Film

L. is klaar met filmen. Het was haar grootste rol tot nu toe; ze heeft een geweldige tijd gehad, maar nu ze na de wrap party thuis in bed ligt, vloeien er tranen.
    ‘Waarom huil je, L.? Het was toch een superleuk feest?’
    ‘Ik weet het niet, papa.’ Ze is bezig foto’s van de set met plakband aan de muur naast haar bed te bevestigen. ‘Welke vind jij de mooiste?’
    Ik vind ze allemaal mooi, maar ze wil dat ik er één kies.
    ‘Ik sta maar op heel weinig foto’s, papa.’ L. had een heel klein rolletje. Ze staat niet op de groepsfoto die op de laatste draaidag is gemaakt, toen zij er niet was. Haar vriendinnetje op de set houdt een bord omhoog met haar portret erop, zodat ze er toch een beetje bij is. ‘Waarom hebben ze die foto niet een dag eerder gemaakt?’
    ‘Dat weet ik niet, L. Misschien hebben ze er niet aan gedacht.’ We liggen samen in haar bed.
    ‘Ik sta ook al niet op het kwartet dat ze van de serie hebben gemaakt.’
    Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. We kijken samen naar alle foto’s waar ze niet opstaat.
    ‘Waarom was je niet gekomen?’ Ik ben dit keer niet op de set komen kijken.
    ‘Ik had het zo druk. Ik was het echt van plan, maar het lukte gewoon niet.’
    ‘Alle andere ouders waren er wel, papa.’
    ‘Ook die van Peter Tuinman?’
    ‘Nee, die niet.’ Gelukkig kan ze nog lachen.
    ‘Alle andere keren dat je in een film speelde, ben ik wél geweest. Ik beloof je dat ik er de volgende keer weer zal zijn.’
    ‘En mijn naam werd ook steeds als allerlaatste genoemd, terwijl ik niet de kleinste rol had van iedereen.’
    ‘Dat is schandalig!’ bevestig ik.
    ‘Ik vind het gemeen.’
    ‘Lieve L.,’ begin ik te preken, ‘probeer te genieten van het feit dat je in een film hebt gespeeld. Je hebt een geweldige tijd gehad, laat je die niet afpakken. Je doet ervaring op, en elke nieuwe rol die je krijgt is weer iets groter. Jouw tijd komt nog wel.’ Ik kijk naar L. die naast me ligt: een meisje van tien dat haar moeder kwijt is. Ik kan haar verdriet niet wegnemen. ‘Je wordt vast binnenkort wel weer gebeld voor een nieuwe rol. Let maar eens op!’
    ‘Zou je denken?’
    ‘Ik weet het zeker. En anders maken we gewoon zelf een film.’