Bibian en ik zitten in de trein op weg naar
Irkutsk, waar we een paar dagen zullen blijven om daarna door te reizen naar
Peking. Het is voor mij de tweede keer dat ik deze reis maak, maar nu
reizen we eerste klas. Dat betekent dat we een coupé voor ons tweeën hebben,
maar de badkamer moeten delen met onze buren. Een piepklein kamertje dat je
voor gebruik een stukje naar je toe moet trekken. De coupé bestaat uit twee
smalle bedden boven elkaar, een tafeltje en een bagagerek. Voor het raam hangen
bloemengordijntjes en er ligt een klein rond tafelkleedje.
Irkutsk is de stad waar Michael Strogoff zijn
boodschap af moest leveren en onze route voert ons langs diverse tot de
verbeelding sprekende steden die de ‘koerier van den czaar’ ook al aandeed.
Hoewel Jules Verne zelf nooit buiten Frankrijk geweest schijnt te zijn wist hij
mij met zijn beschrijvingen van het tsaristische Rusland en het uitgestrekte
landschap tot deze reis te inspireren.
Dat ik naar China wilde had een andere
oorzaak. Ooit vertelde mijn moeder mij – ze was toen al heel ziek – dat ze had
gedroomd dat ze in China was. Ze las op dat moment ‘De droom in de rode kamer’,
een klassieke Chinese roman. Ze zei dat ze dolgraag nog een keer naar China zou
willen gaan, en voegde er aan toe dat je er gewoon over land kon komen.
Die droom was meteen haar erfenis aan mij.
Toen ze gestorven was wist ik dat ik in haar plaats zou moeten gaan.
Af en toe als de trein om onduidelijke redenen
een scherpe bocht maakte kon je zien hoeveel wagons er achter de locomotief
aansleepten. Er kwam een dun pluimpje zwarte roet uit de schoorsteen, dat
naarmate de dagen verstreken alles met een vettig laagje bedekte.
Ik las Anthony Trollope, Phineas Finn. Wat
Bibian las weet ik niet meer, maar er was veel tijd om te lezen in de trein.
We raakten aan de praat met twee mannen die
een coupé naast ons deelden. Moskovieten, businessmen, op weg naar een ‘job’ in
Novosibirsk. Moskou is een gevaarlijke stad, drukten ze ons op het hart. Veel
criminaliteit. Als we er ooit weer zouden komen waren we bij hun altijd welkom.
Zij kenden alle gevaarlijke plekken en zouden ons wel beschermen. Ik was al
vaker in Moskou geweest, ook in mijn eentje, en het leek mij er niet
gevaarlijker dan in elke andere grote stad, maar daar vergiste ik me in: levensgevaarlijk!
Vol met buitenlanders en criminelen.
De volgende ochtend om zeven uur naderde de
trein Novosibirsk, waar zij er uitgingen. Ze kwamen afscheid nemen, en daar
moest vodka bij gedronken; niet één glaasje voor de vorm, maar een hele fles.
Ze gaven ons een potje door ‘moeders’ ingemaakte groenten en een stiletto. Die
laatste hadden we absoluut nodig om ons te kunnen verdedigen tegen alle
criminelen die Moskou, maar ook de rest van het land bevolkten. Ik weigerde
beleefd, dook mijn Swiss Army Knife op uit mijn rugzak, maar tevergeefs. Een
stiletto was essentieel in dit land.
De trein reed het station binnen en het
tweetal verliet onze coupé. Wij zaten geheel daas van de vodka op onze bedden,
terwijl zij in hun leren jassen in het gangpad stonden te wachten tot de trein
stilstond. Veel gegrijns – gouden tanden - en opgestoken duimen. Vlak voor ze
uitstapten greep de kleinste van de twee naar zijn binnenzak en haalde nog even
een enorme revolver met knaldemper te voorschijn. Hij gaf mij een veelbetekenende
blik, stopte het ding terug en volgde zijn partner het perron op. Bibian had
het ook gezien. We keken ze na tot ze in de menigte verdwenen waren. Bagage
hadden ze niet. Die hadden ze kennelijk niet nodig bij hun klusje.
getver en jasses
BeantwoordenVerwijderenbeeldend beschreven
zijn jullie samen nou nog in china geweest?
daar lees ik niets over terug
zelfs de "enge"dingen moet je koesteren
zelf vind ik alleen de hermitage in Sint-Petersburg mooi adembenemend mooi
daar heb ik ook zoiets meegemaakt
en de tuinen in het buitenverblijf van de tsaar
maar laat ik nou niet weer doordraven
anders krijg ik weer commentaar
dat was voor mijn "geleende tijd"
zou nog wel willen reizen.............
maak er een fijne avond van groeten patty
Beetje vroeger gaan slapen Klaas! 's Morgens zijn de kinderen daar, en dat zal lastig worden voor jou.
BeantwoordenVerwijderenVanwege goedbedoelde moederlijke bezorgdheid.
Groetjes uit België
Wat een ontzettend mooi reisverhaal. Dank je.
BeantwoordenVerwijderen