In april, mei en juni 1989 speelde ik met mijn gitarenseptet The Seven Slowhands een reeks concerten in de Sovjet Unie, Mongolië, de Volksrepubliek China en Indonesië. We speelden muziek die ik speciaal had gecomponeerd voor het septet dat bestond uit gitaristen Vincent van Warmerdam, Corrie van Binsbergen, Edwin Ligteringen, Franky Douglas, Hans Croon, John van der Veer en mijzelf. Ik hield een dagboek bij.

25 mei
Voor het eerst tot elf uur uitgeslapen. Ik heb een kater. Annelie is vanmorgen vroeg naar Beijing vertrokken. Het bezoek van onze koningin aan China is afgelast. Ik denk dat als wij nu in Beijing hadden moeten spelen, onze concerten ook waren afgelast. De sfeer rond de studentendemonstraties wordt steeds grimmiger. Het gaat de verkeerde kant op nu het politbureau meer en meer voor de harde lijn kiest. Het regent niet meer maar de hemel zit potdicht. Ik zal blij zijn als we veilig in Indonesië zijn.
    Vandaag is een dag van op bed liggen en wachten. Ik dwing mezelf om te eten maar kan eigenlijk geen hap door m’n keel krijgen. ’s Middags komen onze begeleiders van de Cantonese vriendschapsvereniging uitgebreid afscheid nemen. Ze willen graag dat we volgend jaar terugkomen en dat ik een paar maanden kom lesgeven. Om zeven uur brengen ze ons naar de haven voor de boot naar Hong Kong. We hebben drie bedompte vierpersoonshutten. Het is al donker als het schip vertrekt en ik blijf tot een uur of twaalf aan dek hangen; drink een paar blikjes bier.
    In mijn hut val ik meteen in slaap.