Vergadering

‘Ok, jongens, hebben jullie er over nagedacht?’ We zitten aan tafel en de afspraak is dat vanavond iedereen met ideeën komt hoe we de sfeer in huis kunnen verbeteren.
    ‘Dat was toch niet vanavond, papa?’ zegt V. als hij eindelijk aan tafel zit.
    ‘Ik heb zelf ook wel een paar ideeën, maar eerst wil ik jullie graag het woord geven.’ Ik hou het expres een beetje formeel. ’S., zullen we bij jou beginnen?’
    S. trekt een moeilijk gezicht. ‘Sorry, papa. Ik had wel wat bedacht, maar ik ben het weer vergeten.’
    ‘Misschien als je even nadenkt?’ Ik probeer constructief te blijven.
    ‘O ja,’ zegt S. ‘Ik zou het wel fijn vinden als jij niet zo snel van die zware straffen zou geven zoals mijn computer afpakken.’
    ‘Ja, duidelijk,’ zeg ik. ‘Maar meestal gaat daar wel iets aan vooraf, en volgens mij is dat nou precies waar we het over zouden hebben.’
    ‘Zullen we afspreken dat als een van ons in de kamer zit met zijn computer en iemand last heeft van het geluid, hij het meteen uit zet?’
    ‘Goed idee, S.’ zeg ik, ‘dat klinkt verstandig.’
    ‘Weet je dat je tegenwoordig deo kunt krijgen met marihuana smaak?’ zegt V. die erg bezig is met cool zijn.
    ‘Zullen we ons even bij het onderwerp houden? Heb jij er nog over nagedacht?’
    ‘Dat als we samen op de bank zitten, we niet de hele bank in beslag moeten nemen, maar de ander ook ruimte geven.’ zegt V.
    ‘Heel goed,’ zeg ik. Daar gaat het inderdaad vaak mis.
    V. staat op en loopt naar de keuken, waarop S. ook meteen opstaat. ‘Blijf nou zitten, jongens. We zijn nog niet klaar!’
    Ik wacht tot iedereen weer aan tafel zit. ’En misschien moeten jullie, als het misgaat op de bank, niet blijven zitten en het laten escaleren, maar opstaan en naar je kamers gaan.’
    S. is het met me eens, maar wil ook graag dat ik eerder ingrijp. ‘De laatste keer deed je helemaal niets, daarom ben ik toen uiteindelijk zo ontploft.’ Volgens mij is dit wat de therapeut zelfreflectie noemt.
    ‘Dat is waar,’ zeg ik. ‘Het was een experiment. Ik wilde wel eens zien wat er zou gebeuren als ik niet zou ingrijpen.’ Een mislukt experiment. S. heeft de schade inmiddels hersteld.
    Op dat moment spuit V. een wolk Axe deodorant over de tafel. ‘Verdomme, V. Nou smaakt mijn kip naar deo, waarom doe je dat nou?’
    ‘Sorry papa.’
    ‘Hé V., heb de trailer van Iron Sky al gezien?’ roept S. die snel is afgeleid. ‘Die is vet man!’
    ‘Swagg!’ antwoordt V. Hij staat opnieuw op om naar de keuken te gaan.
    ‘Ik wil dat je gaat zitten,’ zeg ik streng. ‘We maken dit eerst af. L., heb jij nog ideeën?’
    ‘Eigenlijk hetzelfde wat S. zei, papa: dat je het geluid van je iPhone uit moet zetten.’
    ‘Zullen we afspreken dat als ik ingrijp omdat jullie ruzie maken, er geen discussie ontstaat wie er begonnen is, maar dat jullie dan gewoon even naar je kamers gaan om af te koelen?’
    ‘Ja papa.’
    ‘Misschien dat L. alles nu nog even wil samenvatten?’
    ‘He, papa, had je al gezien dat er een groot gat in de muur boven V.’s kamer zit? Misschien kun je daar een leuk schilderijtje voor hangen!’
    ‘Dank je S. Goed idee.’
    L. die altijd zeer goed oplet, vat alles nog eens keurig voor ons samen.
    ‘Alles duidelijk? Iedereen het er mee eens?’
    ‘Ja papa.’ Het klinkt al wat minder enthousiast.
    ‘Ik was wel af, jongens,’ zeg ik hoopvol. ‘Gaan jullie maar aan je huiswerk.’