In april, mei en juni 1989 speelde ik met mijn gitarenseptet The Seven Slowhands een reeks concerten in de Sovjet Unie, Mongolië, de Volksrepubliek China en Indonesië. We speelden muziek die ik speciaal had gecomponeerd voor het septet dat bestond uit gitaristen Vincent van Warmerdam, Corrie van Binsbergen, Edwin Ligteringen, Franky Douglas, Hans Croon, John van der Veer en mijzelf. Ik hield een dagboek bij.

2 juni
’s Morgens met Franky en Roos naar de MD Moeljodihardjo zilverfabriek, in een gedeelte van Yogya dat Silvercity wordt genoemd. Overdag zijn hier kleine en grote zilverfabrieken waar ze sierraden en souvenirs maken. Ik koop wat ringen en kettingen, alles is spotgoedkoop en over de prijzen valt te onderhandelen.
    Om vijf uur doen we de geluidstest in het Karta Pustaka, een centrum dat de Nederlandse cultuur in Yogya uitdraagt, en moeten we nog tot half acht wachten tot ons concert begint.
    De zaal is driekwart gevuld en we hebben veel succes. Door het vele spelen raken we steeds beter op elkaar ingespeeld en dat is te horen ook. Na het concert krijgen we bloemen en eten we een late maaltijd in het hotel. Om twaalf uur wordt ik jarig, in de veronderstelling dat niemand er iets van weet. Net als ik iedereen een drankje wil aanbieden, krijg ik van Corrie een klein pakje met een mooie brief en wordt er gezongen. De band heeft voor wodka en bacardi rum gezorgd en die missen hun uitwerking niet: naaktzwemmen tot grote hilariteit van het hotelpersoneel. Om een uur of één lig ik in bed. Ik heb nog steeds spierpijn en neem een spierontspanner en een valium in de hoop dat ik er morgen geen last meer van heb.