Satelliet

tantôt libre, tantôt récherchée
Ludwig van Beethoven




01 - monoloog

aan het graf, man: waarom liet je mij
het leven een onmogelijke taak
gedoemd tot dubbel falen allebei
te moeten zijn met jou een stille tweespraak

voeren maar te horen krijgen zij
had beter moeten blijven want de oorzaak
van dit alles dat ben jij en jij
alleen van wie ik telkens maar niet losraak

zo vervloekt hij mij ik jou in deze
constellatie waarin wij verbeten
dolen en mijn rol als vader is daar
steeds aan jou te worden afgemeten
en te licht bevonden hoor je me waar
jij ontaardde in een mythisch wezen

 

02 - gat

er is een gat in mijn geheugen of
je er niet was die dag van lusteloze
vliegen strepen zonlicht ruimtestof
de ventilator zoemt vergeefs die broze

late uren sterven op de pof
zat je aan tafel in versteende pose
te ontkennen dat het haar betrof
dat was het dan de grande apothéose

stond je naast me bovenaan de trap
toen ze haar stijf geveterd als een pop
meevoerden vormde zich jouw leidmotief

daar aan het einde van haar moederschap
verlaten worden niemand ving je op
ook ik had toen een ander perspectief



03 - WISC

acht jaar en leeftijdsadequaat gekleed
normaal postuur met lichtbruin halflang haar
maakt oogcontact beantwoordt vragen naar
zijn algemene kennis vlot besteedt

geen aandacht aan de stopwatch ook al weet
hij dat die loopt en steeds het tempo meet
waarop hij plaatjes ordent rekent maar
zegt kalm wanneer hij klaar is ik ben klaar

de uitslag geeft een wat verschoven beeld
spreekt van verbaal intern inconsistent
wel hoogbegaafd maar niet in evenwicht

dit maakt hem rusteloos de wereld deelt
zich anders aan hem mee niet congruent
een boogseconde uit het lood gelicht

 

04 - zorg

die meisjes van het protocol zij zijn
de zorg werken de lijstjes af en zien
vooruit zo zijn zij opgeleid de pijn
benoemen op een schaal van een tot tien

één blik op jou één op de klok wat fijn
dat het al beter gaat de sertraline
slaat dus aan het vlakt wat af misschien
jouw zwarte gat valt buiten ons domein

maar doodsbejag negeren zij vooral
geen terugval naar de regels van het spel  
je kent ze hebt de syllabus gelezen

zocht de meeste instituten al
waar elke casus als verdienmodel
wordt afgevinkt verwerkt of doorverwezen



 

05 - verzet

de sfeer was goed tot ik mijn zorg verwoordde
ons gesprek eerst stokte toen ontspoorde
typhuslijer klootzak je gezicht
onpeilbaar donker in het tegenlicht

er werd een gammaflits op mij gericht
ik moest in godsnaam niet mijn evenwicht
verliezen dat was alles wat ik hoorde
en dat ik keer op keer mijn kind vermoordde

toen dan het stof gedaald was en de schade
getaxeerd lag daar het handboek van de
zorg verzet zonder geweld nog dicht
op tafel grenzen stellen geen tirade
of gepreek alleen met liefde kan de
wond genezen en de pijn verlicht



 

06 - baken

we gaan het jongetje van tien begraven
zijn dode moeder medeplichtig maken
opdat het leven hem niet meer kan raken
en het dan rusten kan in zijn enclave

het ritueel vereist een offergave
iets dat je missen kunt aan haar als baken
afstaan zíj zal dat dan wel bewaken
een vermoeden dat ik niet kan staven

daarom nu afscheid nemen van je oude
zelf en die jouw angsten en de woede
laten in de eeuwig drasse poldergrond

hij onder en jij boven draaiend rond
dezelfde as hij is daar wel in goede
handen zal je niet meer tegenhouden



 

07 - satelliet

ik woon hier niet en woonde hier ook nooit
dat was de boodschap lege plekken waar ooit
foto’s stonden kindertekeningen
alles wat je had bezeten dingen

die je dierbaar waren weggegooid
een jongen met de blik van een gekooid
wild dier de kast waar ooit je kleren hingen
grijze vuilniszakken want je ging en

zei me al jij bent mijn vader niet
je was het nooit en dus wis ik mijn sporen
hier als was ik niet uit jou geboren
wat mij nog rest is nu ook echt te gaan
zo cirkelen wij alsmaar in een baan
je ogen blinkend als een satelliet




