Ik ben afscheid van je aan het
nemen nu je stilletjes
verdwijnt;
steeds kleiner wordt.
Kom je bij me? vraag je. Ja.
Dan lig ik even met je,
maar daar is plotseling de zon
meedogenloos
zijn stralen.
Ik draai me naar het raam,
nee, want ik lag met jou.
De klok slaat drie:
naar school! de kinderen!
Moet je al weg?
Ik zeg nog niet,
even nog,
straks moet ik verder.
Geen woorden, alleen maar diep diep respect hoe jullie dit grote verdriet verwoorden!
BeantwoordenVerwijderenEn het pluis van de paardenbloem zweeft weg....
BeantwoordenVerwijderenStraks moet je verder....alleen en niemand vertelt hoe dat moet.....
BeantwoordenVerwijderendappere Klaas, heel veel respect voor jullie !
Oef dit komt binnen zeg.... Koester elk moment....
BeantwoordenVerwijderenWat valt er verder te zeggen in dit onwaarschijnlijk verdriet wat je moet voelen....
zucht...
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
BeantwoordenVerwijderengeen woorden verzachten de pijn.......
BeantwoordenVerwijderenWat een liefde om dit zo te kunnen,
BeantwoordenVerwijderenVergeet de komende tijd nooit hoe sterk jullie zijn,
En klaas hoe die liefde voor wat uit julliie samen is voortgekomen, je door de komende tijd gaat heen helpen,
Lieve bibian, in je ziel ben je zo mooi, zuig alle liefde op in deze laatste fase en ik hoop dat je nog van kleine dingen kan genieten,
Groot respect!
Moeder van school
heel veel liefde en respect vanuit Bergharen gewenst
BeantwoordenVerwijderenmia jansen
lieve lieve lieve klaas&bibian
BeantwoordenVerwijderen4 maand geleden was ik daar waar jullie nu zijn...
het voelt een heel leven geleden.
en...net zo sterk en positief als ik toen probeerde te zijn
zet ik nu mijn leven toch echt voort.
dat rare leven. eigenlijk dat hele mooie leven. het dendert door!
eerst dacht ik: kon ik maar mee. nu voel ik vaak verdriet dat t
allemaal voorbij is voor mijn liefste!
ik moet zelf doorgenieten.
en dat lukt nog aardig ook.
heel veel liefs.
alles wat jullie voelen is zo waardevol nu en straks!
ah, geen woorden die jullie zullen troosten. Lig naast haar, hou haar vast, vertel haar hoe geweldig ze is. Tranen stromen over mijn wangen
BeantwoordenVerwijderenGisteren potseling een kaarsje voor jullie gebrand.
BeantwoordenVerwijderenDe kleur van de kaars is oranje, Bibian, warme zonne - kleur vol gloed die mij deed denken aan je woorden en zinnen, van jou hart recht naar het volgende.
Vandaag denk ik aan je.
Mieke.
het leven knaagt
BeantwoordenVerwijderenhoe dichter dat jullie dichter bij komt
het knaagt
het licht komt naderbij
de zon schijnt
het leven gaat door
in jullie kinderen
nog even en dan is de pijn voorbij
en dan begint voor jullie
het eindeloos gemis
want het leven knaagt
Bij een Klaas dacht ik vroeger aan een houten Klaas. Het mee mogen lezen van je hersenspinsels voelt als gluren bij tijd en wijle. Vaak geeft het me vertrouwen, geloof in de liefde. Nu geeft het me tranen. De liefde blijft, de houten Klaas komt niet meer in mijn woordenboek voor.
BeantwoordenVerwijderen