Dan maar een brief:
Hoe maak je het?
Wij redden ons wel (niet echt
natuurlijk).
Ik hoor dat je niet meer wil,
- dat zeg je steeds: ik wil niet meer.
Het blijft maar regenen, dus doe ik
wat papierwerk.
Vandaag heb ik heel veel bij je
gezeten, om te kijken of je nog
ademde; je maakt gekke
sabbelgeluidjes in je slaap,
wist je dat?
- Maar goed: je wilt dus niet meer.
Ik rij steeds op jouw fiets,
dat kan nu wel.
Voor de boodschappen en zo.
Op school vinden ze dat ik ben afgevallen.
Ik praat zo veel de laatste tijd;
eigenlijk steeds hetzelfde gesprek.
Wat ik nog vragen wilde: denk je,
dat je nog lang niet meer wilt?
:'(
BeantwoordenVerwijderenooooooooooo klaas de liefde van je leven zo los moeten laten hard veel sterkte en ik hoop dat de pijn voor bibi dragelijk is <3
BeantwoordenVerwijderenGeef Bibian alsjeblieft en heel dikke knuffel van ons. Heel veel sterkte voor Bibian, voor jou Klaas en voor jullie drietal. Wat een verdriet, ik huil met jullie mee.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van ons.
De hemel huilt al twee dagen boven Amsterdam.
BeantwoordenVerwijderenHet is in en in triest.
Weet dat er aan jullie gedacht wordt!
Lieve groeten,
Maartje
Zoals zovelen ken ik jullie niet en jullie mij niet en door niet te reageren voelt het af en toe als gluren, maar de manier hoe jij elke keer je gevoel beschrijft bezorgt me diepe ontroering, zo treffend hoe jij de machteloosheid kunt beschrijven......
BeantwoordenVerwijderenNet als velen leef ik heel erg mee met jullie. Omdat we zelf ook kort geleden iemand begraven hebben met dezelfde vreselijke ziekte en van dichtbij zien hoe oneerlijk het is, kan ik jou, Bibian en je kinderen alleen maar wensen dat je er nog momenten zijn die je kunt koesteren samen..... voor nu en straks
Ja, wat is het leven onbegrijpelijk onvoorspelbaar en wreed, en wat is dit alles ongepast. We kijken en lezen allemaal mee. Zoveel machteloosheid. Ik kan me waarschijnlijk nog geen fractie vd pijn invoelen, maar brand wel kaarsjes en hoopvolle gedachten voor jullie, en jullie kinderen.
BeantwoordenVerwijderenDiep respect!!
BeantwoordenVerwijderenAfschuwelijk. Heel veel sterkte!!!
BeantwoordenVerwijderenIk lees al enige tijd de blog van Bibian mee en maakte me de laatste tijd ongerust,vanwege het niet meer reageren van Bibian, ik hoopte en bad om een wonder, soms, heel soms gooit een dobbelsteen 6 ogen na vele malen een 1 gegooid te hebben, en ik hoopte dat bij Bibian dat wonder zou gebeuren......
BeantwoordenVerwijderenIk ben machteloos, stil, ontroerd, en diep respect door jullie manier van omgaan met deze erge ziekte, en dat jullie ons laten meedelen in jullie gevoelens en pijn.
Met gebalde vuisten naar de hemel staan, waarom, waarom moet dit gebeuren, maar voor God is er geen waarom, ik hoop en bid dat jullie de kracht krijgen dit te kogen dragen met elkaar en dat er een warme deken van liefde jullie omringt, dat was wat Bibian ook wilde!
Sterkte!!
Marga
Niet meer willen, niet meer kunnen.
BeantwoordenVerwijderenDe pijn de enorme vermoeidheid, al zolang gestreden, afgemat afgebeuld door een onzichtbare agressieve tegenstander.
Een oneerlijk gevecht.
Slaap maar Bibian.
Klaas heel veel sterkte gewenst.
aan het eind van de tunnel is licht
BeantwoordenVerwijderenlicht zonder pijn
zonder moe te zijn
dit alles door mijn tranen heen
omdat ik mij een voyeur voel
in jullie ellende
kracht liefde voor jullie gezin
en klaas beloof haar dat je er wel komt
zo met de kinderen
dat geeft rust
ook mij kennen jullie niet maar leef ook intens met jullie mee! ik wens jullie kracht en liefde toe. Houdt elkaar vast in deze intens moeilijke tijd.
BeantwoordenVerwijderenknuffel voor jullie 5-en
Wreed, oneerlijk...
BeantwoordenVerwijderenSterkte!!!!!
Ik denk dat Bibian niet zo heel lang niet meer wil....
BeantwoordenVerwijderen(je kent mij niet, maar ook ik lees al een tijd met jullie mee. Heb dezelfde rotziekte meegemaakt bij mij moeder, dus weet wat het is....)
Telkens word ik er zo stil van ..
BeantwoordenVerwijderenSoms is er niets te zeggen,
maar niets is ook zo weinig.
Ik denk iedere dag aan jullie,
ik lig er soms ook wakker van,
wat niets oplost, maar .. toch gebeurt het.
