijn?'
'Waar heb je pijn?'
‘Ik mis mama.’
‘Wil je vanacht bij mij slapen.’
‘Dat weet ik nog niet.’
‘Zie maar. Van mij mag het. Zullen we nog even
beneden samen op de bank bij de haard zitten?’
Op mijn laptopje klik ik willekeurig wat
filmpjes open: Emma Peel in de oefenruimte, vlak voor Bibian ziek werd.
Ademloos kijken we samen naar stukjes repetitie en gesprekken over de arrangementen.
Wat zien we er gelukkig uit. Ik was allang vergeten dat die filmpjes er waren.
Naamloze mapjes op mijn laptop, die eerst van Bibian was. Onze liedjes waren
toen onze enige zorg. Hoe krijgen we ze zo goed mogelijk op de nieuwe cd.
Een ander filmpje. Optreden in de Nieuwe Anita
in Amsterdam. Bibian duidelijk zeer trots met haar nieuwe Hägstrom basgitaar.
‘Doet het nog pijn?’
‘Ja.’
‘Het is onze pijn Lulu. Die kan niemand ons
afnemen.’
Ik breng haar naar boven en lig nog even bij
haar en Swip, die een kamer delen.
We zijn ook verdrietig omdat de vakantie
alweer bijna voorbij is. In Meerle lijkt de tijd wel stil te staan, het is hier
zo volmaakt rustig en idyllisch.
Iets zegt me dat het misschien wel de laatste keer is
geweest.
Je beschrijft t allemaal mooi en aangezien hier de mogelijkheid bestaat om te reageren, denk ik toch dat je heel veel gevoelens m b t Lulu over t hoofd ziet.Vragen of ze bij je komt liggen terwijl dat waarschijnlijk tijdens bezoek niet mogelijk was,voelt voor een kind heel dubbel.Ik heb heel erg met haar te doen. Je bedoelt t allemaal goed,maar komt soms ook beetje , in je eigen cocon ,niet empathisch over.
BeantwoordenVerwijderenBovenstaande anoniem is wel erg kort door de bocht. Natuurlijk beschrijf je je eigen gevoelens als eerste, omdat je die kent, en die van een ander, zelfs je eigen kind, niet echt kent. Ik denk dat je heel empathisch bent, juist en veel respect hebt voor de gevoelens van de ki deren. Die pijn is er, en niet prettig om te voelen, maar inderdaad het is jullie pijn, die ook bindt en verbonden is met veel mooie herinneringen. Als het niet zo diep zat, deed het geen pijn, dus prijs jezelf dat je zo diep mag en mocht voelen. Dat is velen niet zo gegeven of ze kunnen het niet uiten. Je mag trots op jezelf en je gezin zijn en ik hoop dat ook met S. er weer meer compleetheid in je leven komt.
BeantwoordenVerwijderenBeste mevrouw anoniem.
BeantwoordenVerwijderenU mag reageren maar houd uw aannames liever voor uzelf.
Hoe weet u bijvoorbeeld of tijdens bezoek dingen niet mogelijk waren?
Ik vind uw opmerkingen onfatsoenlijk en rieken naar sensatie.
Lette
lette laat ieder in zijn waarde svp.
VerwijderenWat een rare opmerking en dan ook nog anoniem
BeantwoordenVerwijderenU was er toch niet bij,en ik concludeer nergens in deze blog dat Lulu niet in het bed kon slapen Hoe durf je te beweren dat iemand niet empatisch is van een persoon die je niet eens kent?
Groetjes,Sanne
Tja als je niet mag reageren , wijzig dan de instellingen
BeantwoordenVerwijderenRespect voor jou en je kids!!
BeantwoordenVerwijderen
BeantwoordenVerwijderenWaarom is er toch elke keer kritiek op wat mensen schrijven?
En vaak zijn het de zelfde die dat doen.
wat jammer dat dat gebeurd.....laat ieder in zijn waarde
wat voegt het toe aan klaas zijn blog???
toon wat meer respect voor andere meningen.
Ans.
Er is gelukkig een vrijheid van menings uiting lees en reageer als je dat wil maar niet op elkaar !!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenVolledig mee eens
VerwijderenHee Swip was vandaag jarig!
BeantwoordenVerwijderenKan nog net voor twaalven even 'Gefeliciteerd' zeggen....
José
lees nu al een tijdje mee en Klaas ik moet zeggen dat ik heel veel respect voor je heb hoe je het allemaal weet te handelen. Leef je leven met of zonder S en trek je niets aan van iedereen die meent te weten hoe je het moet doen.Elly
BeantwoordenVerwijderenhelemaal mee eens
VerwijderenEen beetje laat maar alsnog van harte gefeliciteerd met Swip´s verjaardag, ik hoop dat jullie een fijne dag hebben gehad.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Rose.
ik lees ook nu weer te laat, maar alsnog gefeliciteerd met Swip. Knap dat je ook nog vriendjes en vriendinnetjes laat komen, je hebt de " handen " al zo vol !!! Succes morgen bij de aanvang van alles wat weer "normaal leven" genoemd wordt, was het maar altijd vakantie :) Liefs Suus.
BeantwoordenVerwijderenWat prachtig gezegd Klaas! *snif*: ‘Het is onze pijn Lulu. Die kan niemand ons afnemen.’
BeantwoordenVerwijderen