donderdag 16 mei 2013

Energie


Ik kan mijn energie niet kwijt. Er gebeurt zoveel. Lulu speelt in een film, er wordt een documentaire over haar gemaakt, ik ben uitgenodigd iets te komen vertellen over Bibian en mijzelf in het televisieprogramma Recht uit het Hart, Valentijn gaat net wel, of net niet over dit jaar; hij doet vreselijk zijn best, maar ik moet er bovenop zitten, ik krijg hem ’s morgens zijn bed niet uit en ’s avonds zijn bed niet in, hij wil niet meer altijd doen wat ik zeg, hij vecht mijn gezag aan maar durft nog niet goed, ik gun het hem van harte maar ik wil ook dat hij doet wat ik zeg, hij was woedend dat hij geen schone broek had om aan te trekken, dat ik de was niet had gedaan, dat al zijn broeken in de was zaten, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn, ze lagen gewoon door zijn kamer verspreid, op, achter en onder zijn bed, stomme puber, lieve Valentijn, ik heb mijn contract getekend met mijn uitgever, het is nu officieel, we hebben taartjes gegeten om het te vieren, Swip heeft één dag meegelopen met de avondvierdaagse, toen had hij het wel gezien, hij is twaalf geworden, zit in die rare fase na de cito-toets, heeft een andere tijdsbeleving, is afscheid aan het nemen en aan het anticiperen tegelijk, doet ineens gel in zijn haar en gebruikt nieuwe woorden, ik vind dat het goed met hem gaat, hij heeft al maanden geen woedeuitbarstingen meer, als hij boos is trekt hij zich terug op zijn kamer, hij is veel redelijker en benaderbaarder geworden; het is ook niet niks allemaal, Lulu wil op voetballen, paardrijden doet ze niet meer, ze wilde actrice worden, maar na een paar dagen filmen wist ze het niet meer zo zeker, twee films tegelijk is ook wel een beetje veel, maar het kwam nou eenmaal zo uit, alles gebeurt altijd tegelijk, ik heb eindelijk de afdruk die ik heb laten maken van die prachtige foto die Joost van je heeft gemaakt voor het omslag van je boek laten inlijsten, maar ik mag hem van Lulu niet ophangen omdat ze er zo verdrietig van wordt, ik ook, maar ik wil het toch, ik wil verdrietig zijn, je missen, de pijn voelen, en ik wil het je allemaal zo graag vertellen, dit en nog veel meer, het stormt in mijn hoofd, ik reed naar huis vanuit Groningen, het regende, ik draaide Queens of the Stone Age en reed heel hard, wilde zo graag bij je zijn, thuis komen en je alles vertellen, er gebeurt zoveel, maar je bent er niet, O lieveling waar ben je toch, hoe moet dat nou, Bibian, ik kan mijn energie niet kwijt.

9 opmerkingen:

  1. Wat veel gebeurtenissen zonder jullie lieve Bibian :( .xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig geschreven, onrustig maar toch ook helder, zoals het wellicht ook in je hoofd is. Met vertrouwen maar ook een beetje wanhoop.
    Ik vind het knap hoe je het doet met je kinderen, geld binnenbrengen, aan jezelf denken etc. Komt goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klaas....
    Ik zou zoveel willen antwoorden, als lezer wil je zo graag iets doen, troosten, helpen, weet ik wat... Maar zo werkt het geloof ik niet...
    Dan maar het tweede wat me gebeurde: in de lach schieten, van herkenning... Een druk gezin met opgroeiende kinderen... En wat je schrijft over je zonen: zo herkenbaar, de woede om de was die dan gewoon op de eigen kamer rondslingert, die opgroeiende puberslungels, enne school? Och...

    Blij dat jij schrijft Klaas.
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo herkenbaar, het grote gemis , het niet meer kunnen delen over alles wat je beleeft dat geeft chaos in je hoofd, waar je heel moe maar vooral verdrietig van wordt!

      Verwijderen
  4. Hier word je stil van..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beste Klaas,
    Regelmatig lezen we hier reacties als "zo herkenbaar".
    Ook ik ging binnen 5 maanden 3 keer op wintersport en liep diverse concerten af.
    Toen ik er echt aan toe was ruimde ik de kleren van mijn vrouw op en ging aan de slag om "onze" kasten tot "mijn" kasten te transformeren. Kocht pannen waar ik wel op/in kon koken (althans een poging daartoe). etc,
    Ook ik kan niets vertellen, of vragen hoe zij de veranderingen vindt. Net als bij jou; geen respons.
    Afgelopen zaterdag heb ik met mijn zoons wat as van mijn vrouw verstrooid en gisteren een tattoo van de lievelingsbloem van mijn vrouw, een roos, op mijn bovenarm laten zetten. Mijn zoon ook zo'n roos, maar dan op zijn rug.
    Nu merk ik dat ik wat pas op de plaats moet maken en moet proberen de energie wat te reguleren. Blijkbaar zit dat in de mens zelf om dat aangegeven te krijgen.
    Klaas, (nogmaals) sterkte in dit alles, maar we komen er wel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. anderhalf jaar geleden overleed Harry Muskee (Cuby de zanger van C+B)
    de leadgitarist Erwin Java schreef een nummer over het verlies, het alleen voelen.
    het is zo'n MOOI nummer.
    speciaal voor de mensen die het grote verlies hebben ervaren en daar aan denken tijdens dit nummer zullen het gevoel herkennen wat hij speelt.
    probeer t maar eens:
    het nummer heet 'can't go home' van King of the World.

    op you tube was het nummer te beluisteren maar die is eraf gehaald. via Spotify kan t wel.... keihard draaien!! (en helemaal uitluisteren)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. t ligt al in ‘t hert

    ‘t goei en ‘t slecht

    in ‘t zelfde bed

    Life, a struggle
    as long we don't know
    it is meant to enjoy
    whatever lays embedded in the heart

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Klaas .. Ik krijg helemaal kippenvel. Het is alsof ik door je woorden even met je meekijk. Het is net een film. De flarden, die allen zo belangrijk en vergankelijk zijn. De flarden van verandering doorheen de tijd. En ja .. Dat wil je zo graag delen.

    LiefS

    BeantwoordenVerwijderen