Godsbewijs

De warmte van jouw hand op mijn huid, aangeraakt te worden, dat betekent: a) ik besta, b) jij bestaat. Ik realiseer me dat ik nooit dichterbij zal kunnen komen, we kunnen elkaar onze liefde verklaren, elkaar dit beloven, dat beloven, elkaar diep in de ogen kijken - ok: ook een soort van aanraken, contact - elkaar ondervragen, interviewen: waar kom je vandaan? wat is je lievelingseten, drinken? lees je graag gedichten? hou je van wandelen? van Nina Simone? Of vertellen (liever vertellen): Ik hou van de lente, van de boeken die mijn vader las, van katten, van een wodka uit de vriezer om vijf uur, van Spanje, The Beatles, elkaar daarin vinden, het eens worden, zeggen: o ja! Ik ook! Ik ook! Wat bijzonder: dat vinden we allebei, jij en ik; onbestaanbaar dat we elkaar gevonden hebben, elkaar herkend hebben, dat moet toch iets betekenen, dat kan niet zomaar zijn, (fuck het ontologisch godsbewijs, dit is veel beter, weet je wel) dit overstijgt de tijd, het tijdelijke, dit is groter dan jij en ik apart, het hunkeren, het dwaze verlangen, te hopen dat ik niet alleen besta, dat jij niet alleen bestaat (ga door! ga door!, in godsnaam niet stoppen), ik weet niet wat je werkelijk van me vindt, wat je werkelijk denkt, ik ken je agenda niet, je open en je verborgen agenda, je berichten aan de buitenwereld, je whatsapps, je afwegingen, je verlangens, je angsten, je taboes, ik kijk naar je, luister naar je, trek mijn conclusies, deduceer, ik erger me aan je, hou van je, verwonder me, is dit het nou? Ik lees het in je ogen: is dit het? Ja, lieveling, dit is het: jouw hand op mijn huid, ik voel dus ik ben, kreeg ik mijn kop maar stil, waar brengt het me? Wat heb ik eraan? Liever deze kleine sensatie, me daar op concentreren: jij raakt me aan, ik besta, grote kans dat jij ook bestaat, en als jij bestaat, vooruit, dan zal die hele verdere kolerezooi er ook wel zijn: de wereld, de geschiedenis, het nu, de toekomst, dan is het allemaal niet voor niets geweest (doorgaan, liefste, in godsnaam, niet stoppen), dan hou ik het nog even vol, dan wil ik nog wel doen of ik er in geloof: jouw hand, mijn huid, dat is misschien genoeg, mijn kleine leven, onze leventjes.