Organizer

‘Hoi! Mag L. aanstaande donderdag met jullie mee uit school? Ik geef les in Groningen en ben pas om negen uur weer in Amsterdam. Haar broertje V. kan haar tussen vijf en zes bij jullie komen ophalen. Hoor ik van je? groetjes, Klaas.’ Mijn vaste oppas komt om zes uur, L. moet vanaf drie uur, wanneer haar school uitgaat, ergens opgevangen.
    ‘Kun jij L. donderdag ophalen?’ vraag ik aan V., die aan zijn huiswerk zit.
    Hij kijkt vermoeid. ‘Waarom moet ik dat altijd doen?’
    ‘Ik vraag het liever niet aan S. omdat ik bang ben dat hij het vergeet.’
    ‘Kan L. niet zelf naar huis komen?’
    ‘Nee, daarvoor vind ik haar nog te jong. Ik wil dat je haar ophaalt.’
    ‘Ok papa.’ Godzijdank doet V. nooit moeilijk. Hij begrijpt het wel.
    ‘Hoi Klaas, er was laatst wat gekibbel tussen de meiden, misschien beter maar even time-out? Hoop dat je een andere oplossing vindt. Groetjes.’
    Ik overleg met L. ‘Waar zou je graag willen spelen donderdag?’
    ‘Doe maar bij A.’
    ‘Ja, maar daar was je vorige week ook al. Ik durf die mensen niet elke week te vragen.’ Ik probeer een beetje te rouleren omdat ik het vernederend vind steeds weer om gunsten te moeten vragen. Het lukt me maar niet om een structurele oplossing te vinden. L. en haar klasgenootjes zijn onderling soms best heftig, wat voor veel moeders een reden is om L. dan maar even buiten de deur te houden. 
    ‘Doe dan maar bij B.’
    Ik stuur opnieuw een sms. Op het zelfde moment ontvang ik een bericht van mijn oppas dat ze komende donderdag verhinderd is.
    ‘Kun jij donderdag met een vriendje mee?’ vraag ik aan S. ‘En zou je daar dan ook kunnen blijven eten?’
    ‘Ik denk het wel. Waarom eigenlijk, papa?’
    ‘Omdat de oppas ziek is, en ik jou en V. niet samen thuis wil hebben als ik er niet ben. Als het misgaat tussen jullie kan ik niet ingrijpen omdat ik in Groningen ben.’
    ‘Waarom zou het misgaan, papa?’
    Ik kijk hem strak aan.
    ‘Ja, je hebt ook wel gelijk. Maak je geen zorgen, ik regel wel wat.’
    ‘Kan ik daarvan op aan?’ S. heeft zijn koptelefoon alweer opgezet.
    ‘Hoi Klaas, liever niet. L. is al een paar keer hier geweest, B. zegt dat ze er even geen zin in heeft, succes! groetjes.’
    Ik vraag L. of ze dan misschien bij C. wil spelen.
    ‘Nee, papa.’
    ‘Waarom niet?’
    ‘Gewoon niet.’
    ‘Jullie waren toch bff?’
    ‘Echt niet!’ Ik druip af. Gelukkig is het pas maandag en heb ik nog een paar dagen om het allemaal te regelen.