We wonen al dagen in het oog van een orkaan.
Jij zingt de stilte en de hoop,
terwijl ik microfoons verschuif
en in paniek op knoppen druk.
Acht jaar, beloofden we elkaar,
zeven, zes, goed, een half uur dan maar.
De avond valt, je schrijft, de woorden waaien uit.
Als iedereen leest dan zijn we met heel veel.
Je stem.
Nog is het stil.