Conditioner

 

Bibian werd één-en-veertig in de laatste maand van haar leven. Ik wist niet wat ik haar moest geven; wat geef je aan je geliefde als die nog maar heel kort te gaan heeft. Je zou zeggen: iets immaterieels. Maar verjaardagen zijn traditioneel materiële feesten. Bibian had sowieso weinig wensen op dat gebied; ik vond het elk jaar weer een hele opgave iets leuks te verzinnen. Iets waar alleen zij wat aan zou hebben, en liefst iets waar ze niet op gerekend had.

Ze had moeite met het krijgen van kado’s, met verwend worden. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand haar de moeite waard zou vinden om te verwennen en te verrassen. ‘Ik hoef echt niets hoor,’ zei ze dan van te voren, ‘ik heb alles al.’

Of: ‘je geeft niet teveel geld aan me uit hoor.’ Ze dekte ze zich al in voor de teleurstelling.

Als kind kreeg ze meestal een enveloppe met inhoud, waar ze alleen maar verdrietig van werd. Haar ouders gaven elkaar sloffen sigaretten. Ik kreeg een keer - ze waren net ingevlogen uit Bonaire - een leren armband van ze waar Martinair op stond. Moeilijk om dan je lachen in te houden.

Bibian was door haar ziekte en door de overdaad aan medicatie anders gaan ruiken. Ik ontkende het, maar ze rook het zelf ook. Zelfs haar haar rook nu anders. Ze vond het vreselijk, schaamde zich ervoor. Dus ben ik voor haar laatste verjaardag met vriendin E. naar de Bijenkorf gegaan om een groot pakket samen te stellen van bodylotions, shampoos, conditioners, crèmetjes, scrubs en andere smeersels.

Ze heeft er maar een heel klein beetje van kunnen gebruiken. Na haar dood heb ik van alles opgeruimd en ook het een en ander weggegooid, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om al die fraaie potjes en flesjes zomaar weg te doen.

Lulu vind ik nog een beetje te klein voor Molton Brown Heavenly Gingerlily, Kiehl’s Olive Fruit Oil conditioner, Kneipp body lotion of Blue Dragon foaming shower gel sensation van Rituals.

Elke ochtend als ik onder de douche stond, zag ik die flesjes weer staan. Het maakte me verdrietig. Ze benadrukten zo enorm Bibians afwezigheid. Ik vroeg me af of ik ze iemand kado zou doen, maar kon niemand verzinnen. Wilde het eigenlijk ook niet.

En nu ben ik ze zelf maar gaan gebruiken. Ik had nog nooit van mijn leven gescrubt of mijn haar gecrèmespoeld, maar nu doe ik het allemaal tegelijk en ik vind het heerlijk. En als ik onder de douche uitkom zijn er nog weer andere smeerseltjes om mijn huid jeugdig en soepel te houden.

Ik blijf het in elk geval doen zolang de voorraad strekt, en daarna zie ik wel verder. Ik heb eigenlijk geen idee of andere mannen het ook doen. Ik zal er eens over beginnen in café de Pels of op het schoolplein.