Lieve Klaas, Lieve Bibian, Lieve Swip, Lieve Valentijn, Lieve Lulu
Alle Liefs van Maartje
Ik volg jullie ook al een hele tijd, terwijl jullie mij niet kennen. Ik leef echt met jullie mee. Vind het zo erg. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Jeanine
Het blijft hartverscheurend! Ik hoop zo dat alle medeleven, goede wensen en gedachten van zo velen jullie verdriet een heel klein beetje beter te verdragen maken.
BeantwoordenVerwijderenLieve Bibian, ga maar lekker slapen, je hebt je rust verdiend.
BeantwoordenVerwijderenKlaas en kinderen, vindt kracht en liefde in alle lieve mensen om jullie heen.
Marjolein
Lieve Klaas,
BeantwoordenVerwijderenBibian,
een naam als een lentelied, zingt heel de dag door mijn hoofd, door jouw geblogde woorden die mij bereiken via een mutual friend,
Haar stem, ook als de lente, zingt me met die van haar dochter via You Tube toe. Poëzie in pastelkleuren.
Op dit moment klinkt slechts een tragisch lied.
Vast ooit heel mooi begonnen, in liefde, liedjes van twee stemmen, later vijf.
Gif drong zich venijnig jullie leven binnen, zomaar op een winterse dag. Met tekenen van moeheid wellicht, andere vage klachten en met vragen die hun antwoord vonden bij een oncoloog; dan mag de reden duidelijk zijn.
Snel gaat het ineens; inmiddels bezoeken honderden friends en ik dagelijks jullie blog en facebookpagina en liken niet wat we daar lezen, maar ook niet wanneer er een dag niets staat. Hoe is het dan op dat moment? Met Bibian, met Klaas, de kinderen, de ouders en familie van…wat is het vervolg?
Schaamte overspoelt me als ik verder lees over leed dat niet het mijne is. Waar komt het brok in mijn keel vandaan dat zelfs met zoethoutthee niet weg te slikken is?
Schaamte waarover, vraag ik me af? Pinkte ik niet ook een traantje weg bij de laatste verhalen van Martin Bril, en, langer geleden nog, bij het over de kop gaan van lady Di, toen hele volksstammen het niet droog hielden, al was er toen bij niemand sprake van een mutual friend.
Verdriet is universeel; angst en mee beleving worden tastbaar door Bibian’s teksten en die van jou. Samengesmeed geven ze een kijkje in jullie leven tot nu toe. Ontroert mij zelfs die doodgewone regel, die van het boodschappen doen op haar fiets.
Dood
Aan de deuren van het leven en de dood is het dagelijks een drukte van belang. Rijen dik wachten ze daar op hun beurt.
Onder het bericht van onze mutual friend waarmee hij verwijst naar jouw laatste blog, staat juist een foto van een lachende baby, met als onderschrift: ‘Ons zonnetje in huis!’ van weer een friend. Ik like.
Waar we vandaan komen en waar we heengaan verschilt misschien niet van elkaar. Is de baby die hartstochtelijk huilend geboren wordt, wel zo gelukkig met zijn komst? Is het leven bedoeld als intermezzo in een veel groter geheel?
Gaat Bibian misschien een mooiere toekomst tegemoet? Met ons er later allemaal achteraan?
Ben je mooi klaar mee Klaas, deze goedbedoelde woorden van troost. Als je straks op haar fiets rijdt, wetend dat zij er niet meer is, dan huil je evengoed en baalt ervan dat het nu echt afgelopen is.
Dan is 'life a bitch' waar even niets te 'liken' valt!
Heel veel sterkte,
Annelies
prachtig verwoord...
VerwijderenLiefde is los moeten laten wat je het liefste vast wil houden. Kracht voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenik denk alles is al gezegd
BeantwoordenVerwijderenzo tussen jullie
wat blijft is leegte
loslaten doet zo'n pijn
maar het moet
ze kan echt niet meer
nog verder wil je haar besparen
dat zo egoïstisch zijn
eindelijk gaat dan voor haar
de zon weer schijnen
en gaat zij op in het geheel
ze is bijna thuis
het nummer van Vicky Brown
look for my behind the rainbow
dat is toepasselijk
heel veel sterkte
Beste Bibian en Klaas,jullie blogs snoeren mijn keel.Ik hoef ze niet te lezen. Jullie kennen mij niet en ik ken jullie niet. Toch lees ik. Het is zelfkwelling, want ik wordt er intens verdrietig van. En het is voyeurisme, want ik kijk samen met al die andere onbekenden vanaf de eerste rang toe hoe iemand bezig is dood te gaan. Dat schuurt. Waarom we dan lezen? Omdat jullie kracht en liefde van het scherm af spat. Omdat jullie in wonderschone taal schrijven over onze universele angst: verliezen wat ons dierbaar is. Die angst kennen we allemaal en dus voelen we ons verbonden met jullie. Zijn we met jullie begaan. Blijven jullie juwelen van zinnen door ons hoofd malen. Blijven we hopen op een wonder. Tegen beter weten in… Dank voor jullie mooie woorden. Heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDikke tranen, brok in mijn keel... Alleen maar diep, zo diep respect en medeleven. Jullie zijn in mijn gedachten, telkens weer...
BeantwoordenVerwijderen