Licht

Zij ligt, haar arm onder haar wang gevouwen;
hij zit, en doet iets met zijn telefoon.
De kinderen zijn al naar school:
het huis is leeg.

Waar denkt ze aan,
verlangt ze iets van hem?
Hij weet het niet; dorst het haar niet te vragen.
Hij doet gewoon de dingen van de dag.
Soms valt zijn blik op haar
en prevelt hij iets onbeduidends.

Ooit - niet lang nog - had hij haar veel te bieden,
nu rest alleen zijn zwijgen,
haar zwijgen, zijn schaamte.

Waar kijkt hij naar,
wat gaat er in hem om?
Ze weet het wel: ik moet hem laten.
Ze durft hem nauwelijks te vragen,
haar lichaam nu haast zonder gewicht,
haar stem haast even licht: wat water.

Wat heeft zij hem nu nog te bieden?
Haar zwijgen, haar schaamte.
Zijn schaamte.