 08 - Vastbinder

op donderdag kwam Vastbinder je halen
snel nog wat spullen in een tas gedwee
en moegestreden ging je met hem mee
je zag niet hoe ze alles van je stalen

en je huichelachtig werd vermalen
tot een casus uit een vol dossier
dat nu gesloten kon naar zijn idee
hij wist wel raad met zulke donderstralen

in de opvang was een kamer vrij
en nu je vader erdoorheen zat moest
de knoop maar doorgehakt je jeugd voorbij
ik was niet thuis die dag en hield me koest
voorlopig zagen wij elkaar niet meer
Almere stedenwijk de exosfeer




 09 - crisiscentrum

we vinden elkaar terug als tegenpolen
geen oogcontact je hoofd bedekt verscholen
Vastbinder stalde je hier tijdelijk
een opvangcentrum in een buitenwijk

waar Kogeldans je onder zijn controle
houdt en liefdevol maar onverholen
dwingt te buigen naar zijn klein gelijk
om tien uur licht uit is hier de praktijk

het meubilair grijsbruin en hufterproof
voor als het uit de hand loopt op zijn tijd
ik roer mijn thee en staar wat uit het raam
het donkert al verdomde koppigheid
de lange stilte is jouw grootste troef
om half tien roept Kogeldans je naam



 

10 - claim

een grote liefde was het jullie leken
voor elkaar bestemd een meisje nog
maar wel getekend al en iets te wreken
op het leven bracht ze in haar kielzog

een familie die jou in die weken
dat jij net het huis uit was wij oorlog
voerden en er niets meer te bespreken
viel innig omarmde vooralsnog

zoals wel vaker met te jonge liefde
werd de druk in alles een te zijn
de onderscheidingsdrang fataal en stootte
af wat eerst juist trok een anekdote
restte maar mijn claim dat ik jouw pijn
verstond was wat jou nog het meeste griefde




 11 - visioen

nooit mag jij voldoen aan om het even
wat je van jezelf verlangt de lat
voor het gemak te hoog gelegd zodat
je zeker falen zal een mensenleven

koppig tevergeefs naar niets te streven
dan voor altijd te mislukken in wat
jij je nu miskent en nooit bezat
maar wel verdient om aan jezelf te geven

tot een uitweg je begon te dagen
in een kosmisch visioen een machtig
niet te zijn je niet compromitteren
eerst gekoesterd later uitgedragen
tot je dacht niet weer ten halve keren
nu de daad maar doen desnoods halfslachtig



12 - tenslotte

tenslotte op je kamer kwam het inzicht
je nu dan maar volledig weg te geven
om niet meer in een vacuüm te zweven
de wonden mochten toen al niet meer dicht

ze stroomden tot een engel kwam die licht
bracht jongensstemmen zeiden wacht toch even
het kan ook later stel het uit je leven
is te jong nog geef het eerst gewicht

daar lag je ziedend op het vaal tapijt
ik hoorde ambulancebroeders vragen
bent u de vader antwoord had ik niet

ik had je in mijn armen willen dragen
vertilde me opnieuw aan jouw verdriet
dat uur waarop de hemel al vervaagde



 

13 - eerste hulp

men rijdt je door steriele catacomben
vraagt naar je naam geboortedatum zorgpas
vermijdt de oorzaak van jouw diepe wonden
die goed te polsen maar hier toch taboe was

er wordt verdoofd gehecht en afgebonden
de dokter keuvelt vaart op haar kompas
alsof er die nacht niets heeft plaatsgevonden
geen zwarte ster jou voerde om zijn as

gelaten sta ik aan het grand spectacle
waarin ik slechts een bijrol mag vervullen
als slippendrager in jouw tabernakel
het einddoel van je reis ultima thule
en ik als steeds van ons de zwakste schakel
mijn vallend ouderschap niet kan verhullen




 14 - monoloog

aan het graf, man: nu is hij weer thuis
staat in de namiddag aan het fornuis
een ei te bakken in zijn onderbroek
god weet dat ik hem hierom niet vervloek

het gips eraf zijn pols vertoont een kruis
dat wel verbleken zal maar buitenshuis
liever verborgen moet hij krijgt bezoek
van helers met hun DSM-5 boek

ieder zijn eigen specialisatie
diagnose en behandelplan
nog aangevuld met nieuwe medicatie
een therapie die nooit mislukken kan
intussen ben ik aan het werk gegaan
en draait de aarde rondjes in zijn baan

 

Klaas ten Holt 2022